JOY'S POV
The place was dark. It's cold out there. And I was traveling along the way, something flashed on my mind.
Walking in the aisle with my mom and dad. At syempre, papunta sa groom ko. He was tall... his eyes were twinkling that makes me intimidate with his thick eyebrows.
Pero syempre...
IMAGINATION LANG YUN!
2 days from now ay ikakasal na kasi ang bestfriend/ cousin ko. Akalain mo ba namang hindi pala ako yung ikakasal =_=
Nasa right age na ako, maganda, may stable job, may utak, yun nga lang medyo chubby. (Pero chubby is the new sexy.)
Pero bakit wala pa rin si Mr. Right?
Asan na yung love of my life ko?
Asan na 'yung icing sa ibabaw ng cup cake ko?
Siguro... hindi pa rin ako nakaka-move on.
Ay mali, wala palang dapat ipag move-on kasi walang kami at never naging kami. (Okie =.= NVM.)
So ayun na nga, ang buong family ko ay nasa baguio na. Ako lang yung humabol because I was busy. So ako lang mag-isa nag drive ng sarili kong kotse.
Nakakatakot... Ang dilim... Sobrang lamig...
It's already 2:30 in the morning. Buti naman at nakayanan ko pang magdrive :3
Buti pa nga eyebags ko, hindi ako iniiwan. Pero siya?
Gayun pa man, I saw a park. Punong puno ng yellow flowers, and the place was so relaxing. Kaya naman minabuti kong bumaba muna sa kotse just for a minute.
And I was walking, I saw a man. He was tall. But ang tanging nakita ko lang ay ang mga mata niya. Naka-cap siya, at naka face mask. Ano to? Bibeh? -.-
Hahaha. Nakakatawa man yung itsura niya ngayon, pero sure akong pogi siya. Makakapal yung kilay niya at kumikislap yung mga mata niya.
Hindi naman kaya 'to holdaper?
Or kidnapper?
Di naman siguro! Meron naman kasing guard at may ilaw sa bawat bench ng park kaya napaka relaxing lang ng lugar.
Feeling mo nakawala ka.
Feeling ko, I'm free. I'm free from all bad happennings that I've experinced before.
Feeling ko, hindi na ako yung kontra-bidang iyakin at mahina sa lahat ng mga kontra-bida...
Maya-maya umupo ako sa tabi ng swing na kinauupuan ng mysterious guy.
Nilalamig at nagugutom na ako -__-"
Then I asked him, "Hey? Where's the near coffee shop here?"
And then he stared at me. Para bang gulat na gulat siya. At ako naman, tuwang-tuwa sa mga mata niya. Na tila ba nangungusap sa'kin.
Pero bakit ganun?
Sa pagkislap ng mga mata niya, para bang may mali. If I were not mistaken, his eyes were teary.
*a moment of silence, he stared at me, and then I used to do the same thing.*
After several seconds, tumayo siya, at tumakbo. Like he was searching for another girl and rejecting me.
"Bakit parang naulit lang lahat ng mga pangyayari?" I whispered.
Malayo na siya pero hinabol ko siya.
I shouted, "HOY! BIBEH! STICK MAN! TAONG TABON!"
Lumingon siya! ^________^
..
..
Pero tumakbo ulit siya! </3
"UURRGGGH!" =_=
Napasigaw ako nang nagpatuloy pa rin siya sa pagtakbo.
Hayaan na nga.
Well, almost 3 AM na pala. I need to go. So sumakay na ako sa kotse ko. Binilisan ko na yung pagdrive kahit na complicated ang mga daanan dito sa Baguio.
*brrooooommm* (tunog ng kotse)
Sa sobrang bilis ng pagpapatakbo ko...
..
..
..
..
..
O_______O
Oh my!!!
Did...
Did I...
"NAKABANGGA AKO?!"
Wtf! Agad akong bumaba sa kotse ko.
I saw him! It was him! The mysterious guy.
Oh my :'(
I really need help. So tinawagan ko ang mga cousins ko for a help.
Papalapit na ko sa kaniya...
Nang bigla niyang sabihin. ..
..
..
..
"Joy, I'm ve-verrrry s-s-soorry. Go-g-good bye."
---------------------------------------------------
AUTHOR'S NOTE:
Hi guys! I'm baaaack <3
BINABASA MO ANG
The Protagonist Behind Antagonist
Romance"Dahil hanggang ngayon pinaniniwalaan niyang sa likod ng happy endings, ay mayroong isang taong nagluluksa sa kanyang pag-iisa..." Naniniwala ka ba sa sinasabi ni Vice Ganda? Na "Happy lang! Walang Ending"? o baka naman kay Tinay na sinasabing "Happ...
