Στο προηγούμενο κεφάλαιο:
Ο γιατρός μας έβλεπε έναν-έναν προσπαθώντας να επεξεργαστεί όλες τις ερωτήσεις που του έθεσαν αλλα το μονο που είπε στην τελική ήταν:
''Παιδια μου, ο Mark ειναι...''
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.
''Παιδια μου, ο Mark ειναι σε κωμα''.
Παλι αρχισαν οι βομβαρδισμοι με τισ ερωτησεις. Ακουγες μονο:
''Πωε εγινε αυτο;''
''Θα ξυπνησει;''
''Γιατι σε κωμα;''
''Πως το επαθε αυτο;'' κι αλλα χιλια δυο. Εκεινος ομως συνεχισε ηρεμα:
''Ηρεμηστε σας παρακαλω ολοι. Δεν ξερω ποτε θα ξυπνησει η αν δεν ξυπνησει καθολου αλλα αυτη τη στιγμη ειναι καλα κι αυτο μετραει. Ετσι, εφοσον ειναι καλα μπορειτε να τον δειτε. Αλλα μονο ενα ατομο.''
Ολοι ξαφνικα κοιταξαν εμενα. Ηταν λιγο αβολη σκηνη αλλα στην τελικη καταλαβα το νοημα και ειπα:
''Παω εγω''
Σταθηκα εξω απο την πορτα και πηρα τρεις βαθιες ανασες. Οχ, Θεε μου, τι αλλο βα περιμενω; Ακουμπω το χερι μου στο πομολο και ανοιγω την πορτα.
Βλεπω τον Mark ξαπλωμενο στο κατασπρο κρεβατι. Η μεση του ειναι δεμενη. ''Λογικο αφου του εκαναν εγχειριση για να του βγαλουν την σφαιρα'' σκεφτηκα. Παιρνω την καρεκλα που ειναι διπλα στην πορτα. Την βαζω διπλα στο κρεβατι του Mark και καθομαι. Του πιανω το χερι απαλα και το χαιδευω. Θεε μου, εναι πολυ κρυα. Συνεχιζω ομως παρολα αυτα να το κρατω ενω του λεω να ξυπνησει.
Μενω εκει μονο για 10 λεπτα γιατι μπαινει μια νοσοκομακαι λεει οτι το επισκεπτηριο τελειωσε. Σηκωνομαι απ'την καρεκλα, βγαζω τα μαλλια απ'τα ματια του Mark και τον φιλαω στο μετωπο. Με αυτον τον τροπο, τον αφηνω αθελα μου και φευγω με μιαελπιδα να μ'ακουσει και ξυπνησει.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Περασαν 10 μερες απο τοτε που ο Mark επεσε σε κωμα και απο τοτε η ζωη μου εχει αλλαξει. Σχολειο και νοσοκομειο ειναι τα μονα μερη που επισκεπτομαι. Αλλιως καθομαι σπιτι και βαριεμαι η σκεφτομαι τον Mark, το πρωτο μας φιλι, τους τσακωμους μας (ακομα και αυτοι μου λειπουν), τοτε που με υσηχαζε μετα την ομιλια μου με τον Γιαννη στο τηλεφωνο. Α, σχετικα με αυτον τον επιασαν και τον εβαλαν φυλακη για 2 χρονια. Παλι καλα, δεν θελω να τον ξαναδω. Ακομα κι αυτα τα δυο χρονια μου φτανουν.
Με τον Mark τα ιδια. Τον επισκεπτομαι καθε μερα μετα το σχολειο, ενω τα Σαββατοκυριακα μενω με αυτον απο το πρωι ως το βραδυ. Αχ, Θεε μου, δωσε του την δυναμη να σηκωθει απ'το κρεβατι να ξαναδω αυτα τα καταπρασινα αγγελικα ματια του... Θεε μου, μεινε κοντα μας...
Mark's pov(αυτο σιγουρα δεν το περιμανατε)
Ακουω καθε μερα την φωνη της και την νιωθω κοντα μου κι ας μην μπορω να την δω. Καθε φορα που ειναι κοντα μου η ψυχη μου γαληνευει ενω οταν φευγει, την περιμενει ανυπομονα να ακουσει την φωνη της, να νιωσει το αγγιγμα της. Δεν μπορω μακρια της πια. Εχουν περασει 10 μερες απο τοτε που προσπαθω να ξυπνησω. Μετρω τις μερες με αυτην, γιατι εκεινη ειναι τι ρολοι μου. Προσπαθω ακομα και τωρα που δεν ειναι κοντα μου να ξυπνησω, να σηκωθω απ'αυτο το κρεβατι και να τρεξω να παω να την δω. Την τελευταια φορα μου ειπε για αλλη μια φορανα σηκωθω. Να σηκωθω για αυτην γιατι με αγαπαει. Τοτε καταλαβα για εκατοστη φορα οτι την αγαπω.
''Mark, τι κανεις;''ακουω την φωνη της να μου λεει και σημερα. ''Σε παρακαλω ξυπνα... ξυπνα για μενα γιατι σ'αγαπω'' λεει. Αχ αυτα τα λογια... Και μονο που τα λεει λιωνω. Ξαφνικα ξεσπαει σε κλαματα και βαζει το κεφαλι της στο στηθος μου. Και τοτε συνεβη το πιο περιεργο πραγμα...
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Χελοου, αυτη τη φορα δεν αργησα. Τι εγινε με τον Mark; Θα δειτε σε λιγο. Τωρα φευγω απο δω και συνεχιζω. Θα τα πουμε μετα...
