MY DEMONS(NALU)

BÖLÜM 1

--Natsu--

Happy ile loncadan çıkmış eve gidiyorduk. Evin önünde bir kız uyuyordu. Pelerini yüzünden yüzü pek gözükmüyordu. Yanına gidip tam kucağıma alacak iken uykusunda fısıldıyordu. Dedikleri pek anlaşılmıyordu. Tam boş verip kucağıma alacağım sırada gözünü korkuyla açtı ve beni itti. Dostum hiç kası olmayan birine göre fazla güçlüydü. Hızla nefes alıp veriyordu. Bu sırada yüzünü görme fırsatım oldu. Çok güzel bir kızdı. Hatta Lissanna dan bile daha güzeldi. Nefesini düzenledikten sonra zorlukla konuştu.

"Herşey için çok özür dilerim . Benden uzak durmanız sizin için en iyisi. " dedi ve arkasını dönüp yürümeye başladı. Ne kadar bağırsamda geri dönmedi. Üzülmüştüm aslında . Happy'le birlikte eve girerken o kızı ve altın sarısı saçları ile çikolata kahvesi gözlerini ne kadar unutmaya çalışsamda unutamıyordum. Uzun bir geceden sonra kendimi zorlukla uykunun o sıcacık kollarına bırakabildim.

~~Sabah~~

Loncaya giderken hala o kızı düşünüyordum. Bitkin bir şekilde kendimi bir yere oturdum. Kafamı kızı unutmaya çalışırmışçasına masaya vuruyordum. Donsuz lale ,Happy , Erza ve Lissanna beni ne kadar mutlu etmeye çalışsada olmuyordu. Tam eve o kızı tekrar görme umuduyla kapıda beklemeye giderken loncanın arkasından gelen patlama sesi beni canlandırırken korkuttu. Hızla herkes gibi o tarafa merakla gidiyordum. Gittiğimde o kızla biri dövüşüyordu. Adam kıza lacirima gönderdi. Ve kız lacirimayı tek eliyle geri gönderdi.

Büyük bir patlama oldu. Toz bulutları dağılınca adamın orada olmadığını gördük. Kız yerde baygın yatıyordu. Ama dünkü halinden farklı olarak ensesinden küçük bir dövme vardı . Hızla kucağıma alıp revire götürdüm .
Kız yarım saattir baygındı ve Wendy'nin büyüsü işe yaramıyordu. Bütün lonca olarak kıza şaşkın bir biçimde bakıyorduk çünkü master "Kızın kim olduğunu bilmiyorum ama çok güçlü olmalı. Çünkü dövüştüğü kişinin büyü gücü Gildarts' ın iki katı kadardı. Şu an büyü seviyesi çok değişiyor " dedi.

Biz kıza pür dikkat bakarken kız kıpırdamaya başladı. Yavaşça gözünü açtı ve bizi incelemeye başladı. En son gözü bende durdu .

"Ben özür dilerim. İçinizden birine zarar verdiysem özür dilerim . Yakın zamnda olacaklar içinde . " dedi ne diyordu bu kız böyle . Ama bir farklılık vardı. Çok duygusuz konuşuyordu.

"Bekle kızım nereye gidiyorsun. Hiçbir loncaya katılmamışsan gel katıl loncaya . " dedi . Kız arkasını dönüp boş gözlerle Master'a bakmaya başladı.

"Lonca mı? İstemez . Tekrar insanları katledemem. " dedi. Arkasını döndü ve gitmeye başladı. İnsanlar kendiside insan değil miydi.

"Niye öyle dedin? Sen bir insan değil misin? " dedim. Bu tarafa döndü ve karnını açtı.

"Sence ben bir insan mıyım?"dedi. O işaret Tartaros!!!! Zeref'in şeytanlarından birimiydi?

"Tartaros! " dedi bütün lonca birden "yok olmamış mıydı?"

"Hayır siz sadece binayı yok ettiniz.
Biz Zerefin yanında yeniden doğduk. Ama sonra başka olaylar oldu ve serbest kaldık."

"Yani bize tekrar mı saldıracaksınız. Yine mi büyü gücümüzü alacaksınız!"diye bağırdı Lis.

"Kapa çeneni küçük insan yoksa elimden bir kaza çıkacak!!!!!!"dedi . Sonra bana döndü. İyice beni inceledi."Seni bile kandırmışlar. " dedi. Ne demeye çalışıyordu. Anlamamıştım. Sen neyi anladınki. Sus iç ses ! Kız giderken ormandan biri geldi. Biri diyorum ama çok tanıdık . Biraz daha yaklaşınca kim olduğunu anladım. Bu ZEREF!!!!!!!!!!!!!

"Sen hala ölmedin mi?"diye tısladı kız. Bi saniye bu Zeref i öldürmeye mi çalışıyor!?!

"Off! Çok uğraştırdın. İnsan hemen ölürdü. " diye ekledi. Hepimiz ona uzaylı görmüş köylü gibi bakmaya başladık. Beynim iyice sulandı. Bu sırada kız ve Zeref dövüşmeye başladı. Zeref in laneti işe yaramıyor muydu? Kendini iyileştiremez mi?

Aklımdaki sorularla çıkardığım savaşı kazanmaya çalışırken kız kazanmıştı. Ve hiç yara almadan . Tamam bazı çizikler vardı. Bu sırada gözüm yerde yatan Zeref e kaydı. Kafası kopmuştu. Loncadaki kızların çoğu kusarken erkekler sadece yüzlerini ekşitmişti.

Kız derin derin nefes almaya başladı. Göz bebekleri korkuyla küçüldü . Tam bayılacak iken yanına koştum ve kucağıma aldım. O sırada bişeyin değiştiğini gördüm. Ensesindeki dövme benzeri şey daha büyümüştü.

.............................LUCY...........................

Zeref ile savaşırken kendimde değildim. Zaten onlarla konuşurkende kendimde değildim. Bağrıyorum ses tellerim yırtılana kadar. Ama hiç bir şey değişmiyor. Ben bağırdıkça gözlerim dahada kararıyordu. Bir süre sonra bağırmayı kestim. Aklıma sürekli Zeref'in o hali geliyordu. Ben onu öldürmüştüm. Ben tek arkadaşımı öldürmüştüm. Hala buna inanamıyorum. Bunu düşündükçe göz yaşlarım gözümden ölüme hazır askerler gibi kazanmayacakları bir savaşa gidiyorlardı bir nevi intihara gidiyorlardı.

Hepsi o lanet olası ruh ejderinin suçuydu. Beni seviyordu ama ben onu sevmediğim için beni öldürmeye çalıştı. Zeref engel olurken onu sevdiğimi onun da beni sevdiğini düşünde ve beni kullanıp onu öldürdükten sonra bana işkence yapacaktı büyük ihtimalle. Ama önemli bir şeyi atlamıştı. Zeref evliydi. Mavis-san bu haberi duyunca muhtemelen yıkılacaktır.

Biz sadece eski zamanki yaşantımızı istiyorduk. Mavis-san ,Zeref ve biz iki sevgili sağ kol...........

Yazım yanlışlarını kontrol etmedim. Umarım beğenirsiniz. Kendinize iyi bakın sayın okur - chanlar >-<