Anissa's life

03.

Ik schrik wakker en kijk om heen, het is echt donker in deze ruimte. Ik kijk naar me lichaam en zie dat ik ben vast gebonden aan een stoel. De tranen die alleen maar stromen ik vraag me af waar ik ben wie me hier heeft gebracht de enige wat ik me nog kan herinneren is dat een man mij vast had gepakt. Ik kijk naar me broek en zie overal bloed stromen... De tranen lijken maar niet te stoppen dit kan je niet menen, ik ben gewoon mijn maagdelijkheid verloren.

Ik hoor opeens de deur open gaan en zie dan een jongen, een donker jongen..
Ik zeg: wat moet je van mij?
Hij zegt: jou schat!
Ik schreeuw het uit van de pijn ik kan gewoon niet geloven dat ik nu geen maagd meer ben waarom doe je mij dit tog aan. De man loopt weg en laat me hier achter wat moet ik nou dan? Ik moet hier zo snel mogelijk weg me ouders zullen echt ongerust zijn hoelang ben ik hier al, allerlei vragen door me hoofd maar totaal geen antwoorden hoe zou het met Anas gaan pffff en met mijn lieve kleine zusje dounia maar nog steeds geen antwoordt ik moet hier zien weg te komen maar hoe?
Ik bedacht me dat ik me telefoon in me borst deed hoe zou ik em nou kunnen pakken ik bukte en mijn telefoon viel op de grond ik raapte em op met me voet en probeerde em bij me hand te krijgen... Hebbess eindelijk wie zou ik moeten bellen ik belde Amine op en deed em voorzichtig op luidspreker want me ouders kon ik dit niet aandoen het ging een paar keer over en hij nam op.
Amine: Anissa waar ben je je was niet op school en je ouders zoeken je?
Ik: ik ben ergens vastgehouden ik weet niet waar aub help me hier uit.
Amine: door wie? Wanneer? Wat hebben ze met je gedaan..
Ik: ik weet niet door wie ik liep de dag dat ik jou zag naar huis en werd van achter gepakt en alles werd zwart. En nu ben ik hier
Amine: ik zal je daar hoe dan ook er uit krijgen maak je geen druk ik zal je telefoon trancheren en dan ben je veilig
Ik: Isgoeddd ik moet ophangen voordat iemand ziet dat ik een telefoon heb.
Zonder dat ik op een antwoord wacht hing ik snel op de telefoon stond namelijk op luidspreker want mij armen waren vastgebonden.

De deur ging met een ruk open en daar zag ik opeens yassine staan de gene waar ik heel lang verliefd op was die me altijd al peste en me nooit mocht .......
Tranen stroomden naar beneden ik kan gewoon niet geloven dat yassine mijn verkrachter is?

Maar is yassine wel echt me verkrachter of toch niet? Of wilt hij me alleen helpen?

Allerlei vragen? Maar nog geen antwoord yassine kwam dichterbij en omhelsde me.. Ik keek em met tranen en en ik begon te praten?
Ik: Waarom doe je mij dit aan
Hij: ik doe niks ik wil je helpen
Ik: helpen? Je hebt me al heel me leven afgewijst en dan wil je me alleen helpen.
Hij antwoorde niet
Totdat ik iemand hoor binnen komen.. Opeens begon yassine te staan en sloeg me zo hard dat me gezicht gewoon begon te bloeden de man die achter hem stond, dat was de man die mijn had gepakt die dag in het donker steegje.
En snel  deed yassine een doek voor me mond voordat ik wat kon zeggen was alles zwart voor me ogen alweer.....

Hier nog een vervolgje, ik hoop dat jullie zullen stemmen.. En wat vinden jullie tot nu toe van me verhaal?