Sabah kalkasımız hiç yoktu. Şimdi kim okula kadar yürüyecekti? Herkes baygın bir şekilde ayağa kalktı kahvaltı hazırlamaya başladılar. Ben sessizce telefonumu aldım. Bizim kızları arıyacaktım. Balo için teşekkür etmemiz gerekiyordu. Aniden Şevval geldi yanıma 'Noluyor kız kimi arıyacaksın? Sen fazla birini aramazdın hayırdır' Bende teşekkür edeceğimi söyleyince odadan sessizce uzaklaştı. Ben arayıp teşekkür etmiştim. Şimdi sıra geldi kahvaltıya gitmeye. Ben masaya oturduğumda hepsi bana bakıyordu. Hani yani anlıyamıyorumki alt tarafı kahvaltıya geç kaldım. Bana hepsi hızlı ye der gibi bakış attılar. Ben yemeye başlamıştım gözüme birşey çarpmıştı. Seda sofranın altında gizli gizli sanki biriyle yazışıyordu. Su alıcağım bahanesiyle sofradan kalkıp arkasında yazışmalarını izliyordum. Ve o anda telefonunu elinden çektim. ' Seda sen hayırdır? Kahvaltı sofrasında bizden gizli milletle yazışmalar falan ' Diyince lekelemeye başladı ' Eee kanka şey o şey kankam benim o ' Bende ne tür bi kanka olduğu belli diyince susmuştu. Kızlar bizi izliyordu. Merve: Sabah sabah yaptığınız şeye bakın oturunda kahvaltınızı edin. Diyordu. Kahvaltımızı etmiştik. Sıra geldi saç yapımına elime fön makinasını aldığım gibi kimseye vermedim. Hızlıca hazırlanıp kulaklığımı alıp evden çıkıyordum. Yaren arkamdan bağırdı ' Hayrola beni beklemek yokmu? ' Bende felsefe yapıp aşıklar gibi ' Ben seni bir ömür beklerim ' demiştim. Hepimiz krize girmiştik. Şevval: Kız yoklukta abi napıcaksın? Demişti. Biz sohbet ederek okula gidiyorduk. Ve okula varmıştık. Derse girdik. Ders ingilizceydi. Bu derse en güzel ben kaynatabilirdim. Ve düşündüğüm gibi kaynatıyordum ve aniden sınıfa Fatih, Bertan, Kenan, Batuhan girmişti. Bizim kızlar şok. Sanırım kaybediyoruz kızlarımızı. Öğretmen: Artık yeni sınıf arkadaşlarınız bunlar demişti. Bizim kızlar aniden çığlık atmıştı. Mutluluktan havaya uçuyorlardı. Tenefüs zili çaldı. Biz tenefüse çıkacaktık. Bir baktım bizim kızlar erkeklerle vakit geçiriyor. Ee tabi ben kimsenin umrunda değilim. Sınıfın kapısını hızlıca çektiğim gibi aşşağıya inmiştim. Hepsini şuan gözümde satıcılar olarak görüyordum. Nasılda unuttular beni? Derken kantinden içeriye topluca girdiler. Funda: Biz seni hiç unutmuruyuz canım canım? Demişti. Yüzümde onlara karşı bir tebessüm oluşmuştu. " Seviyom lan sizi " diyip sarılmıştık. Zil çaldı sınıfa giriyorduk. Bi anda arkamıza baktık Seda yere yapışmış. Herkes gülüyordu. İlk önce Sedayı yerden kaldırmıştım. Sonrada diğer gerizekalıları tek tek halletmiştim. Anlamıyorum ki ben olmasam kim bunları savuncak? Birinin demesine gerek yok. İyiki varım bence. Sınıfa girmiştik. Hoca çoktan sınıftaymış. Nerdesiniz siz? Diyince ben hemen atıldım. Sakar olan Seda arkadaşımız kantinde yere yapıştı hocam bi kaç kişi dalga geçince onları halledip geldik dedim. İngilizce hocası " nasıl bi ergen sınıfa düştüm anlamıyorumki? " Diyip duruyordu. Yerlerimize oturmuştuk. Yavaşca kafamı çevirip Şevval'e bakmıştım. Şevval yine sınıftan birilerini izliyordu. Sessizce fısıldadım " lan Şevval kime daldın? " Diyince Şevval'in tek cevabı "sence kim olabilir kanka?" Diyordu. Bizim kızlarımızı çözmek bi acayip. Dersler bitmişti. Eve gidiyordum arkama bir baktığımda Merve,Bertan,Kenan,Şevval,Seda,Batuhan,Elif,Fatih,Duygu hepsi bir anda dizilmiş eve gidiyorlardı. Ne diyceğimi bilememiştim üzülsem mi? Sevinsem mi ?
