Το κοριτσάκι του

Χάδι φθινοπώρου

Ένα λεπτό χέρι χώθηκε στα μαλλιά του Τόνι και τα ανακάτεψε αργά και παιχνιδιάρικα, ακριβώς τη στιγμή που εκείνος σκεφτόταν ότι καμία πραγματικότητα δεν μπορεί να ήταν καλύτερη από το όνειρο που έβλεπε. 

Κι όμως, κάποιες φορές η πραγματικότητα σε ανταμείβει.

Μισάνοιξε τα μάτια του, χαμογελώντας νυσταγμένα. Ένιωθε τη ζεστή παρουσία της Σοφίας, που είχε καθίσει δίπλα του στο κρεβάτι, και την ανάσα του Νέρο στα πόδια του, όπου μόλις είχε πηδήξει, κουνώντας την ουρά τρελά πέρα- δώθε, χαρούμενος από την -προφανώς- πρόσφατη άφιξη της Σοφίας στο σπίτι.

"Καλημέρα, υπναρά. Ξέρεις τι ώρα είναι;" ακούστηκε η δροσερή φωνή της κοπέλας, ενώ τα χέρια της συνέχιζαν να παίζουν με τα μαλλιά του.

"Μμμ..." ήταν το μόνο που μπόρεσε να μουρμουρίσει ο Τόνι, ενώ κουλουριάστηκε προς το μέρος της Σοφίας.

"Ωραία απάντηση... Αγελαδίσια." στριφογύρισε τα μάτια η Σοφία και του τσίμπησε το αξύριστο μάγουλό του.

"Έλα, γκρινιάρα. Αν δεν πεις ένα σχόλιο, θα σκάσεις." της έπιασε το χέρι και το έφερε στα χείλη του, φιλώντας το τρυφερά.

"Αα, δε μπορώ, μη μου αρχίζεις τέτοια και έχουμε και δουλειά γραφείου!" κλαψούρισε η κοπέλα παραπονιάρικα.

"Μπορεί να περιμένει, δε νομίζεις;" της χαμογέλασε πάλι, κλείνοντας τα μάτια.

Η Σοφία κοίταξε από τη μία την ανοιχτή πόρτα προς το γραφείο και από την άλλη το κουβάρι σεντονιού- Τόνι δίπλα της. Αναστέναξε, δυσανασχετώντας. Την τελευταία εβδομάδα η δουλειά της παραγκωνιζόταν συχνά- πυκνά για χουζούρι και χάδια.

"Ουφ, ας πάει στο καλό..." φύσηξε τη φράντζα της και σήκωσε απότομα το σεντόνι του Τόνι, γλιστρώντας πλάι του. 

"Έτσι μπράβο, καλό κορίτσι." μουρμούρισε ο άντρας και αμέσως την έσφιξε κοντά του.

"Τόνι, το έχουμε παρακάνει με τα χουζούρια, πρέπει ν τελειώσουμε τις δουλειές σου εδώ πριν να φύγεις για Νέα Υόρκη."

"Φύγω; Σόφι, μωρό μου, δεν κατάλαβες. Θα έρθεις μαζί μου ούτως ή άλλως."

Η Σοφία χαμογέλασε αμυδρά.

Είχε περάσει σχεδόν ένας μήνας από τότε που γύρισαν από τις διακοπές τους στην Ελλάδα και το να την πείσει να πάει μαζί του στη Νέα Υόρκη είχε υπάρξει καθημερινό θέμα συζήτησης. Η Σοφία όμως ήταν πολύ σκεπτική: αφενός είχε άπειρες υποχρεώσεις πίσω της, που θα ήταν δύσκολο να εγκαταλείψει για ένα μήνα και αφετέρου, για κάποιο λόγο, την τρόμαζε η ιδέα να βρεθεί τελείως μόνη με τον Τόνι, σε ένα παντελώς άγνωστο μέρος. Όχι ότι θα της έκανε κάτι. Απλά θα ήταν ένα περίεργο τεστ για το πως θα είναι να ζουν μόνοι τους και έχοντας μόνο ο ένας τον άλλον. Και δεν ήξερε αν ήθελε να το κάνει από τώρα.