Peter Lehrig gazetesini okurken gözüne bir ilanı ilişti. Bu ilanda şöyle deniyordu.
"Yalnızım.... Ve kendime bir arkadaşı arıyorum. İlk izdivacım pek mesut değildi. Bunda belki biraz benim de kabahatim vardı. Fakat henüz bütün ümidimi kaybetmiş değilim ve benim gibi kendisini yalnız hisseden, bir erkeğe, bana yazmasını rica ediyorum. 35 yaşında güzel sayılan, sarışın bir nım. Arkadaşlarım samimi ve dürüst olduğumu söylerler. Pek parasız değilim ve güzel bir evim var. Alakadar olanların posta kutusu A.B. 1234'e yazmaları...."
Peter Lehrig "Bu kadın muhakkak mübalağa ediyor" diye düşündü. Fakat bu düşüncesine rağmen ilanı terkrar tekrar okudu. Nedense tesiri altında kalmıştı. Halbuki evlenmek niyetinde değildi. Bu işi bir kere denemiş ve neticesi geçimsizlik yüzünden boşanma olmuştu. Şimdiki hayatından memnundu. Temizliğe gelen kadını istediği kadar azarlasın, zavallı cevap vermiyordu, çeşit çeşit kadınlarla da geziyor eğleniyordu. Daha ne isteyebilirdi?
Peter Lehrig giyindi ve yazıhanesine gitti. Fakat aklı evlenme ilanına takılmıştı. Acaba o kadına yazsa mıydı? Bir de göndermesi lazım değil miydi? Yerinden kalktı ve kendini aynada tetkik etmek üzere banyoya gitti. "İlk iş olarak bıyığımı kestirmeliyim" diye düşündü. "Gözlüğüme de yeni bir çerçeve lazım. Kravatımda pek berbat, elbisem de sanki büyük babamdan kalma."
Peter Lehrig hemen o gün harekete geçti. Yalnız kendisine adamakıllı çeki düzen vermekle kalmadı, evinde de büyük temizlik yaptırdı ve iki gün sonraki doğum gününde zengin bir parti tertip etmeğe karar verdi. Yalnız önce bu kadına cevap vermek lazımdı. Hemen eline kağıt, kalem alarak yazdı:
"İki senedir yalnızım. İlanınızı okuyuncaya kadar tekrar evlenmeyi hiç düşünmedim. Size iki resmimi gönderiyorum. Biri eski halimdir, ikinci de bugün çektirdim. Çok değişmişim değil mi? İşim fena değil ve maddi durumum rahat bir hayat yaşamaya müsait. Sizinle yeni bir hayata başlamak istiyorum. İki gün sonra, ayın yirmi birinde doğum günümü kutlamak üzere bir parti veriyorum. O gün misafirim olur musunuz? Kabul etmekle bana en güzel hediyeyi vermiş olacaksınız...."
Peter Lehrig mektubu postaya verdikten sonra bütün arkadaşlarını teker teker dolaşıp hepsini doğum gününe davet etti. Arkadaşları onu bu kadar değişmiş görmekle hayretler içinde kaldılar. Peter Lehrig yalnız dıştan değil, ruhen de çok değişmişti. Eski nemrutluğunu bırakmış, samimi v e neşeli bir insan olmuştu.
En iyi arkadaşı Jupp biraz tereddüt ettikten sonra:
- Maalesef gelemeyeceğim, dedi. Aynı tarihte bir hanıma sözüm var.
Peter güldü:
- O hanımı da getir, senin mutlaka bulunmanı istiyorum sana sürprizim var.
- Benim de sana var ama, kızıp kızmayacağını bilmiyorum. Sözleşmiş olduğum hanım senin eski karın.
Peter tekrar güldü:
- Sen zaten onu daima beğenirdin.
- Evet. Siz ayrılalı iki sene de oluyor. Onun için mahzur yoktur diye düşündüm.
- Seni candan tebrik ederim.
Peter başka bir şey söylemeden çıktı gitti.
................
İki gün sonraydı. Misafirlerin çoğu gelmişti. Fakat Peter'in kulağı gene de kapının zilindeydi. En çok beklediği misafiri henüz gelmemişti. Nihayet kapı tekrar çalınınca, Peter heyecanla koştu, kapıyı açtı ve... Jupp'la beraber gelmiş olan eski karısıyla karşılaştı.
Kısa bir müddet üçü de bir şey söyleyemeden karşılıklı durdular. Nihayet Peter kendini toparlayarak onları içeri aldı ve kapıyı kapamadan evvel merdivenlerden aşağıya doğru kaçamak bir nazar attı. O kadar beklediği hanım hâlâ yoktu.
Gece yarısına doğru Peter'in keyfi tamamıyla kaçmıştı. Neşesiz bir halde eski karısının yanına gidip oturdu. Karısı onun halinden bir şeye üzülmüş olduğunu hemen anlamıştı:
- Bir derdin mi var? Diye sordu.
OYLAMAYI UNUTMAYIN
