PAPATYALARCA SEVDİM... (İsim,kitap Bitip Raflara Çıkana Kadar Geçicidir...)

Yıkıntı

Bugün de paramparça kalbimin yapım çalışmalarına devam ediyorum. Farkettim de bayağı ara vermişim adını
sevgi koyduğum binaya,kaybetmişim annemi babamı yıkıntıların arasında. Sonra bir çocuk misali ağlamışım . Bir taşa
tutunmuşum tüm gücümle itmişim,ne gücüm yetmiş kaldırmaya ne de hıçkıra hıçkıra ağlamalarım bedenimi terk etmiş...
Şimdi büyüdüm ,o gün yarım kalan üzüntümü bu gün tuğla tuğla ekliyorum yıkıntının duvarlarına.Şimdi anlıyorum o günki acım ilk günün yarasının kabuk bağlamamasındanmış.

Havvanur'a ve Kübra'ya ithafen...