Chapter 6

40 2 0
                                    

Παντα , παντα αναρωτιομουν μερικες φορες πως μπορει ενας ανθρωπος να γινει ολη σου η σκεψη ολη σου η ζωη ο λογος που αναπνευεις και χαμογελας πως; παντα το αναρωτιομουν αυτο ποτε μου δεν το ειχα καταλαβει ποτε μου δεν το ειχα ζησει παντα παρατηρουσα τους αλλους για να καταλαβω μα ποτε αλλα καποια στιγμη αλλαξαν ολα απο ενα βλεμμα απο μια ματια πως αλλαζει η ζωη σου ετσι στα ξαφνικα. Μα το εζησα και το καταλαβα και παλεψα θεε μου παλεψα ετρεξα επεσα εκλαψα για εναν ανθρωπο που δεν καταλαβα ποτε που αγαπησα πολυ που παρατησα τα παντα για αυτον τα παντα..

"Τι;" λεω και ο Νιαλλ και η Βανεσσα κοιταζονται
"Τιποτα" λεει η Βανεσσα και ο Νιαλλ βγαζει το κινητο του και πηγαινει προς τα εξω κοιτω την Βανεσσα και κοιταει τα ποδια της παιζοντας με το βραχιολη της.
Μα τι μπορει να λεγανε; και τι μπορει να ηθελε η Βανεσσα απο τον Νιαλλ ναι ομως μου μιλησε ειπε το ονομα μου αραγε ηταν αφορμη για να μου μιλησει; Ιζαμπελα συνελθε. Γρηγορα σηκωνομαι για να παω εξω να μιλησω στον Νιαλλ ισως αυτη να ειναι καλη αφορμη μα μολις παω να ανοιξω την πορτα τον κοιτω απο το τζαμι που μιλαει στο τηλεφωνο νευριασμενος κανω ενα βημα πισω ισως τελικα να μην του μιλησω αλλα ισως να μην τον ξανα δω απο σημερα ενταξη μου μιλησε μια φορα αλλα τι αν δεν τον ξανα δω. Οταν παω να ανοιξω την πορτα ο Τζειμς εμφανιζετε χαμογελωντας μπροστα μου και πιανει το χερι μου
"Που πας;" με ρωταει σιγανα και κοιτω τον Νιαλλ που εχει κλεισει το τηλεφωνο και μας κοιταει
"Εμμ..ηρθα να παρω κατι" λεω ψεματα και κοιτω τον Νιαλλ. Αυτος κοιταει το χερι του Τζειμς που κραταει το δικο μου και βαζει το κινητο στην τσεπη του και φευγει τον κοιτω που φευγει ετσι απλα και νευριαζω ακομα πιο πολυ. Περνω το χερι του Τζειμς και τον οδηγω στο τραπεζι που ειμασταν καθοντας διπλα του και του χαμογελαω αδυναμα μιλοντας του κοιτοντας απο το παραθυρο αλλα αυτος εχει φυγει ηδη
.............

Ειμαι ξαπλωμενη στον καναπε προσπαθοντας να βρω να δω κατι στην τηλεωραση και καποια στιγμη ακουω ενα κινητο να χτυπαει στην κουζινα. Σηκωνομαι και βλεπω το κινητο της Βανεσσας να χτυπαει στο τραπεζι και το περνω και στην οθονη γραφει 'Νιαλλ' καθομαι και το κοιτω την ωρα που ειμαι ετοιμη να το σηκωσω καποιος αρπαζει το κινητο απο το χερι μου και βλεπω την Βανεσσα
"Το πηρα γιατι χτυπουσε επιμονα" της λεω και μου χαμογελαει και ανεβαινει επανω κλεινοντας την πορτα πισω της.
Μα τι στο καλο; για πιο λογο την περνει τηλεφωνο ανεβαινω επανω και βαζω το αυτι μου επανω στην πορτα προσπαθοντας να ακουσω κατι μα δεν ακουω τιποτα.

Vote and Comment 💘💘
All the love 😘🙊

Your drop of my Ocean Where stories live. Discover now