PAPATYALARCA SEVDİM... (İsim,kitap Bitip Raflara Çıkana Kadar Geçicidir...)

her gün ölmeyecek hislerim...

İnsanlar bir şeyleri sürekli bahane etmekten çekinmezler ya hani,ben yaşamayı bahane ettim ölüme. Sonra oturdum söz verişlerini izledim,doğrusunu bildiğim yalanların nasıl göz kaçırmadan söylenebileceğini gördüm.

Ben belki bahane etmiş olabilirim kalbimin hissizliğini ama hissetmek; özlemek,üzülmek,sevmek,her gün yeniden ölmek demek. Ben sevmemeyi seçtim belli bir süre. Böylece; üzmeyecek özlemelerim,özlemeyecek ellerini ellerim,her gün yeniden ölmeyecek hislerim. Ya da ne bileyim bir kişi için aniden delice atmayacak kalbim,göz göze gelince tutulup kalmayacak bedenim...