Ölümün ilk şokları gibi,
Sinsice girdi kalbime güvensizlik.
Sinsice sardı, sarmaladı benliğimi
Duygularmı esir aldı ve korkuyu armağan etti.
Yavaş yavaş sindi hücrelerme.
Bir sigaranın sinsice esir etmesi gibi.
Kalbime sadece ölümü bıraktı.
Yavaşca hayatım boyunca önümdekinden korkmamı sağladı.
Bir piskopatın kapalı alandan kaçmaya. çalıştığı gibi çırpındı,
Deli gibi çırpındı umut.
Ya kurtulacaktı o hapishaneden ,
Ya da nefes alırken ölecekti.
Ölümden korkmalımıydı?
Ölüm ne yapardı ki ?
Olmadığnı bilirsin yanında , toprağın olur.
Peki ya yaşarken kaybettiklerin?
Bir katilin yeniden doğması gibi sinsi sinsi
Bir ölümün gerçeklemesi gibi acı acı
Artta kalan duygular
Yaşarken ölmek gibi...
#melissakalli
ŞİMDİ OKUDUĞUN
En Acı Tarafım
PoetryKim bilir; Belki ruhunuza dokunabileceğim. Kim bilir; Belki beğenmeyeceksiniz yazdıklarmı. Kim bilir; Belki anlatamıyorumdur kendimi. Kim bilir; Belkide ilerledikçe anlarız bir birimizi. Kim bilir; Belki sadece beni değil , seninde dünyan olur buras...
