Your drop of my Ocean

Chapter 4

Οταν ξυπνω εχω πονοκεφαλο και κατεβαινω κατω στην κουζινα
"Καλημερα" λεει βαργιεστιμενα η Βανεσσα και ανοιγω το ψυγειο και περνω το μπουκαλι με το νερο
"Γεια" της λεω και προσπαθω να χαμογελασω. Καθομαι απεναντι της στο τραπεζι και κοιτω τα ματια της που ειναι χαλια
"Πως νιωθεις;" της λεω και αναστεναζει πινοντας λιγο νερο
"Δεν επρεπε να κατσεις τοσο" της επιθυμιζω. Χτες γυρισα απο λιγη ωρα σπιτι μετα την 'γνωριμια' μου με το Νιαλλ και την 'συζητηση' μου με τον Τζειμς αλλα η Βανεσσα εμεινε μεχρι αργα
"Μην αρχιζεις παλι" λεει και ξανα πεινει απο το νερο της. Σηκωνομαι και αρπαζω τα παυσιπονα και ξανα βαζω νερο. Διχνει με το χερι της το χαπι που ειπια και ξανα βαζω νερο
"Δεν κοιμηθικα καλα" της λεω και μουρμουριζει. Χτες δεν κοιμηθικα καθολου κοιτουσα τον μπλε ουρανο. Οταν ανεβαινει η Βανεσσα επανω χτυπαει το κουδουνι και φωναζει να ανοιξω. Ξεφυσαω και κατευθυνομαι προς την πορτα μα οταν την ανοιγω βλεπω τον Νιαλλ βλεπω παλι τα ματια του νομιζα οτι δεν θα τα ξανα δω ποτε.
"Γεια" του λεω και δεν σταματαω να χαμογελαω και να τον κοιτω μα απλως με κοιταει μονο αυτο χωρις συναισθημα χωρις τιποτα. "Θα παμε για πρωινο σας περιμενουμε" μου λεει και φευγει μου λεει τοσο ψυχρα τοσο αχρωμα και απλως καθομαι στην πορτα με ελπιδα στα ματια μου μα χαθηκε χαθηκε απλως μαζι του.
"Ποιος ηταν;" η Βανεσσα με διακοπτει απο τις σκεψεις μου και γυρνω να την κοιταξω.
Θελω να της πω οτι δεν ηταν κανενας οτι δεν θελω να τον ξανα δω ουτε και τα ματια του μα το μυαλο μου κανει αλλα.
"Ο Νιαλλ" της λεω θυμωμενα και κλεινω την πορτα με δυναμη.
Δεν ξερω γιατι ειμαι θυμωμενη κανονικα θα επρεπε αυτος να αναρωτιεται με τον εαυτο του.
"Τι;"
"Ναι μου ειπε οτι θα παμε για πρωινο μας περιμενουν" της λεω χωρις συναισθημα οπως και αυτος
"Ωραια ντυσου" μου λεει και την κοιτω με γουρλομενα ματια μα που πηγε ο πονοκεφαλος της και προς εκπληξη αισθανομαι και εγω καλητερα

Vote and Comment 💘
All the love💖💖