Korina's pov
Flashback
Ετοιμαζομουν να φυγω για μια βολτα με τον Γιαννη, το αγορι μου. Περιμενα για αρκετη ωρα αλλα δεν ερχοταν.
τον καλεσα στο δασος για να του πω ότι θελω να χωρισουμε. Αγαπουσα αλλον εξαλλου τον Antonio. Αφου δεν ερχοταν αποφασισα να παω μονη μου στο μερος συνάντησης κι ετσι αρχισα τον δρομο μεσ το σκοταδι.
Μολις εφτασα ειδα τον Γιαννη με τον Antonio να μαλωνουν."Γιαννη, Antonio τι κανετε?" ρωτησα και τους δυο απορημενη.
Ειδα τον Γιαννη που κρατουσε οπλο. Εκεινος πατησε την σκανδαλη και η σφαιρα πετυχε τον Antonio, την ζωη μου... την αγαπη μου...
Πλησιασα τον Antonio τρεχοντας και δακρυζοντας."Οχιιιιιιιι" φωναζα ενώ ένα κυμα χαρας περικυκλισε τον Γιαννη. Η σφαιρα ειχε μπει στην καρδια του Antonio..."Σ'άγαπω" ηταν τα τελευταια του λογια πριν φυγει από κοντα μου...
"Εισαι ένα τερας" φωναξα στον Γιαννη ο οποιος μας ειχε ηδη πλησιασει.
"Χαχα, εισαι γελοια. Ηθελες να με αφησεισ για αυτόν τον μαλακα!"ειπε.
"Και τωρα είναι σιγουρο... ΧΩΡΙΖΟΥΜΕ!" του φωναξα μεσα από τα κλαματα ενώ ειχα σηκωθεί. Τα ποδια μου όμως δεν αντεξαν για πολύ με αποτέλεσμα να ξανακατσω διπλα στον Antonio. Ο Γιαννης εβραζε από θυμο. Σηκωσε το οπλο ετοιμος να πυροβολησει αλλα η αστυνομια τον προλαβε.
"Χερια ψηλα" ειπαν οι αστυνομοι. Τον πηραν στο τμημα και τον Antonio στο νοσοκομειο να σταματησουν την αιμορραγια. Αλλα οπως μου ειπαν δεν μπορεσαν. Και δεν πηγα στην κηδεια... δεν ηθελα να τον βλεπω ετσι...Απλα δεν αντεξα κι εφυγα... Μετακομισα και σπιτι για να ξεχαστουν οι αναμνήσεις... ΜΑκρια από ολους και από τα παντα...
End Of Flashback
Mark's pov
Την λυπάμαι... δεν θελω να την βλεπω ετσι.. Δεν μπορω... Θελω να την βλεπω χαρουμενη... Με ένα χαμογελο στο προσωπο που θα την κανει να λαμπει... Τα ματια της να βγαζουν σπιθες χωρις να υπαρχουν δακρυα...Θελω να γινει δικια μου... μονο δικια μου... Αν είναι αναγγη θα αλλαξω... Θα γινω άλλος ανθρωπος... Όπως πριν... μονο και μονο για αυτην... Το αξιζει... δεν αξιζει ομωσ εκεινον τον μαλακα τον δολοφονο...
Κ(orina)-Mark?
M(ark)-Τι εγινε?
Κ-Δεν ξερω τ-τι νιωθ-θω για σενα... Τ-το μονο που ξ-ξερω είναι ότι...
Μ-ότι?
Κ-Ότι νιωθω ασφαλεια μαζι σου...
Δεν μιλησα... Δεν ειχα εξαλλου κατι να πω... Την εσφιξα απλα πανω μου λιγο πιο δυνατα...
"Το μονο που ξερω είναι ότι νιωθω ασφαλεια μαζι σου"
Τα λογια της με στοιχειωναν ολη την ωρα... Τι να εννοει με αυτό? Ότι με αγαπάει? Ότι ξεπερασε εκεινον τον Antonio? Κι εκεινος ο Γιαννης? Πως μπλεχτηκε με αυτόν? Τοσες πολλες αποριες... Κι όμως ουτε μια απαντηση... Εκεινη την ωρα χτυπησε το κουδουνι... Μπαινω μεσα στην τααξη με την ελπιδα ότι στο επμενο διάλειμμα θα παρω μια απαντηση... Αλλα δεν μου μηλαει σε ολη την διαρκεια της μερας... με εβλεπε μονο με λυπημένα ματια... Ενώ την εβλεπα που εβγαζε το κινητο της και εγραφε κατι με πλησιασε η Παναγιωτα(η τσουλα για οσες δεν θυμούνται)
"Γεια σου Mark!"ειπε χαρωπα. Οχ, τωρα θα αρχισουν τα σαλιαρίσματα.
"Γεια..." της ειπα ψυχρα κοιτοντας ακομα την Korina...
"Τι εγινε, γιατι εισαι ετσι?" με ρωτησε ενώ με αγκαλιασε από πισω. Πηρα όμως τα χερια της από πανω μου γρηγορα, δεν ηθελα να με ακουμπάει κανενα άλλο κοριτσι παρα μονο η Korina...
"Ακου να δεις, με εμενα δεν θα σαλιαρίζεις, καταλαβες? δεν είμαι το παιχνιδι ΣΟΥ! Αν θες πανε βρες καποιον αλλον"της ειπα εξαγριωμένος,μπορει με λιγη περισσοτερη ενταση στην φωνη μου...
"Εμενα ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΦΩΝΑΖΕΙΣ. Μην νομιζεις πως ξεχασα τι εγινε περσυ στο μπαρ.Αφησες ΕΜΕΝΑ για αυτην την ηλιθια..." ειπε δειχνοντας την Korina η οποια ηταν ετοιμη να κλαψει."Εμενα κανεις δε με γραφει και ποτε δεν θα γινει Θα μου το πληρωσεις" τελειωσε τον μονολογο της και εκανε μεταβολη για να φυγει... Εγω γυρισα προς την μερια της Korinas αλλα δεν ηταν εκει... Μα πο εξαφανιστηκε?
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Χελοου κοσμε του wattpad, συγγνωμη που δεν εγραφα τοσο καιρο... Ελπιζω να σας καλυψε αυτό το κεφαλαιο αν και δεν το νομιζω... Τωρα τελειωνω και συνεχιζω με το επομενο κεφαλαιο... Θα δειτε νεες εξελιξεις... Ββ...
