Ben aşık oldum. Aşık olmak demek acı çekmek demekmiş, benim için böyle oldu. 5 yıldır birini seviyorum. Liseye geçtiğim zaman iletişim kurduk. Bana ümit verdi ben de ona açıldım. Fakat aslında onun beni umursadığı yokmuş. Beni kiran ne beni umursamaması ne de ümit vermesi, beni kiran bile bile kalbimi parçalamaya devam etmesi. Bu acı nasıl geçer 3 aydır her gece ağlıyorum. Hiç fayda etmiyor unutmak istemiyorum onu. Unutamam ki... O kadar bencilim ki sırf başka birine aşık olmasın diye beddua etmiyorum. Benim yaşadığımı yaşar inşallah demiyorum çünkü başka birine, benim O'na aşık olduğum kadar aşık olmasının düşüncesi bile beni parçalıyor çünkü biliyorum ki onu unutamayacağım hayatımın sonuna kadar unutmayacağım. Ondan istediğim benimle sevgili olması değildi ondan istediğim sadece benimle iki laf etmesiydi. Ama o bunu bile çok gördü bana. Aşk öyle kötü bir duygu fakat bir yandan aslında öyle güzel ki bir kelimesiyle bir hafta gülüyordum. Ve simdi bir kelimesiyle 3 ay boyunca ağladım. Canım o kadar yanıyor ki dostlarımın teselli edecek kelimesi bile yok. Çünkü artık unut demeleri bile saçma geliyor onlara da. Bu yazım yayınlansa da yayınlanmasa da istediğim tek şey insanları değersiz hissettirmeyin. Eğer bu olanak elinizde ise yapmayın bunu çünkü bazen masum hayatlar sizin yüzünüzden hayattan kopup gitmiş olabilir. İntihar etmeyi onu özlerim diye hiç düşünmedim. Ya da beni unutur diye hiç intihara kalkışmadım.Şu an tek dileğim içimdeki küçücük bir umut ışığı beni sevmesini istiyor sadece bu...O kadar bencilim ki sırf başka birine aşık olmasın diye beddua etmiyorum. Benim yaşadığımı yaşar inşallah demiyorum çünkü başka birine, benim O'na aşık olduğum kadar aşık olmasının düşüncesi bile beni parçalıyor çünkü biliyorum ki onu unutamayacağım ımın sonuna kadar unutmayacağım. Ondan istediğim benimle sevgili olması değildi ondan istediğim sadece benimle iki laf etmesiydi. Ama o bunu bile çok gördü bana. Aşk öyle kötü bir duygu fakat bir yandan aslında öyle güzel ki bir kelimesiyle bir hafta gülüyordum. Ve simdi bir kelimesiyle 3 ay boyunca ağladım. Canım o kadar yanıyor ki dostlarımın teselli edecek kelimesi bile yok. Çünkü artık unut demeleri bile saçma geliyor onlara da.
Bu yazım yayınlansa da yayınlanmasa da istediğim tek şey insanları değersiz hissettirmeyin. Eğer bu olanak elinizde ise yapmayın bunu çünkü bazen masum hayatlar sizin yüzünüzden hayattan kopup gitmiş olabilir. İntihar etmeyi onu özlerim diye hiç düşünmedim. Ya da beni unutur diye hiç intihara kalkışmadım.Şu an tek dileğim içimdeki küçücük bir umut ışığı beni sevmesini istiyor sadece bu.
.. OYLAMAYI UNUTMAYIN
