Ayrı şehirlerde olduğumuz için senelerce buluşmadık. Aynı şehirde olduğumuzda uzaktan görüyordum sadece. Resimlerde ezberledim gözlerinin rengini. Bir gün aynı şehirde fırsattı bu benim için, sesini telefonda değil gerçekten yanımda hissedecektim. Buluşma yerimizi ayarladık, yan yana gelene kadar telefonda konuştuk, metrodan indim karşımdaydı, telefonu kapattık. Şaka gibiydi beklediğim o an gelmişti. Yan yana geldiğimizde ellerimiz birleşti tokalaştık, bu sırada kokusunu içime hapsettim. Değerki vakitlerimdi güzel geçirmemiz lazımdı. Oturduk bir yere yanına oturdum bakışlarım hep gözlerindeydi ezberledim iyice. Kolunu tuttum ilk defa bu kadar yakındım ona. Nefes alışını , bakışını , sesini canlıca izleyebiliyordum, duyabiliyordum. Ve gitme vakti gelmişti, gitti. Gitmek için arkasını döndüğünde gözlerim gitme diyordu. Göz yaşlarımı durduramadım. Arkasını dönse görürdü belki de gelip sarılırdı. Sarılmak hayalimdi ama sarılamadım bazı sebepler durdurdu beni. Ve git gide gözümden uzaklaşıyordu. Bir süre sonra görünmez kadar uzak olduk birbirimize. Buda bir hikayem işte benim için güzel bir anı. Güzellik yönü beklediğim an gelmişti. Kötü yönü ise hiç bilmediğim kokusunu artık biliyordum , göz bebeklerine kadar ezberlemiştim. Sevdiğim yokluğun ayrı bir acı , varlığın bam başka bir acı.
