Çok kötü şeyler yaşayan bir adamın hayatını anlatmak istemem size elbet ama her insan kadar benim de yaşadığım bu lanet dünyanın üzerindeki sayılı gerçeklerden biri olan sevgiyi anlatmaya çalışıcam sanırım. Aslında neden buraya oturup bunları yazdığımı bile bilmiyorum.. Derler ya 'kimi insan bağırarak, kimi insan susarak, kimi insan yazarak döker içini..' Çok sustum ben o kadar sustum ki susmalarımı bile susturdu sessziliğim.. Kimsesiz kalmışlığın ortasında Üç istek hakkım bile olmadan yalnızlıktan kalma bi adanın ortasına atıldım. 4 tarafı karanlıkla kaplı olan.. Yalandan doğan bir güneş oyundan batan bir ay.. Herşey o kadar boştu ki uzun bi zaman boyunca içimde kendimi hapsettiğim o adanın içinde bi adamın yaşayacağı en kötü fırtınaları yaşadım.. Kafamı ne zaman gökyüzüne kaldırsam yağmur yağıyordu yanaklarımdan süzülüp.. öyle
bir yerdeydim ki kendi kendini yiyen, yutan bi kara delik misali..
