Bad Girl(I'm Not Normal)

«6»

(Okuyucularıma teşekkür ediyorum <3 Seviliyorsunuz <3)

+"Üzerimden kalkar mısın artık ? "

-"Zevkle. " Zevkle mi ? Hadi ama milyonlarca kelimeden bula bula "zevkle"yi mi buldum ? Birkez daha katıksız SALAK olduğumu anlıyorum. Hemen ayağa kalktım ,zaten yeterince o pozisyonda durmuştuk.

+"Seni burada görmeyi beklemiyordum. " Sanki ben sen gel diye bekliyordum da.

-"Öyle mi ? Şuna ne dersin ? Hiç karşılaşmamış gibi yapalım."

+"Bencede bu en iyisi.Gecemi yeterince mahvettin zaten."

-"Tıpkı senin 2 yıl önce benimkini mahvettiğin gibi. Desene ödeşmiş olduk. " Neden geçmişi kazıyorum ki ? Adı üstünde GEÇMİŞ.Şimdi de terk ettiğim aptal eski sevgilimle tartışmaya gireceğim hemde babam beni beklerken.Aman ne güzel (!) Omuzunun arkasından babamın saatine baktığını gördüm eğer hemen gitmezsem onunla bir daha asla yemek yiyemeyebilirdim.

-"Gitmem lazım."

+"Benimde."

-"İyi"

+"İyi"

-"Güzel"

+"Güzel" Sinir şey.

Hızlı adımlarla babamın yanına gittim. Beni görünce gözleri parladı adeta.

-"Geç kaldığım için üzgünüm."

+"Önemli değil.Önemli olan gelmen." Bunun üzerine tebessüm ettim. Şuan ona sarılmayı o kadar çok istiyorum ki.Ama ya soğuk davranırsa ?

+"Babana sarılmayı düşünmüyor musun ? " Sarıldım.Sarıldığımda nefes bile almamış sadece bir kez ve uzun olarak kokusunu içime çekmiştim. Fısıldayarak "Seni seviyorum." dediğini duydum.Bana duyurmak istemiyormuş gibiydi. Bende fısıldayarak ona cevap verdim."Seni Seviyorum." Dışardan bizi gören biri eminim ki yıllardır birbirini görmeyip şimdi hasret gideren baba-kız sanardı. Ve bu tespitleri doğru çıkardı çünkü tam olarak biz oyuz.

+"Oturalım mı ? " Cevap olarak kafamı salladım. Yemeğin ortalarında Arda aramıştı ama ben yemeği bölmemek için cevaplamamıştım.

****

Babamla sohbetimiz çok güzel gitti.Hatta beni eve bıraktıktan sonra o da eve girdi ve bunu tekrarlamamız gerektiğini söyledi. Annemle yataklarında uyuyorlar.Yada başka şeyler yapıyorlar.Her neyse.Önemli olan şuan beraber olmaları. Bende huzurlu bir şekilde uyuyabilirim artık.

****

Sabah kalkıp hemen kahvaltıya indim. Tabi üzerimi değiştirip. Merdivenlerden koşarak indim.Masaya doğru umutla baktığımda, kimse yoktu.Yine. Mutfaktan sesler geliyordu belki oradalardır diye koşarak girdim. Burada bana sinir olan yardımcımızdan başka kimse yok. Bir umutla belki uyanmamışlardır diye odalarına koştum. Ve hayal kırıklığıyla aşağı indim. Aydan'ın (bana sinir olan yardımcımız) yanına gidip (çünkü bir tane yardımcımız var tabi onun haricinde bahçıvan,şoför,temizlikçimizde var ama Aydan en çok evin içinde olan) :

-"Annemleri gördün mü ? " Bana acıyarak bakıyordu.Gerçekten o kadar acınası mı gözüküyordum ?

-"Evet Benan Hanım ,siz uyanmadan 1 saat kadar önce Levent Bey ,siz uyanmadan 5 dakika kadar önce de Aslı Hanım çıktılar. " Annemi 5 dakikayla kaçırmışım.Harika. Babama değinmiyorum bile. Kahvaltımı edip , mavi Porche'me binip okulun yolunu tuttum. Yolda Aybars'ı düşünüyordum. Hayır,yani onu nasıl kendime aşık edeceğimi. Önce aramızdaki buzları eritmeliyiz. Yani birbirimize düşmanken çıkamayız ,değil mi ? Tam kendimi müziğe vermek üzereydim ki ,telefonumun çalması bunu engelledi. Arayan çocuklardan biridir deyip sevinmiştim , hem zaten Arda'yı dün gece tekrar aramayı unutmuştum. Arayanın Ezgi olduğunu gördüm. Cidden mi ?