Ταξιδεύοντας Στο Χρόνο

Κεφαλαιο 12ο

Ενοιωθα το σώμα μου μουδιασμενο και ακουγα φωνές
-Ησυχία όλοι σας,από εδώ και πέρα θα εκτελείται τις διαταγές μου
Άκουσα μία φωνή,δε μπορούσα να δω από που ερχόταν ,έβλεπα θολά
-Κύριε τη βρήκαμε στο ποτάμι
-Που είναι;
Άκουσα τα βήματα να γίνονται όλο και πιο δυνατά
-Ώστε εσύ είσαι;
Ενοιωσα ένα χέρι να μου αρπάζει το πιγουνι
Αυτό που μου είχαν δώσει ήταν τόσο ισχυρό που δε μπορούσα να ελεγξω τα μέλη του σώματος μου,ήταν λες και δεν ανήκαν σε μένα... Μα τι ήταν αυτό και ποιος είναι αυτός;
Τα μάτια μου τα ενοιωσα τόσο βαρυα που τα Εκλεισα

Ξυπνησα πολύ καλύτερα από πριν, ενοιωθα πιο δυνατή,προσπάθησα να κινηθω αλλά είχα αλυσίδες στα πόδια μου,ήμουν σε ένα κελί,μα πως ήρθα εδώ;δε μπορούσα να καταλάβω πως βρέθηκα εδώ,το ποτάμι,οι φωνές εκείνων των αντρών και τώρα στο κελι τι συμβαίνει;

Γυρισα τη πλατη μου και ειδα ένα μικρο παράθυρο κοίταξα έξω και είδα πως έβρεχε,είχε νυχτώσει,όλα αυτά μου φαίνονταν σαν αιωνιότητα.. Ο Άλεξ θα ανησυχεί αν το μάθει ,πως θα βγω από εδώ,πρέπει να γυρίσω πίσω, προσπάθησα να τραβηξω τις αλυσίδες αλλά τίποτα
-Όσο και να προσπαθήσεις δε θα μπορέσει να φυγεις
Άκουσα μία ανδρική φωνή να μου φωνάζει γυρισα το κεφάλι μου
-Ξέρεις σύντομα θα φανεις πολύ χρήσιμη
-Ποιος είσαι και γιατί με φυλακισες;
-Αρχικά θα με αποκαλείς κύριε,είμαι ο Αινεας Στιουαρτ και θα είσαι το δολωμα μας
Ήμουν στο βασίλειο των Αινεων...η καρδιά μου χτυπουσε τοσο γρήγορα..
-Με πληροφορησαν πως είσαι πολυ ιδιαίτερη για τον Άλεξ και για τον Λουκας.Με ένα σμπαρο δύο τριγωνια, γέλασε,σκέφτηκα πως δε πρέπει να αφήσω αυτήν την ευκαιρία να φύγει,ξέρεις είναι πολύ μεγάλη..!
-Δε θα καταφέρεις να τους νικήσεις είπα φωνάζοντας
Γέλασε και πάλι
-Με εσένα η κίνηση μου είναι πολύ δυνατή
-Και τι σχεδιάζεις να κάνεις μαζι μου;
-Χαίρομαι που ρωτήσες,θα σε κρατήσω εδώ μέχρι να μάθουν για σένα κ θα τους ζητάω πράγματα αν δε τα κάνουν θα φροντίζω να κάνεις εσύ πράγματα που δε θα  αρεσουν τόσο εσένα όσο και στους αγαπητούς σου..έκλεισε το μάτι
-Δε θα τα καταφέρεις
-Πάψε ,φώναξε,θα ήθελα πολύ να γνωρισεις το άτομο που μας βοήθησε
Μία γυναίκα ηρθε δίπλα του και σήκωσε το κεφάλι της
-Τζέιν; Είπα σοκαρισμένη,πως μπορεσες να το κάνεις αυτό;εγώ σε εμπιστευτηκα
Ή Τζέιν είχε σκυμμενο το κεφάλι της και έκλαιγε
-Συγγνωμη...κύρια Σοφί συγγνώμη το έκανα για τα παιδιά μου ,ήθελα λεφτά
-Τζέιν θα μπορούσαμε να σε βοηθήσουμε γιατί το έκανες αυτό;δακρυα άρχισαν να ξεχύνονται από τα μάτια μου
-Συγγνώμη κύρια
-Αρκετά φώναξε ο Στιουαρτ, φτάνουν τα δραματα,Τζέιν μπορείς να φύγεις
Και ή Τζέιν έφυγε τρέχοντας
-Δύσκολα βρισκεις έμπιστους ανθρώπους στις μέρες μας είπε και έφυγε
Εγώ Καθόμουν μόνη μου στο κελί,ξαφνιασμένη από αυτό που είδα,πως μπόρεσε η Τζέιν;φαινόταν τόσο καλή και με προδωσε.
Όλες οι σκέψεις τριγύριζαν στο κεφάλι μου,έπρεπε να γυρίσω πίσω στον Άλεξ έπρεπε,δε θα αφηνα να χαθεί το κάστρο ,έπρεπε να βρω τρόπο....

Ξημέρωσε,δε είχα κοιμηθεί ,δε μπορούσα, έτρεμα από το φοβο,ήθελα όλα αυτά να ήταν ένας εφιάλτης και όταν θα ξυπναγα θα ήμουν δίπλα στον Άλεξ ,Εκλεισα τα μάτια μου κ τα ξαναανοιξα αλλά τίποτα
Ένας άνδρας εμφανίστηκε μπροστά μου κ ύστερα ακολούθησε ο Στιουαρτ
-Πρέπει να τη φροντίσουμε,είναι σημαντική, δώστε της να φάει

Μετά από μερικά λεπτά ήρθε ένα πιάτο στο κελι,δε πειναγα ,το στομάχι μου είχε κλείσει.

Οι μέρες περνούσαν ,ακουγα τον Στιουαρτ να μου φωνάζει για το φαγητό,καθώς είχε μαζευτεί πολλά πιάτα με φαγητό στο κελι μου και τα πρώτα έντομα άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους.Δεν αντεχα εκεί μέσα,δε μπορούσα να μείνω αλλο εκεί ώσπου μία μέρα δύο στρατιώτες με έβγαλαν από το κελί και με οδήγησαν σε μία μεγάλη κρεβατοκάμαρα .
Με είχαν αφήσει μόνη μου για αρκετά λεπτά ,ξαφνικά άκουσα τη πόρτα να ανοίγει.. Ήταν ο Στιουαρτ
-Ξέρεις Σοφί ,θα συμβούν πολύ καλά πράγματα αν δεν ακολουθήσει τις διαταγές μου...
Τον είδα που πήγαινε πέρα δοθε μπροστά μου
-Ένας στρατιώτης μου με ενημέρωσε πως ο Λουκάς και ο Άλεξ έμαθαν για σένα κ μάντεψε κάνουν σα τρελοί για να σε βρουν..
Όταν το άκουσα ενοιωσα τον εαυτό μου να ξυπνάει από αυτό το λήθαργο που είχα πέσει εδώ και μέρες.
-Λέω να ξεκινησω με μία χάρη...εσύ τι λες;
-Θα το πληρώσεις του φωναξα και εκείνος με πλησίασε και με χαστούκισε δυνατά στο μάγουλο
Μετά πλησίασε όλο και πιο κοντά μου και άρχισε να μου βγάζει το φόρεμα
-Σταματά φωναξα κι προσπαθούσα να αντισταθω,Σταματά
Ο Στιουαρτ δεν ακουγα τίποτα άρχισε να με φιλάει σε όλο μου το σώμα και με άφησε μόνο με το κοντό νυχτικό μου που φορούσα μέσα από το φόρεμα.
Παλέυα να φύγω αλλά ήταν πολύ δυνατός
Αφού τελείωσε αυτό που ήθελε να κάνει σηκώθηκε και γελαγε
-Ξέρεις Σοφί θα μπορούσα να συνεχίσω αλλά είναι πολυ νωρίς ακόμα,συμφωνεις;είπε,γέλασε και έφυγε από το δωμάτιο περνώντας το φόρεμα μου.
Εγώ έμεινα εκεί τρομαγμένη από αυτό που πέρασα,ο Στιουαρτ ήθελε να με βιάσει ,όλη αυτή ή σκέψη έκανε τον εαυτό μου να τρέμει,είχα σοκαριστει τοσο πολύ,δύο φρουροί με οδήγησαν και παλι στο κελί μου και έμεινα εκεί μόνη να κλαίω ...

Μία έντονη μυρωδιά με έκανε να γυρίσω το κεφάλι μου,κοίταξα δεξια και ειδα πως είχε πιάσει φωτιά το κάτω μέρος του κάστρου. Έπρεπε να κάνω κάτι έπρεπε να σωθω.
Πήρα ένα πιρούνι από τα πιάτα που είχαν αφήσει και προσπάθησα να ανοιξω με αυτο τη κλειδαριά,η φωτια πλησίαζε όλο και πιο κοντά μου και εγώ γινομουν πιο νευρική ώσπου κατάφερα και ανοιξα τη πόρτα. Ετρεξα στο διάδρομο και είδα μία πόρτα την ανοιξα και είδα ότι οδηγούσε σε ένα ποτάμι, ακούγοντας τους στρατιώτες πίσω μου δεν είχα άλλη επιλογή από το να βουτηξω ,έπεσα μέσα στο ποτάμι και κολυμπησα όσο πιο γρήγορα
Όσο κολυμπουσα,ενοιωθα πως δεν θα έφτανα ποτέ σε στερια..