Ταξιδεύοντας Στο Χρόνο

Κεφαλαιο 9ο

Ή βροχή γινόταν όλο και πιο δυνατή και το σκοτάδι κυριαρχούσε στον ουρανό.
Το κάστρο ήταν άδειο και φαινόταν πιο τρομακτικό στο σκοτάδι.
Ανησυχουσα για τον Λούκας ήθελα να δω αν ήταν καλά.Ήθελα όμως και να μάθω περισσότερα για τον Άλεξ.
Ενοιωσα τη κοιλιά μου να γουργουριζει.Δεν είχα φαιε όλη μέρα τίποτα.
Κατεβηκα κάτω για να βρω κάτι να φαω.
Καθώς εψαχνα το μαγειρίο βρήκα την Ελέν
-Κύρια Σοφί φανταστηκα ότι θα πεινουσατε και σας έφερα κάτι
-Σε ευχαριστώ πολύ Ελέν της χαμογέλασα.
Αφού πήρα το δίσκο με το φαγητό εκατσα σε μια γωνία
-Ελέν πόσο καιρό είσαι εδώ;
-Είμαι εδώ από τότε που ο Άλεξ ήταν παιδί,τον έχω σα γιο μου
-Δεν..έχεις δικα σου παιδιά;
-Όχι το κάστρο εδώ είναι ή οικογένεια μου
Παρόλο που ήταν μεγάλη τα μάτια της φανέρωναν μια νεανικότητα
-Κύρια Σο..
-Σε παρακαλώ μη με αποκαλεις κύρια νοιωθω πιο άνετα με το Σοφί
-Εντάξει είπε,Σοφί μήπως θα ήθελες κάτι άλλο;
-Όχι ευχαριστώ, εσύ;δε πείνας;
-Οι ορέξεις μου για φαγητό μειώνονται με το πέρασμα του χρόνου,δε χάνω όμως τον εαυτό μου είπε και και χαμογελασε
-Σε βλέπω ανήσυχη είναι όλα καλα;
-Ανησυχώ για τον Λούκας.. Φοβάμαι μη πάθει τίποτα
-Είναι δυνατός ο κύριος Λουκάς,μη σε ανησυχεί
Λίγο αργότερα μπήκε στο μαγειρίο και ο Άλεξ
-Άλεξ θες να σου βάλω κάτι να φας είπε ή Ελέν
-Όχι είμαι μια χαρά,ευχαριστώ πήγαινε να ξεκουραστεις
-Καληνύχτα Σοφί καληνύχτα Άλεξ
Αφού μας χαμογέλασε ή Ελέν έφυγε
-Τελειώσα και εγώ ,καλύτερα να πάω να κοιμηθώ
-Ο Λουκάς θα γυρίσει,μην ανησυχεις
Αφού τον κοίταξα έφυγα στο δωμάτιο μου.

Θα ήθελα πολύ να μιλήσω περισσότερο με τον Άλεξ να τον γνωρίσω περισσότερο,να μάθω περισσότερα για αυτόν ...
Ο Άλεξ,ο φόβος μου για τον Λούκας ,ή επιστροφή στην εποχή μου βάρυναν το κεφάλι μου και με πήρε ο ύπνος.