KURAL

Bölüm-6 Bir Umut

Hikayesini okuduğum yazarlar şimdi benim hikayemi okuyo bu çok güzel bi his bana bunu yaşattığınız için çok teşekkür ederim sizi çok ama çok seviyorum x x x

Harry'nin ameliyattan sonra hastanede 9. günü oldu. Hiçbir belirti yoktu. Niall'sa her gün bir umutla hastanede Harry'le kalıyordu. Tabi herkes üzülüyor, acı çekiyor ama Niall'ın acısı çok farklıydı. Doktorların hepsi umut olmadığını söylesede Niall onlara inanmıyordu. Her gün hastaneye gidiyor her gün ona çiçekler ve çikolatalar götürüyor, her gün onunla konuşuyordu. Niall biliyordu. Kendisi ne derse desin Harry, Niall'ın dediklerini anlıyordu. Yani bundan emindi Niall.

Niall:
Yine bir hastane günü Harry'me gidiyorum. Kendimi deli gibi hissediyormuyum ? Evet. Ama içimdeki bir şey bana bunu yapmamı söylüyordu. Hem Harry beni anlıyor , biliyor musunuz ? Ona evde olanlardan bahsediyorum. Liam ve Louis'in ne durumda olduğundan, Uyanırsa ne kadar güzel olucağındaan bahsediyorum ve o beni anlıyor bir tepki vermiyor ama beni anluyor bunu hissediyorum.

Niall birkere daha hergün ki gibi elinde mavi renkte bir buket çiçek ve bir paket çikokata ile odaya girdi. Harry her zamanki gibi soluk renkli, makineye bağlı duruyordu. Niall ne kadar üzülsede bunu birazda olsun bastırabiliyordu. Niall, Harry'nin yanında asla ağlamıyordu çünkü ağlarsa Harry ona kızardı. Harry'nin en sevmediği şey Niall'ın ağlamasıydı çünkü.

Niall, Harry'nin yatağının yanındaki koltuğa oturdu ve onla konuşmaya başladı aynı zamanda da Harry'nin elini okşuyordu.

N: Sensiz hiçbirşeyin tadı gelmiyo biliyormusun bebeğim ? Liam ve Louis'te senin salaklıklarını hatta kötü esprilerini bile özledi. Bense senin herşeyini özledim. Şuan uyansan elimden tutsan birlikte eve gitsek. Tek isteğim bu. Hadi uyan lütfen. Lütfen Harry. Lütfen beni bu acıdan tek sen ve gözlerin kurtarabilir.

Niall ağlamaya başladı

N: Ağlamama kızıyorsun. Ağlamamı istemiyorsun ama engel olamıyorum. Senin yanında ağlamasamda evde her gece ağlıyorum. Tanrım lanet olsun senin burdan çıkman için kendimi bile feda edebilirim sen ölemezsin Harry. Sen özlemezsin anladınmı ? Senin kadar tatlı biri ölemez senin yerine ben ölmeliyim.

Niall bunları diyerek ağlamaya başladı ama biliyormusunuz ? Niall demişti. Niall ne derse desin Harry onu dinliyordu. Harry, Niall'ın dediği herşeyi anlıyor ama karşılık vermiyordu sadece. Niall bağırarak "Uyan artık Harry lütfen" diye son kez bağırdı. Ve 3 saatin ardından eve gitmeye karar verdi. Yine bir gece daha Harry'siz geçicekti. Niall kapıya doğru gitti. Kapının kolunu açmadan önce son kez Harry'ye baktı. Ama bir anda herşey değişti. Harry normaldekinden daha boğuk bir sesle ve çok şaşkın bir ifadeyle "Niall?" dedi. Soru sorar gibi bir ifadesi vardı. Niall bunu hayal sanmıştı. Önce bakmadı. Odanın kapısını kapattı ve çıktı. Sonra duraksadı ve ya hayal değilse ? diye geçirdi içinden.

Koşarak odaya gitti ve hızlıca kapıyı açtı. Bu bir hayal değildi. Evet değildi. Harry'nin gözleri tavana dikilmişti. Sanki Niall'ı bekliyordu.

Harry, Niall'ı görünce gözleri daha çok açıldı ve konuşmaya çalıştı. Pek beceremedi ama olsun. Niall ne yapacağını şaşırdı ve gidip onu yanağından öptü.

* * *

Mr. Jay, Harry'le ilgileniyordu. 26 yıllık doktorluk kariyerinde böyle birşey görmemişti.

Mr. Jay: Bunun olması imkansız. Yani olması mümkün bile değil. En büyük araştırmacılar bile bunu açıklayamaz. Tüm sağlığı yerinde. Kafasındaki ameliyat izi daha çabuk iyileşmeye başlamış.

Niall bile buna anlam veremiyordu. Ama sevinç şuan içindeki her duyguyu bastırmıştı. Mr.Jay'in muhayenesi boyunca Niall gülümseyerek Harry'ye baktı. Harry de gülümsüyordu ama neler olup bittiğine dair en küçük bir tahmini yoktu. Ama endişeli değildi ya da korkmuyordu. Çünkü yanında elini tıutan Niall'ı vardı. Onunla cehenneme bile giderdi. Şuan neden hastanede olduğunu bile bilmiyordu ve öğrenmese galiba daha iyi olucaktı.

N: Lanet olsun unuttum!

H: Neyi?

N: Liam ve Louis'e senin uyandığını söylemedim!

- Telefon Bağlantısı Liam -

Li: Ne oldu Niall ?

N: Telefonu hoparlöre al ve sağlam bir yere koy Payno !

Li: Ned-

N: Soru sorma sadece dediğimi yap.

Li: Tamam

Li: Tamam hoparlörde ve telefonu sehpaya koydum söyle artık.

N: Louis ordamı ?

Li: Burdayım!

N: Tamam. Hazır olun. Harry uyandı !

(*Liam ve Louis aynı anda konuşuyor*)

Li: Ne ? Aman tanrım ? Şuan nasıl ? Olanları biliyormu ? Bu nasıl oldu ? Ouh tanrım! Bu şakamı Niall ? Eğer şakaysa seni çok fena beceririm !

N: Bi susunda anlatayım. Hem bu bir şaka değil göt kafalılar. Harry yanımda isterseniz ona verebilirim telefonu ?

Li: Evet lütfen ver !

(*Harry, Niall'ın telefonundan konuşuyor*)

N: Imm. Şey. Eee naber ?

Li: Aman tanrım bu o !?!

N: Eveet. Yaşasın ben !

Li: Seni özledik Harry. Tamam oraya geliyoruz.

N: Hayır, hayır zaten birkaç saat sonra taburcu olucakmışım. Yani bebeğ-niall öyle diyor. (Niall bunu duyar ve yine utançtan kıpkırmızı olur)

Li: Bir dakika sen Niall'a ne diyordun ? Ahh boşver önemli olan bu değil. O zaman evde bekliyoruz biz

N: Tamam şimdi Niall'a veriyorum. Telefonu elimden almak için beni gıdıklamaya başladı.

(*Niall*)

Li: Niall ! Harry'ye olayın nasıl olduğunu söyledinmi ? Umarım söylememişsindir.

N: Hayır. Merak etme zamanı gelene kadar birşey demem. Aşkı-harry'den öğrendiniz zaten. Birkaç saate geliyoruz.

Li: Tanrım. Size ne oluyor ? Sen Harry'ye az önce ne diyordun ?

N: Soru sormayı kes Liam. Ne güzel Harry uyandı ve eve gelicez senin önemsediğin şey ise Harry'ye ne demek üzere olduğummu ?

Li: Tamam doğru. Eee şey siz gelirsiniz o zaman bizde Louis'le evde sizi bekliyoruz.

N: Saadece bekliceksiniz yani öylemi ? Sadece beklemek...

Li: Kapa çeneni Niall ! Öyle birşey olmicak !

N: Gerçektenmi Payno ?

Li: Görüşürüz Niall !

- Telefon Konuşma Son -

Harry bir türlü Niall'a bebeğim diyemedi amk asjdkjdjk umarım beğenmişsinizdir. Beğenin çünkü serviste bunu midem bulana bulana yazdım neyse Yorum ve vote please x x x