Your drop of my Ocean

Chapter 3

Τι και αν επρεπε να διαλεξεις αναμμεσα στην αγαπη και σε εσενα. Και αν επρεπε να διαλεξεις τον εγωϊσμο αν επρεπε να διαλεξεις τον θυμο;..
Τι και αν ;..
Και αν;..
Αν;..
Τι και αν δεν γνωριζες ποτε την αγαπη;....

Αφου η Βανεσσα εχει ετοιμαστει και εγω εχω βαφτει πρεπει να βρουμε φορεμα για εμενα και με αυτα που μου δειχνει η Βανεσσα δεν νομιζω να παω.
"Ελα Ιζαμπελ βαλε αυτο" μου λεει και μου δειχνει ενα μαυρο φορεμα που φτανει μεχρι τους μηρους μου και ολη η πλατη ειναι ανοιχτη και γουρλονω τα ματια μου "Δεν μπορω να φορεσω φουστα;" της λεω και ξεφυσαει βγαζοντας μια μαυρη φουστα και μια μπλουζα
"Αυτα και τελος" μου λεει και υποχορω. Οταν φορω την φουστα χαμογελαω γιατι δεν ειναι πολυ μακρια και ουτε κοντη και η μπλουζα εχει ενα χρωμα μπορντο και μου ειναι λιγο κοντη αλλα μου αρεσει γιατι αμα ξανα ζητησω αλλη μπλουζα η Βανεσσα μπορει να φυγει χωρις εμενα.
Οταν κοιταζομαι στον καθρευτη δεν περιμενα οτι θα ειχε τετοιο αποτελεσμα και χαμογελαω
"Ιζαμπελα" λεει η ξαδελφη μου γελοντας και κοιταζοντας με απο πανω μεχρι κατω
"Ναι ειμαι τελεια δημιουργος" προσθετει και με τραβαει απο το χερι για να κατευβουμε κατω
"Ο Τζειμς και ο Νικ μου εστειλαν μυνημα οτι μας περιμενουν κατω με τον Νιαλλ" λεει και κανει μια αδιαστικη φατσα οταν λεει το ονομα του αγοριου "Δεν τον συμπαθεις;" της λεω κοιταζοντας την που βαζει τα παππουτσια της
"Οχι αλλα θα δεις" μου λεει και με τραβαει απο το χερι βγαινοντας απο το σπιτι. Οταν βγαινουμε εξω και αρχιζουμε να περπαταμε σκεφτομαι ακομα αυτο που μου ειπε η Βανεσσα μα γιατι δεν τον συμπαθει; και τι μπορει κακο να εχει; Δηλαδη μπορει να της εχει κανει κατι κακο; Δεν ξερω αλλα θελω πολυ να ρωτησω περισσοτερα. Οταν ξεφευγω απο τις σκεψεις μου η Βανεσσα με τραβαει απο το χερι και βρισκομαστε εξω απο ενα μεγαλο μαγαζι που υπαρχουν δυο αντρες εξω και ανοιγουν την πορτα στον κοσμο "Φτασαμε" λεει η Βανεσσα και δεν σταματαει να χαμογελαει κοιτοντας με. Εχω να πω πως ειμαι πολυ περιεργη και ενθουσιασμενη να γνωρισω την παρεα της. Οταν τελικα μπαινουμε μεσα ενα πιανο ειναι στο κεντρο της αιθουσας παιζοντας απαλη μουσικη και γυρω τραπεζια, οταν γυρνω το βλεμμα μου στη Βανεσσα αυτη κοιταει τριγυρω για να βρουμε τα αγορια και καθως τους εντοπιζει χαιρεταει αρπαζοντας το χερι μου και περπαταμε στο τραπεζι και καθομαστε "Γεια ειμαι ο Τζειμς" μου λεει και μου δινει το χερι του και κοκκινιζει. Ο Τζειμς σκουνταει τον φιλο του διπλα και κοκκινιζει και αυτος "Νικ" μου λεει χαμογελαστα "χαρηκα" του λεω γελοντας με την αντιδραση του. Ο Νικ σκουνταει τον αλλον φιλο του διπλα και γυριζει να με κοιταξει. Με κοιταζει με μπλε ματια τοσο μπλε τοσο σκουρο υπεροχο μπλε, μολις παω να του μιλησω σηκωνετε γρηγορα περνοντας το ποτηρι του και φευγει. Γυριζουν και με κοιταζουν και κοιτω το πατωμα "Αυτος ηταν ο Νιαλλ" μου λεει η Τζειμς σπαζοντας την σιωπη κοιταζοντας κατω "χαρηκα" λεω προσπαθοντας να χαμογελασω και η Βανεσσα αρχιζει να μιλαει στον Νικ αλλαζοντας θεμα. Ο Τζειμς αρχιζει τη συζητηση και προσπαθω να ακουσω και να μην σκεφτομαι μπλε ματια. Μα γιατι σηκωθικε και εφυγε ετσι; γιατι ειναι τοσο κακος; μαλλον δεν με συμπαθει μα δεν με ξερει καν γιατι να εφυγε ετσι;. Φερνω στο μυαλο μου τα μπλε ματια μα δεν ηταν θυμωμενα ουτε πληγωμενα αλλα ηταν τοσο απαθης τοσο κατεστραμενα μα πως τοση απαθεια σε δυο τοσο ομορφα ματια θεε μου τοσο βαθια μπλε ματια Τι μπορουν να κρυβουν μεσα;..