Message||HunHan

8||Değişim Kötüdür,Peki Ya Sen İyi misin?

Luhan|

Kris'le takılmamdan beri o değişmişti,Sehun değişmişti.Aslında etrafımda tek değişen şey Sehun değildi.Herkes değişmişti! Özelliklede okuldaki aptallar.Her gün ağızlarından o meşhur sözleri duyuyordum.

"Eşcinsel,gay,pislik,senden iğreniyoruz,Sehun ve Kris'i elimizden alamazsın" Gibi şeylerdi bunlar.

Bu fazlasıyla sinir bozucuydu.Hiç bir şey yapmamama rağmen bu şekilde damgalanmak istemiyordum.(Y/N Hadi be oradan.Kızı çöp kutusuna sokmuştun!) Ama elimden gelen bir şey yoktu.Yapabildiğim tek bir şey vardı o da ağlama-

O da neydi? S-Sehun'un yüzü yara içindeydi.Ayaklarım benden izinsizce hareket etmeye başladığında ise onu bu hale kimin getirdiğini düşünmekten başka bir şey yapamıyordum.

"Hun-Hunnie,iyi misin? Y-yüzün berbat duruyor!" Berbat dememe alınır mıydı?

"Sen Kris'İNLE' ilgilen." Diyerek arkayı işaret etti ve yanımdan yavaşça uzaklaştı.Ben ise sadece yanımdan geçen o tanıdık bedenin gidişini izledim.

-

Bugün yine "eşcinsel" diye anılmak istemiyordum diye düşünürken bir kızın seslenişi ile düşüncelerimden ayrıldım ve kıza baktım.

"Luhan Oppa,benimle okulun arkasıdaki bahçeye gelir misin?" Diye sorusunu işittiğimde aklımda bazı sorular belirmeye başlamıştı.Neden beni çağırıyor? Benimle ne konuşacak? Bu düşüncelerimin içinde onu takip ediyordum.

"Choi Young nereye gidiyoruz?" Diye sorumu ilettiğimde ise cevap alamamıştım.

Sonunda gideceğimiz yere ulaştığımızda durup kendimizi sonsuz olan sessizliğe bırakmıştık.

"Luhan Oppa,sana bir süprizim var.Bunun için gözüne bez bağlayacağım.Böylece sürprizi göremeyeceksin!" Dedikten sonra yüzüme siyah bir bez bağlamıştı minik elleriyle.Her yer karanlıktan ibaretti tıpkı benim hayatım gibi.

Karnına atılan acı verici tekmeyle birlikte sesli bir şekilde bağırmıştım birdenbire.

"Seni sürtük! Sehun Oppa yetmedi şimdide Kris Oppamız mı? Ah,cidden iğrençsin!" Demesinin ardından gözümdeki bezi açmıştım ve bana bunu yapanların 4 kızdan oluşan bir grup olduğunu görmeyi başarmıştım.Ama sorun şuydu ki onlara karşılık vermem imkansızdı.Çünkü onlar kızdı.

Rahatlamış olacaklardı ki vurmayı bırakmışlardı.Kendime gelmek için biraz bekledikten sonra sınıfa girmiştim ve eşyalarımı toparlamaya başlamıştım.Bu şekilde okulda kalamazdım.Eğer Sehun veya Kris bu halimi görseydi cidden olayın peşini bırakmazlardı.Hocanın bağrışlarını duymazdan gelerek kapıyı çarptım ve dışarı çıktım.Koşuyordum,bu lanet olası yerden kaçmak için koşuyordum,hızlıca.

Okuldan yeterince uzaklaştığıma kanaat getirdiğimde ise yavaşlamıştım.Bir kaplumbağa kadar yavaş olmasada yavaştım işte.Fakat koşarken o kadar çok yorulmuştum ki dinlenmek üzere yakınımdaki parka gitmeye karar vermiştim.Çocuklar aileleri ile birlikte gelmiş oyun oynayıp gülüşüyorlardı bu hayattan habersiz.Ne kadar şanslılardı.Saflardı,hayattan haberleri yoktu ve temizlerdi,ruhen çok temizlerdi.

Aniden karşımda minik bir kız dikili vermişti dalgın düşüncelerimin içinde.

Bana bakıyordu meraklı bir ifadeyle.