Artık vakit gelmisti sabah tüm güzelliğiyle üstüme doģmuştu.. Bu sabaha tek uyanma sebebim neydi acaba kendime bile itiraf edemediklerim mi?
hızlıca üzerimi giydikten sonra okula dogru gitmeye basladim. Gün çabuk gecti cok heycanlıyldım bir an önce oraya gitmek istiyorum Beni görmese bile ben onu göreyim sebepsizce.. Gittiğim yer deniz kenarında manzarasi cok guzel olan yanında kücuk bir çay bahcesi tarzı bir mekan bulunan bir yer iceride pek kimse yoktu ettafıma baktım kimse yoktu oda yoktu biraz beklemeye karar verdim . ismini bile bilmedigim bir insana neden bu kadar önem verdim? bos hayatımda tutunacak bir dal oldu.
Burada bulunan cay bahcesine oturmak istedim ve bahcesine oturdum cantamdan bi tane sigara cikardım yaktım bu arada yanıma garson geldi. ''bir sey alırmıydınız '' diye sordu. bende tesekkur ettigimi söyleyerek gülümsedim. ama hala yoktu o sırada yan tarafımda masayı toplayan garson telefonla konusuyodu. Arkadasinin kaza yaptigıni ve durumunun ciddi oldugunu konusuyolardı. Ilgimi cok cekti garson birden hızlica sandalyeye oturdu. Içimden yanına gidip ne oldugunu sormak geldi cok kotu gözüküyodu. Birazda meraklı biri oldugum icin, ama ayıp olur diye düsündüm ama dayanamadım ayaga kalktım ve pardon bi sorun mu var dedim konusmakta zorlanıyordu '' burda beraber calistigim arkadasim izinli olmasina ragmen buraya gelecegini söylemisti ve buraya gelirken bi trafik kazası gecirmiş durumu cok ciddiymis '' dedi. Bende ''gecmis olsun simdi toparlanip arkadsinizin yanina gidin'' dedim. garson "Nasıl gideyim burayı bırakıp kimse yok benden başka eger kapatirsam isimden olurum ve efe bunu hiç istemez".. Efe kim? "kaza yapan arkadaşım". Bu duruma gercekten cok uzuldum caresizlik nedir cok iyi bilirim ve nedense icinden bir ses yardım etmemi söylüyor zaten beklediğim kişide gelmedi. Garsona dönerek "bak benim adım eslim sana yardım rmetmek istiyorum senin için hastaneye gidicem ve numaranı verirsen sana nasıl olduğunu söylerim" dedim. o da " gercekten mi? cok tesekkur ederim ". dedi ve numarasini alip hastaneye gittim. Kapıdan girdiğimde cok tedirgin oldum hiç hoslanmadigim bi yer 3 sene önce babamı bu hastane kösesinde kaybetmiştim. Toparlandım mı hayır ama hayat devam ediyor. Bambaska sehirde tek basima kimsem olmadan yasiyorum..
Neyse kapıdan girdim ve danismaya dogru yöneldim yalnız adi efe ama soyadı ne hemen telefonuma sarıldim ve garsonu aradım. icimden "keske sunun ismini sorsaydim garson deyip duruyorum" aradım ve soyadının öztürk olduğunu ögrendim. sordugumda yogun bakımda normal odaya alındıgıni durumunun iyiye gittigini ogrendim, tesekkur ettim geri dönüp gidecekken "buraya kadar geldim bi görim hem arkadasının gelemedigini söylerim" deyip oda numarasini ogrenip merdivenleri cıkmaya başladım. Kapının önüne geldim kapıyı tıkıradım ses gelmedi tekra tıklaďım ses gelmeyince yavasca açtim.
Hayır ya hayır bu olamaz dün aksam ki rüyadamıyım ben yok gercek karsımda o . Bu benim saplatım kafede gelmesini bekledigim yani yanima gelirken mi kaza yapmış?
