Το κοριτσάκι του

Το άτακτο σχόλιο

Ο σινιόρ Κόστα ανακάτεψε αργά και απολαυστικά τον καπουτσίνο του.

Η μυρωδιά του καφέ του μαζί με τη θέα του διαγράμματος των εσόδων των τελευταίων 5 μηνών ήταν ένας παραπάνω από ικανοποιητικός τρόπος για να ξυπνήσει κανείς μια τέτοια συννεφιασμένη και κρύα Δευτέρα.

Όλοι δε μισούν τις Δευτέρες άλλωστε;

Τα πράγματα έδειχναν μάλλον συνηθισμένα στο διάγραμμα, εκτός από μία κορυφή στη γραμμή, περίπου δύο μήνες πριν. Ακριβώς την εποχή που παιζόταν η «Τόσκα» τους. Και τα έσοδά τους ήταν διπλάσια από ό, τι συνήθως.

Ασυναίσθητα, χαμογέλασε.

Η Έλεν Μπράιτον είχε παίξει σίγουρα εξαιρετικά την Τόσκα, αλλά το όνομα- κλειδί αυτή τη φορά ήταν Μορέττι. Ο Αντόνιο Μορέττι στο ρόλο του Μάριο. Μόνο η ανακοίνωση του ονόματός του στο καστ είχε προκαλέσει θετική αίσθηση, αλλά απέδειξε έμπρακτα την αξία και τη φήμη πολύ σύντομα: και οι 6 παραστάσεις που πρωταγωνίστησε έγιναν sold out μέσα σε μόλις δύο μέρες. Και οι ουρές- μετά από κάθε παράσταση- μπροστά στο γραφείο που υπέγραφε αυτόγραφα ήταν οι πιο μεγάλες και οι πιο ενθουσιώδεις ανάμεσα σε όλους τους τραγουδιστές.

Ο Μορέττι ήταν η τελευταία λέξη όλων στην Ιταλία εδώ και κάποιο καιρό και μία επένδυση που η Σκάλα του Μιλάνου έπρεπε να κάνει. Το Μιλάνο περίμενε το νέο αίμα στο χώρο της όπερας εδώ και χρόνια και η εμφάνιση του «καινούριου» Αντόνιο Μορέττι 5 χρόνια πριν είχε υπάρξει πολλά υποσχόμενη. Και έμοιαζε να πλησιάζει η μεγάλη του στιγμή. Ή τουλάχιστον η πρώτη από αυτές.

Ο Πέντρο Κόστα ήταν ο μάνατζερ του θεάτρου της Σκάλας, υπεύθυνος για τα καινούρια ανεβάσματα και είχε ένα είδος «καλής μύτης» για τα μεγάλα ταλέντα, έχοντας δουλέψει ήδη για 15 χρόνια στο θέατρο. Και αυτό που είχε προαισθανθεί για τον Μορέττι ήταν πολύ σπάνιο, είχε να το «οσφριστεί» εδώ και πολλά χρόνια. Χρειαζόταν απλά τις κατάλληλες ευκαιρίες για να κάνει το άστρο του να λάμψει.

Και η επερχόμενη Τραβιάτα που ήθελαν να ανεβάσουν θα ήταν μία από αυτές τις ευκαιρίες. Αυτούς τους 2 μήνες που είχαν περάσει, ο Μορέττι είχε τραγουδήσει σε δύο συναυλίες, αλλά κατά τα άλλα παρέμεινε ανενεργός. Συνήθως ήθελε να ξεκουράζεται μεταξύ των εμφανίσεών του για κάποιους μήνες (προστάτευε άλλωστε τη φωνή του σαν φυλαχτό), οπότε ο Πέντρο ήταν τώρα αγχωμένος κατά πόσο θα δεχόταν τελικά την πρότασή τους για τη Τραβιάτα.