Death

Hoofdstuk 5

Tobin rende een tuin in. Hij ging naar het raam van het huis en tikte het in, met iets waarvan hij niet wist wat het was, maar waarvan hij wel wist dat het goed te gebruiken was om een raam mee in te tikken. Hij klom door het raam en kwam in een keuken terecht. Hij pakte een groot scherp keukenmes, om eventuele bewoners mee te bedreigen. Hij ging naar boven om fatsoenlijke kleding te halen. Hij maakte de eerstvolgende deur open die hij zag en liep de kamer in. Het was een slaapkamer, met roze muur en overal glitters. Hij zag zichzelf in de spiegel tegenover de deur. Wow mijn haar zit echt niet, dacht Tobin. Hij pakte de roze prinsessen borstel en kamde zijn haren. Hij ging terug naar de gang en trok een andere deur open. Weer een slaapkamer. Hij zag een tweepersoons bed en trok de kast open. In de kast hing aan de ene kant vrouwen kleding, die precies in zijn maat was. Aan de andere kant hing mannenkleding. Hij zag dat die veel te groot waren: XXXXL. Hij besloot om de vrouwenkleding aan te doen, want de mannenkleding was echt veel te groot. De broek van de vrouw was aan de bovenkant veel te wijd dus deed hij er een riem omheen. Het minst opvallende shirt dat hij kon vinden was een roze bloemetjes t-shirt met lage hals. Om niet herkent te worden deed hij een pet op. Hij was blauw en er stond in rode letters op: Pōrangi. Hij wist niet welke voetbalclub het was, maar het klonk wel cool. Hij keek de kamer rond en zag dat er wat geld op het nachtkastje lag. Hij hoorde zijn buik knorren en besloot om naar de Mc Donalds te gaan. Hij pakte het geld en ging op weg.

Hij stond in de rij bij de Mac Donalds. Hij keek op het bord en besloot dat hij een grote friet met een grote chocolade milkshake en 40 kipnuggets nam. Hij was aan de beurt. 'Wat wilt u hebben' vroeg een verveelde stem. Hij keek op en zag het naamplaatje van degene voor hem, achter de kassa. Er stond op: Terra Schwaikovski. Hij keek naar het gezicht en ze leek erg op de foto van zijn portemonnee. Hij vroeg: 'Hè wie ben jij!?' 'Terra. Maar wat wilt u eten.' 'Waarom moest ik je zoeken??' 'Geen flauw idee, maar ik ben hier alleen maar om uw bestelling op te nemen.' Hij pakte zijn ding waarmee hij het raam had ingeslagen. 'Jij zegt nu wie je bent.' 'Ik ben Terra Schwaikovski, kan je dan niet lezen??' 'Ik moest je zoeken' 'Oke, da's mooi, maar wil je frietsaus erbij' 'Waarom moest ik je zoeken?' zei Tobin al zwaaiend met zijn ding waarvan hij niet wist wat het was, maar waarvan hij wel wist dat het handig was om mensen mee te bedreigen. "Beveiliging!!!' riep Terra richting de keuken. Er kwamen twee mannen aanlopen. Ze grepen Thobin bij zijn armen en trokken hem mee naar buiten. Hij besloot achter de bosjes te wachten tot Terra naar buiten zou lopen. 

Na een paar uur te hebben gezeten op zijn niet zo zachte derrière, kwam Terra naar buiten. Ze deed haar jas dicht en liep richting de  bushalte. Tobin kwam moeizaam overeind en vond zichzelf heel zielig. Zijn haar zat niet goed en hij had geen kipburger. Hij volgde Terra naar de bushalte. Toen de bus eraan kwam besloot hij zijn zuur gestolen geld niet uit te geven aaneen buskaartje. Hij volgde Terra de bus in. Iedereen keek hem aan en hij besefte zich dat hij nog vrouwenkleren aan had. Hij ging achterin de bus zitten. 'Hé heb jij wel een kaartje?' Het was de buschauffeur. 'Uhh ja hoor' loog Tobin. 'Nee hoor, hij heeft niet ingecheckt.' zei een magere vrouw met een zuur gezicht. De poedel die tussen haar benen lag begon agressief te grommen. Nu begonnen meer mensen zich ermee te bemoeien. De bus stopte en hij zag dat Terra uitstapte. Hij nam het hazenpad en vloog de bus uit. Hij zag Terra net de hoek van de straat omgaan. Hij rende haar achterna. Toen hij om de hoek was werd hij in zijn gezicht geslagen. Het was Terra. 'Waarom volg je me?' vroeg ze.