Όταν άνοιξα τα μάτια μου βρισκόμουν σε ένα δωματιο δεμένη με αλυσίδες στα χέρια και στα πόδια μου σε μια καρέκλα. Το στόμα μου ήταν κλειστό με κολλητική ταινία για να μην μπορώ να φωνάξω.
Ξαφνικά, μπήκε μέσα ο Γιάννης με ένα σατανικό χαμόγελο. Η αλήθεια ειναι πως τρόμαξα όταν τον είδα. Τρόμαξα επειδή τον είδα με ένα ταψί φαγητό που θα μπορούσε να περιέχει οτιδήποτε: όπως δηλητήριο...
''Φάε, δεν έχει τιποτα'' μου απάντησε σαν να διάβασε τις σκέψεις μου. Δεν του έδωσα όμως σημασία απ'τον φόβο. Ξαναβγήκε και μπήκε για δεύτερη φορα με ένα νυχτικό στα χέρια.
Ήταν κόκκινο απαλό, σχεδόν κοραλι, με τιράντες. Δεν είχε σχέδια πάνω του και ήταν υπερβολικά (υπό την δίκη μου άποψη) κοντό.
Μου έβγαλε την ταινία από το στόμα με φορα με αποτέλεσμα να βογκηξω από τον πόνο.
Με ξέχασε και βγήκε από το δωμάτιο αφήνοντας με μόνη. Πριν φύγει είπε:
''Φάε και ντυσου. Σε λίγο θα ερθω''.
Εγώ έμεινα στην θέση μου όταν έφυγε. Ξαφνικά φώναξε'' Αν δεν ντυθείς θα έχει συνέπειες'' με αποτέλεσμα να πηδήξω από το ξάφνιασμα.
Άρχισα να τρώω και να ντύνομαι γρήγορα με το νυχτικό που μου έδωσε. Ενώ έβαζα πάνω μου το φόρεμα είδα την τσάντα μου.
''Λογικά θα ειναι και το κινητό μου'' σκέφτηκα.
Την άνοιξα και το βρήκα. Άρχισα να πληκτρολογώντας τον αριθμό του Mark, το οποίο μου έδωσε η Χρυσα. Αχ αυτό το κορίτσι, αν δεν έχει Πολωνών τα τηλέφωνα δεν υσηχαζει. Τελικα όμως, αυτή η βλακεία της βγήκε σε καλό.
[πρωτος χτύπος, δεύτερος χτύπος, τριτος]
''Korina, που είσαι;'' με ρώτησε ο Mark φανερά τρομαγμένος.
''Είμαι με τον Γιάννη... εννοώ πως με απήγαγε.'' του είπα.
''Που είσαι;''
''Δεν ξερω'' λέω.
''Δες από το παραθυρο''μου πρόσταξε κι έκανα όπως μου είπε. Άνοιξα λίγο τις χοντρές, κλειστές κουρτίνες κι έριξα μια μάτια προς τα έξω.
''Υπάρχει ένα πάρκο και δίπλα ένα περίπτερο. Πιο δίπλα ειναι... ειναι το κλειστό στάδιο. Mark, σε παρακαλώ έλα γρηγορα... τονφοβαμαι'' του είπα φοβισμένη.
''Μην φοβάσαι, σε λίγο ερχομαι''μου είπε και μονο με την φωνή με υσηχασε.
Ξαφνικά μπήκε μέσα ο Γιάννης , μου πήρε το κινητό και με έπιασε από τον καρπό.
Πήρε τις αλυσίδες με τις οποίες με έδεσε πριν ενώ εμένα με πέταξε στο κρεβάτι και μου έδεσε εκεί τα χέρια. Αφού το έκανε, άρχισε να με φιλάει βίαια κατεβαίνοντας προς τον λαιμό. Άρχισε να τον πιπιλαει με εμένα να προσπαθώ να τον σταματήσω η να ξεφύγω.
Mark's pov
Ώστε δίπλα στο κλειστό στάδιο; Ο μαλακας μου την πήρε. Βγαίνω από το σχολείο τρέχοντας, κάθομαι στο αυτοκίνητο και φεύγω.
Φτάνω στο στάδιο... Ακούω κάτι φωνές από μια εγκαταλειμμένα πολυκατοικία... Λογικά ειναι η Korina. Δεν μπορώ να την αφήσω στα χέρια αυτού του διαβολου... Τρέχω προς την πολυκατοικία και μπαίνω μέσα... Όσο ανεβαίνω ακούγονται περισσότερο οι φωνές. Μέσα από μια πόρτα ακούω την φωνή της Korina's να λέει ''Άφησε με''.
Ρχισα να χτυπάω με μανία την πόρτα. Ξαφνικά μου' ρθε μια φλασια. Μπορούσα να πηδήξω από το παράθυρο του απέναντι διαμερίσματος σε αυτό που ήταν η Korina με τον μαλακα... Σπάω με την μια την πόρτα μιας και ειναι πιο παλιά σε σχέση με την άλλη...
Μπαίνω σε ένα από τα δωμάτια που έχει παράθυρο προς το διαμέρισμα του Γιάννη... Τον βλέπω που την φιλάει και αυτή τεντώνεται να πιάσει ένα βάζο πάνω στο κομοδίνο δίπλα στο κρεβάτι αφού την ελευθέρωσε από τις αλυσίδες... Το πετάει στο κεφάλι του και αυτός βογκάει από τον πόνο...
''Έτσι είσαι; Έτσι θα είμαι κι εγω''της είπε εκνευρισμένος. Πλησίασε μια ντουλάπα ψάχνοντας σε ένα από τα συρτάρια για κάτι... Όταν έβγαλε αυτό που ήθελε, έμεινα... Θέλει να σκοτώσει την Korina... Όχι... Όχι, δεν μπορεί... Πρέπει να τον σταματησω... Περνω φορα και πηδάω ενώ εκεινπς σηκώνει το όπλο και πατάει την σκανδάλη... Βάζω την Korina στην αγκαλιά μου την στιγμή που βρίσκομαι στον αέρα κι εκείνη σφίγγει τα μάτια της... Η σφαίρα πετυχαίνει εμενα και συγκεκριμένα την πλάτη μου... Δε με νοιάζει όμως... Έχει σημασία που ειναι ζωντανή η Korina... Καλύτερα εγω παρα αυτή... Τότε κατάλαβα... Ήμουν ερωτευμένος με αυτήν... Και έκλεισα τα ματια μου...
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-
Hello κόσμε! Συγγνώμη που άργησα αλλα και που το σταμάτησα σε κρίσιμο σημείο... Τελειώνω από δω και συνεχίζω με το επόμενο... Ciao!!!
