Karanlık

145 32 5
                                    

Anneme onların oynadığı oyunu öğretmenime söylediğimi söylemiştim. Ben bunu düşünürken öğretmenim yanımıza gelmiş başımı okşuyordu.

-Umutcum izin verirsen birazcık annenle konuşalımmı?

Başımı onaylar biçimde sallayıp sınıfa doğru gittim. Kapının dibindeki sırada durup öğretmenim annemle ne konuştuğunu dinlemek istemiştim. Ben sıraya geçtiğimde annem bana seslendi.

-umuuut

Koşarak yanına gittim. Elimi tuttu ve hiç bişey demeden eve gittik biz eve giderken havada kararmaya başlamıştı. Ben karanlıktan korkuyordum. Eve vardığımızda babam içerde oturmuş zaman rengi kağıda sarılı şişeden birşey içiyordu. Babam hep o şişelerden sarıp gelirdi eve. Eve girdiğimizde anneme bağırdı.

-Burcuuuu

Annem beni odama sokup babamla gene oyun oynamaya başladı.
Bu sefer bağırmıyorlardı çok yatağımın içinde kar beyaz kaplamalı tavana gözlerimi dikmiştim. Kendi kendime hayaller kuruyordum. Sonra tek tük sesler geldi kulağıma cama hafif hafif düşen yağmur damlaları, ve sonra giddikçe daha fazla olmaya başlamıştı sesler küçük yandan açılan yeşil taburemi alıp camdan dışarıyı izlemeye başlamıştım. Camın üzerine gelen damlaların yavaş yavaş aşağıya doğru akışını izliyordum. Ve sonra ışıklar kapandı bir anda....

-Anneeeeeeeeeee....

Gözlerimi kapatmış aglamaya başlamıştım. Annee diye çok korkuyordum. Kapının aralanma sesini duydum ama ellerim yüzümü sıkıca kapatmış hiç bırakmıyordum. Hıçkıra hıçkıra anne diye ağlıyordum. Sonra annem başımı okşadı. Gözlerimi sımsıkı kapattıktan sonra arkamı dönüp anneme sımsıkı sarılmıştım.

-Umutum korkma.

Gitme Annem (Bitti)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin