Yalnızlığın Dibi

"Yalnızlık acıdır"

Cem Adrian - Yalnızlık Senden Daha Çok Seviyor Beni.

Hep direnir olduk acılara,yalnızlıklara belkide kendimize.

Hayatta annesinden başka tutunacak dalı olmayan bedeni küçük bir kızın hikayesi.

Her sabah olduğu gibi bu sabahta erkenden uyandı melahat hanım pamuk gibi ellerini yıkadı ve yüzüne biraz su serpti gördüğü rüyanın etkisinden bir gıdım'da olsa çıkmıştı.

¤¤¤¤
"Kızım Melek uyan sofra hazır."

"Anne beş dakika daha lütfen lütfen."

Kafamı tekrar gömdüm ve yarım kalan uykumu bi nebze olsa bile bastırdım. Tabi bu çok uzun sürmedi kafama yediğim yastıkla resmen yerimden sıçradım. " tobe bismillah annneeeeeg yardım et basildikkkk"
Olayın şokunu atlatmam fazla uzun sürmedi karşımda dikilen annemi görürken birden ikimizde kahkahaya bogulduk. (Her zaman annemle olan durumumuz sjsjs)

Bunun üzerine yataktan kalktım ellerimi ve yüzümü yıkayarak Melahat Hanımın mükemmel sofrasına oturdum. Annemle yaptığımız kahvaltilar hep bi güzel hep bi başka olurdu zaten ama bu defa daha bi farklıydı sanki.
Bir daha goremicekmisim gibi bi his oturdu içime çayımdan  bir yudum aldım anneme yaklaşarak yanağına bi öpücük kondurdum. "Görüşmek üzere Melahat Hanım" diyerek bi kahkaha daha patlattım ve çantamı alarak okul yolunu tuttum. Yine okula salına salına gidiyordum ki baş dönmesiyle oldugum yere yığıldım.

¤¤¤

"Nerdeyim b-een"

"Sakin olun Melek Hanım yolda ani bi baygınlık sonucu cevredekiler sizi hastaneye kaldırdılar. Durumunuzda endişe edilecek birşey yok bir kaç saat sonra taburcu olabilirsiniz. Geçmiş olsun."

Doktor odadan çıkar çıkmaz çantamı alıp okul yolunu tuttum ne kadar hızlı olunabilirse o kadar hızlı yuruyordum şöyle ki; bi jett hızında olduğumdan emindim. 
Bunun nedeni tabi ki okula geç kalmam değil deli avni'nin geometri dersine geç kalmamdi. Adam kaçıncı defadır uyarıyor beni sanırım bu defa kapı dışarı edecek diye düşünüyordum ki kendimi sınıfın önünde buldum kapıyı tıklayarak içeri ilk adımımı attım 'gazamiz mübarek olsun' diye içimden geçiriyordum ki bizim deli avni gözlerini belertip belertip bi bakış attı ki sanirsan adam Korku kapanında ki samara :D

"Dersimi niçin bölüyorsun küçük hanım?"

"Hocam ben şş-ey oldu şimdi bb-en sabb-ah gelirken şey oldu düştüm bayıldım hasta-"

"Bana bak bu sana vermiş olduğum son şans bir daha dersimi bölmeye kalkisirsan seni mahvederim anladın mi?!!"

"Aa-nladim hocccam"

Sirama doğru yol alırken o sırada deli avniye sövüyordum tabi.
O sırada boş sıra bulamamdan mi bahsediyim yoksa ayakta durduğumdan dolayı Avni Hocanın dikkati dağıldı diye beni kapı dışarı etmesinden mi???!!! Tüm bunlar WTF!!!?!
Yeter tüm bokluklar beni mi buluy-
"Oha ben şey özür dilerim görmedim çok pardon hemen toplarım durun bi sani-"

"Sen sen naptigini sanıyorsun Allah cezasını vermesin! Kızım ben bu ödev bokunu ne zorluklarla yaptım biliyor musun sen? Şimdi hemen onları topla ve bi zarar vermeden bana ver!!!!"

Hatalı olduğumdan dolayı eğilip topladım ve dingil tipli çocuğa uzattim.
Ve ardıma dahi bakmadan evin yolunu tuttum.
Telefonum çaldı Annem arıyordu.
"Efendim anne"
"Annnee"
"Hanimefendi sakin olun anneniz az önce bir kaç komşusu tarafından hastanemize kaldırıldı.
Durumu ağır buraya gelseniz iyi olucak."

"Ne ne ne dediğinizi sanıyorsunuz  annem noldu ona o iyi mi?

"Buraya gelince bilgilendiririz.

"Geliyo--"

İlk bölümü iyi kötü yayınladım nasıl olduğuna dair hiç bir fikrim yok umarım begenirsiniz. Takipte kalın eksinli bölümler sizleri bekliyor 😂😂