ZİFİR

BÖLÜM 3

"Tamam abi kızın işi bu akşam biticek. O iş bende." yavaş yavaş kendime gelmeye başlarken asi ve bir o kadar da sert bir ses duydum içerdiden. Neresiydi burası?. Kim tarafından getirilmiştim?. Buraya getirilme amacım neydi?. diye kendi kendime düşünürken etrafı inceleme fırsatı bulmuştum.Duvar kağıtları rutubetten halden hale girmiş, duvarlar yangın izlenimi vermiş, yer yer karamış ve eski ahşap yer üzerine basılırsa aşşağıya çökecekmiş gibi görünüyordu. Bilmediğim bir yerde uyanmış ve ne olduğunu hatırlamıyordum.Hafif kalkmaya çalıştığımda kafamın ağırlığı tüm vücuduma yayıldı ve olduğum yerde durmak zorunda kaldım.Hafızam bana ara ara oyunlar oynuyor, dün akşam yaşadıklarım kafamda daha fazla yer ediyordu. Dün akşam arkadaşlarla eğlenmek adına bir parti düzenlemiştik. Gayet güzel eğlenmiş,coşup tüm keder ve üzüntülerimizi unutmaya çalışmıştık. En son hatırladığım şey sert yüz hatlarına sahip bir erkek similasyonuydu.Gerisi yok. Zifiri karanlık. Ben dün akşam olanları hatırlamaya çalışırken gıcırdayan kapı kafamdaki ağrıyı iki katına çıkardı. İçeriye uzun boylu, kahverengi saçlı ve kahverengi gözlü bir çocuk girdi. Yeni çıkmaya başlayan kirli sakalları ve sert yüzüyle adeta ben tehlikeyim diye bağırıyordu."Uyanmış mı prensesimiz" diyerek bana yaklaşmaya başladı.Sesindeki kinaye ve sertlik tüylerimi ürpertmişti. Bu çocuktan deli gibi korkmaya başlamıştım. Kim olduğunu dahi bilmiyordum ve üstüme üstüme gelmesi beni gerçek anlamda tedirgin ediyordu.Sırtımın duvarla buluşmasıyla olduğum yerde kalmak zorunda kaldım. Ağlamamak için kendimi çok zor tutuyordum.Çocuk git gide yanıma yaklaştı.Nefes alıp verişini rahatlıkla duyabiliyordum.Yüzünü yüzüme hizaladı ve gözlerimin içine bakmaya başladı.Ağır hareketlerle kafamı kaldırdım ve gözlerinin içine korkuyla bakmaya başladım.Ufak bir duygu arıyordum gözlerinin içinde.Acıma,sinir,öfke.Herhangi bir şey.Ama gözlerinde en ufak bir duygu yoktu.Gözleri kafamın içi gibi karanlıktı.Zifiri Karanlık..