Ben kimseyi tanımıyordum. Okula başlamadan önce çok az hatta hiç denilicek derece az dışarı çıkmıştık. Hiç akrabamız yoktu. Akrabalığın nasıl olduğunu bilmiyordum. Sınıfta herkez bundan bahsedrdi ben bişey demezdim. Sonra bana hasanın oğlu diyen amcaya geri döndüm.
-efendim
-babanın bize borcu var ona de ödesin.
Başımı sallayarak uzaklaştım. Oradan eve koşarak gittim. Kapıyı vurdum. Sonra bidaha vurdum.
Ve annem açtı. Kapıdan içeri girip sağ tarafta kalan dolabın önüne attım kendimi yere oturdum. Anneme anlatmaya başladım.
-anne bir amca bana babamın ona borcu olduğunu söyledi. Babamın neden borcu var o amcaya
Annem yanıma yanaştı. Ellerini bana uzatıp
-üzülme umutum
Ama anne demek isterdim biz başkaları gibi olmamıştık hiç tatil nasıl yapılır bilmiyordum. Tanımıyordum kimseyi bir babam bir annem okula gidene kadar dışarıda hiç çıkmamıştım hiç arkadaşım olmamıştı okula başladığımda öğrenmiştim. Pamuk şeker ben onun adını duyduğumda normal beyaz bez parçasından şeker nasıl olur diye düşünmüştüm. Dudaklarım büzük annemin yüzüne bakmıyordum.
O beni kaldırdı. Elleriyle yüzümü kaldırdı. Gözlerime baktı.
-şimdi degil umutum ama öğreniceksin kocaman adam olucaksın tabiiki yemegini yersen hadi koş mutfaga :)
Annem. Annemin yüzündeki gülümsemeyi görünce çok mutlu olmuştum tabi ve dediğini yaotım önce üzerime değiştirmeye gittim önlüğümü üzerimden çıkarıp koşarak annemin yanına mutfaga girdim.
-annecim ben seni çok seviyorum
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gitme Annem (Bitti)
RandomKokusu diyorum cennettir annemin annelerimiz ben seni uzun uzun sevdim anne küçüçük kalplere kağıtlara sığamayacak kadar çok sevdim. Sadece seviyorum... Ben onu unutamıyorum... Hafızam bana inat onunla yaşar gibi. Yazmak hiç bu kadar zor olmamışt...
