Ταξιδεύοντας Στο Χρόνο

Κεφάλαιο 15ο

Αφού είδα τον Άλεξ να φεύγει με το άλογο του,ηξερα πολύ καλα πως το έκανε για τη Σοφί,μακαρι να μπορούσα να πάω και εγώ μαζί του,αλλα μέσα μου ηξερα ότι θα ήταν λάθος..
Σκέφτηκα πως αν καθισω με τη Σοφί,θα ένοιωθε καλύτερα,ποιος θα ξέρει τη θα πέρασε εκεί..
Θα μπορούσα να την είχα σώσει,δε θα ήταν σε αυτή τη κατασταση,ενοιωθα πως την προδωσα

Ανεβηκα τις σκάλες και ανοιξα σιγά τη πόρτα,ειδα πως κοιμόταν ,αφού Εκλεισα τη πόρτα πισω μου τη πλησιασα και της χαιδεψα τα μαλλιά
Τη κοίταξα και ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου
Την αγαπουσα τη Σοφί,απο τη πρώτη στιγμή που την είδα στο κάστρο μου με εκείνο το κοντό φόρεμα,ειχε προκαλέσει αναστάτωση.Ηταν αλλιωτικη,ξεχωριστη.Ειχα γνωρίσει πολλές γυναίκες ,αλλά όλες ήθελαν το στέμμα..
Ή Σοφί όμως ήταν διαφορετική με έκανε να νοιωθω διαφορετικά,χαρουμενα,μπορουσα να είμαι ο εαυτός μου μαζί της,δεν ενδιαφεροταν για το στέμμα...
Όμως ήξερα πολύ καλά πως το χαμόγελο στο πρόσωπο της το μυαλό της και ή καρδιά της ανήκαν σε κάποιον άλλον..τον Άλεξ..
Προσπάθησα πολλές φορές να το χωνεψω,μου είναι δύσκολο όμως..Και μόνο στην ιδέα ότι κάποιος άλλος άνδρας την κάνει τόσο χαρούμενη,στεναχωριεμαι..θα μπορούσα εγώ να είμαι αυτός,να ζουσαμε στο κάστρο μου και να γινόταν βασίλισσα μου..
Από την άλλη όμως έπρεπε να το αποδεχτω,εφοσον εκείνη ήταν χαρούμενη,θα ήμουν και εγώ ήσυχος.Ηξερα καλά πως ο Άλεξ θα την προσεχε καλά...

Αφού της κράτησα το χέρι τη κοίταξα για λίγα δευτερόλεπτα και μετά την είδα να ανοίγει τα μάτια της
-Λουκας;είπε
-Σοφί,ειμαι εδώ,τη πλησιασα περισσότερο
-Λουκας πόσο χαίρομαι που σε βλέπω είπε
-Και εγώ Σοφί,πως είσαι;νοιωθεις καλύτερα;
Την είδα να γυρνάει το κεφάλι της και να μου απαντάει θετικά
-Σοφί τι συμβαίνει;
-Λουκας υπόσχομαι να σου τα εξηγήσω όλα όταν νοιωσω καλύτερα
Την κατάλαβα,δεν ήθελα να τη πιεσω ,όταν ήταν έτοιμη θα μου έλεγε
Την είδα να μου σφίγγει το χέρι
-Λουκας που είναι ο Άλεξ
Γυρισα το κεφάλι μου
-Λουκας σε παρακαλώ πες μου
-Εφυγε
-Που πήγε;
-Επρεπε να κάνει κάτι
-Πηγε στον Στιουαρτ;
Σηκωθηκα και πήγα στο παράθυρο
-Λουκας σε παρακαλώ απαντά μου
Ή Σοφί επέμενε όλο και περισσότερο
Τελικά γυρισα και της απάντησα θετικά
Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα την είδα να σηκώνεται από το κρεβάτι και να κατευθύνεται στη πόρτα
-Μα τι κανείς,Σοφι;
-Παω να βρω τον Άλεξ
-Σοφί όχι,χρειαζεσαι ξεκούραση άλλωστε είναι επικίνδυνα,ετρεξα να κλείσω τη πόρτα που μολις είχε ανοίξει
-Λουκας δε μπορώ,να καθισω εδώ δε θα αντεξω άλλωστε ξέρεις πως θα βρω τρόπο να φύγω
-Σοφί δε μπορώ να σε αφήσω να το κανεις αυτό,θα μείνεις εδώ
Είδα τη Σοφί να παλεύει να φύγει
-Σταματα Σοφί,δε θα καταφέρεις τίποτα
-Λουκας σε παρακαλώ,ο Στιουαρτ μπορεί να ετοιμάζει ενέδρα στον Άλεξ,δε θέλω να πεθάνει,μπορω να τον σώσω,αν είμαι εκεί σε παρακαλώ άφησε με να πάω
Είδα δακρυα στα μάτια της,δε μπορούσα να κάνω κάτι άλλο από το να την αφήσω
-Θα έρθω μαζί σου,της είπα
Και εκείνη κούνησε θετικά το κεφάλι της
Αφού βγηκαμε έξω πήρα το άλογο μου και Ανεβήκαμε,εκεινη καθόταν πίσω μου και μπορούσα να ακούσω τη καρδιά της,ηταν αποφασισμένη να κάνει τα πάντα για τον Άλεξ και εγώ δε μπορούσα να σταθώ εμπόδιο..