Ταξιδεύοντας Στο Χρόνο

Κεφάλαιο 10ο

Οι μέρες κυλούσαν όπως ή αμμος στη κλεψύδρα,ή ανησυχία μου για τον Λούκας μεγάλωνε ,νέα του δεν είχα. Φοβόμουν μήπως είχε πάθει κάτι κακό. Ή Ελέν ήταν ή μοναδική μου φίλη στο κάστρο. Χωρίς εκείνη θα ειχα τρελαθεί από τις σκέψεις.Με τον Άλεξ μιλαγαμε ποτέ ποτέ αλλά οι συζητήσεις μας δεν ήταν μεγάλης διάρκειας.

Ένα βράδυ ήταν διαφορετικό από τα αλλά,καθώς κοιμομουν είδα ένα περίεργο όνειρο
Σοφί,γυρνά πισω, θα σε προστατευσω, μη με αφήνεις μόνο
Ή μορφή πλησίαζε όλο και περισσότερο, ήταν ένας άνδρας άγνωστος,τελικά πλησίασε τοσο που σχεδόν έβλεπα το σκυμμένο κεφάλι του,αφού το σήκωσε είπε
Σοφί μη με αφησεις

Σηκωθηκα τρομαγμένη και ιδρωμενη
-Αλεξ φωναξα
Ο Άλεξ ήταν εκείνη ή μορφή που με φώναζε ,ο Άλεξ με φώναζε γιατί;
Σηκωθηκα από το κρεβάτι και βγήκα έξω με το νυχτικό βγηκα έξω από το κάστρο και πήγα στο ποτάμι ετρεξα τόσο γρήγορα. Τι ήταν όλα αυτά;Θέλω να γυρίσω πίσω,πίσω στη γιαγιά τον παππού τον Μαρκ και τη Ρόουζ.
Άρχισα να κλαιω,άφησα τα δακρυα μου να τρέξουν να απαλυνω το πόνο μου.
Μετά από αρκετή ώρα αφού δεν είχα αλλά δακρυα γυρισα πίσω στο κάστρο και είδα μια μαύρη μορφή μπροστά μου.
Ήταν..ο Άλεξ
Πλησιασα κοντά του και χωρίς να κάνω κάτι έπεσα αυτόματα στην αγκαλιά του,ενω εκείνος με έσφιξε
-Συγγνώμη Σοφί συγγνώμη που σε τρομαζω,είμαι εδω όμως τώρα θα πανε όλα καλά
-Άλεξ τι συμβαίνει;τον Ρώτησα με λυγμούς
-Πάμε μέσα,είναι επικίνδυνα έξω δεν έπρεπε να βγεις
Αφού με οδήγησε στο δωμάτιο του με άφησε να κάτσω σε μια πολυθρόνα και μου έδωσε νερό για να ησυχασω.
-Θα σου τα εξηγήσω όλα
Ήμουν τελείως μπερδεμένη με το τι μου συνέβαινε
-Όπως σου έχω αναφέρει ειχα έναν μάντη. Ήταν καλός μου φίλος πριν τον αιχμαλωτίσουν μου είχε πει πως μια κοπέλα θα έρθει με τον Λούκας και θα με βοηθήσει, αυτή ή κοπέλα θα έρθει από έναν περίεργο κόσμο και...θα με αγαπήσει
Είχα μείνει αφωνη
-Σε τι να σε βοηθήσω Αλεξ;
-Από το πόνο μου,τόσα χρόνια είμαι μόνος ποτέ δε γνώρισα τη χαρά που γνώρισε ο Λουκάς,νοιωθω φυλακισμένος στο ίδιο μου το σπίτι Σοφί
Εσκυψα το κεφάλι μου
-Συγγνώμη που σε τρομαζω στα όνειρα σου,ή σκέψη μου γιαα σένα μεγάλωνε όλο και περισσότερο, σε ήθελα δίπλα μου
-Άλεξ..συγγνώμη είμαι πολύ μπερδεμένη
-Καταλαβαίνω και ζήτω συγγνώμη
Μετά από λίγο αφού ηρεμησα του εξηγησα την αλήθεια, πως ήρθα σε αυτήν την εποχή και πως έφτασα εδώ.
Το μόνο που θυμάμαι μετά είναι να ξυπναω στο κρεβάτι του Άλεξ.Ο Άλεξ όμως έλειπε
Σηκωθηκα και βγηκα έξω από το δωμάτιο και αναζήτησα την Ελέν
-Ακόμα με το νυχτικό κυκλοφορεις; Με ρώτησε ο Άλεξ
-Είναι πολύ πιο άνετο από το φόρεμα
-Ή Ελεν σου έχει αφήσει ένα φόρεμα στο κρεβάτι σου και κατέβα μετά να πάρουμε πρωινό
Ανεβηκα γρήγορα στο δωμάτιο και φορεσα το φόρεμα για πρώτη φορά μετά από καιρό ενοιωθα καλυτερα που τα φανερωσα σε κάποιον .
Αφού κατεβηκα κάτω είδα τον Άλεξ σε μια γωνία να σκέφτεται, τον πλησιασα
-Τώρα που ήρθα εγώ εδώ θα αλλάξουν όλα είπα ενώ του Εκλεισα το μάτι
Ο Άλεξ γύρισε και με κοίταξε
-Είχε δίκιο που ελεγε ότι θα είσαι ή ελπίδα μου είπε σιγανα ο Άλεξ
Κατάφερε να τον ακούσω
-Και ειπες ότι θα σε αγαπήσω ε;πως το ξέρει αυτό;τι και αν με αγαπήσεις εσύ και όχι εγώ;
Ο Άλεξ αφού χαμογέλασε έφερε το πρόσωπο του κοντά στο δικό μου,τα χείλη μας πλησίασαν και οι ψυχές μας ενώθηκαν,μπορούσα να νοιωσω τη ψυχή του.
-Αυτό θα απαντήσει στις ερωτήσεις σου είπε και χαμογέλασε
Αφού του έπιασα το χέρι καθισαμε και φαγαμε το πρωινό.
Αυτόν τον άνδρα πράγματι τον είχα ερωτευτεί από τη πρώτη στιγμή που τον είχα δει.
Όλη  μέρα ήμασταν μαζί στο ποτάμι μιλώντας μέχρι να έρθει το σκοτάδι.

-Άλεξ νοιωθω πολύ καλύτερα που μπορώ να έχω κάποιον να εμπιστευομαι
-Και εγώ Σοφί
Ο Άλεξ πήρε τα χέρια μου και τα φίλησε
Αφού τον φιλησα πήγα στο δωμάτιο μου.

Οι αστραπές όμως με τρομαζαν και ετσί πήγα στο δωμάτιο του Άλεξ
-Άλεξ μπορώ να έρθω εδώ για σήμερα;
-Φοβόμαστε τις αστραπές; Είπε γελώντας ο Άλεξ
-Τι και αν πω ναι;
-Θα σε σφιξω στην αγκαλιά μου για να νοιώθεις ασφαλής
-Τότε ναι
Ο Άλεξ με έσφιξε στην αγκαλιά του

Το επόμενο πρωί οι βλέψεις του μάντη φαίνονταν να πραγματοποιούνται, πολλοί άνθρωποι άρχισαν να καταφτάνουν στο βασίλειο και να ζητούν στον Άλεξ να τους φιλοξενήσει. Εκείνος δέχτηκε και τους είπε ότι μπορούν να μείνουν για όσο ήθελαν.Το κάστρο άρχιζε σιγά σιγα να έχει ζωή..
Ώσπου μια μέρα δύο άλογα κατέφθασαν στο κάστρο
Στο ένα ήταν ο Λουκάς και στο άλλο ήταν ένας στρατιώτης του
Όταν είδα τον Λούκας ετρεξα και τον αγκαλιασα
-Γιατί άργησες ,ανησυχησα
-Δεν ήταν και πολύ εύκολα τα πράγματα
Ο Άλεξ πλησίασε κοντά μας
-Λούκας ;
-Άλεξ πρέπει να πας
-Κατάλαβα
- που θα πάει ο Άλεξ;
-Λουκάς μπορείς να ξεκουραστεις
Είδα τον Λούκας να φεύγει μαζί με το στρατιώτη του
-Άλεξ που πρέπει να πας;
-Σοφί ηρέμησε,τα πράγματα έγιναν πολύ δύσκολα οι Αινεοι φτάνουν στο βασίλειο με χρειάζονται
-Όχι Άλεξ δε θέλω να μου φύγεις, όχι σε παρακαλώ μη μου το κανείς
-Σοφί γλυκιά μου πρέπει για το καλό το κάστρου και του δικού μας
Αρχισα να κλαιω, μα γιατί πάντα τα καλά πραγματα να διαρκούν λίγο;
Ο Άλεξ με κράτησε σφιχτά στην αγκαλιά του
-Ει κοιτά με σου υπόσχομαι να επιστρέψω,θα γυρίσω κοντά σου,δε μπορώ να σε εγκαταλείψω είσαι ή γυναίκα που αγαπώ,εσύ εισαι ή ψυχή μου ή ελπίδα μου
-Σε παρακαλώ μη πάθεις κάτι,είπα ενώ Εκλαιγα
-Σου υπόσχομαι να γυρισω
Εβγαλα το κολιέ που είχα στο λαιμό μου και το εδωσα στον Άλεξ
-Σε παρακαλώ φορά το για γούρι
Ο Άλεξ κούνησε καταφατικά το κεφάλι του.
Αφού με έφερε κοντά του μου έδωσε ένα βαθύ φιλί και μετά μια σφιχτή αγκαλιά
-Σου υπόσχομαι να γυρίσω είπε ο Άλεξ καθώς τον είδα να φεγει..