.........
Hayretle arkamı döndüm. Arkamda Büşra vardı ve hemen yanıma gelip
"Beni bırakıp da bir yere mi gidiyorsun?"
Dedi o anda bir şey farkettim Büşra'nın gözleri ağlamaktan şişmişti.Bana sarılınca bir an afalladım.
"Seni bulamayınca çok korktum "dedi.
Bir süre sonra ayrılınca bana dönüp:
"Neden burdasın burada ne işin var senin"dedi
-Bıktım anlıyormusun üzerimden oyun oynamalarından bıktık usandım.Ben sadece huzur istedim,sıcak bir aile ama onlar ne yaptılar? Bunu bana çok gördüler.Madem öyle benim yaşamak için artık bir sebebim yo-
-VAR! BEN varım kardeşin var biz seni çok seviyoruz sen olmazsan ben ne yaparım hiç düşündün mü hı? Benim senden başka arkadaşım yok sen sadece bana arkadaşlık ettin başka kimse yapmadı bunu bana işte bu yüzden bırakma beni.
-Ben ...şey bu kadar sevildiğimi bilmiyordum.Özür dilerim.
Birbirimize tekrar sarıldık ve ağlaştık sonra birlikte denize döndük ve birbirimize bakıp gülümsedik.
Tekrar denize bakıp aynı anda:
-Sonsuzluğun kıyısında yol arkadaşımla.... deyip kendimizi aşağıya bıraktık.
WE SON 😘😘😘😀
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YOL ARKADAŞIM
Fanfiction"Baba lütfen ben oraya gitmek istemiyorum ben Büşra'dan ayrılamam lütfen ben yapamam" deyip son zamanlarda yaptığım gibi yine gözyaşlarımı tutamadım ama nafile... ben ne zaman gitmem dediysem de sonucu belliydi yine benim sözüm kale alınmayacaktı am...
