AŞK ve GURUR

İzmire dönüş

Artık  beni  İstanbula  bağlayan  bir   şey  yok.Onun  için  İzmire  geri  dönüyorum.İstanbula  ilk  uçakla bilet  almışdım.Artık  burada  bir  dakika  bile   duramazdım.

Kamer  benim  kalbimi  kırdı.İlk  kez  Pamiri  sevmişdim.O  kalbimi  kırmışdı.Kendime  söz  vermişdim  bir  daha  kimseyi  sevmiyicekdim.Ama  ben  o  sözü  çiynedim  ve  Kameri  sevdim.
Ama  o  kalbimi  kırdı.Hem  de  geçmişime  göre.

Bu  gün   istifamı  vermek  için  şirkete  gidicekdim.Üzerimi  giydikden  sonra  şirekete  geldim.Kamer  beyin  odasına  geldim.
Artık  o  benim  için  Kamer  bey  idi.Kapıyı  dövdüm.Gel  diyince  içeri  girdim.Beni  görünce  şaşırdı  sanki.

"Kamer  bey  ben  istifamı  vericekdim"

"Neden ? "

Hala  bir  de  nedenmi  soruyordu  bana  ya.

"Artık  burda  çalışamam"

"Özel  hayatı  iş  hayatına  katmayalım"

"Lütfen  istifamı  kabul  edin"

"Kabul  etmiyorum"

"Neden ? "

"Buraya  bu  iş  için  gelmişsiniz,işinizi   kayb  ederseniz  ne  yapcaksınız ? "

"Ben  gidiyorum"

"Nasıl  yani  gidiyorum.Nereye  gidiyorsun  ? "

"İzmire  geri  dönüyorum.İstifamı  kabul  edin  ben  artık  yokum"

Arkamı  dönüb  odadan  çıkdım.Artık  göz  yaşlarımı  durduramıyordum.Dışarı  çıkdığımda  derinden  nefes  aldım.
Sanki  boğuluyordum  onsuz.Yürüyücekiken  biri  kolumu  tutdu.
Tabii  ki  de  bu  Kamer  idi.

"Hiç  bir  yere  gitmiyorsun !"

"Özel  hayatımız  ile  iş  hayatımızı  bir  birine  katmayalım"

"Ben  zaten  sizi  sevgili  gibi  diyil, asistanım  gibi  gitme  diyorum.Yanlış  anlamıyın  Ece  hanım"

Hanım  sözünü  vurğu  ile  diyordu.Kalbim  öyle  acıyordu  ki anlatamam  bile.Sanki  biri  tutmuş  kalbimi  elinde  sıkıyordu.

"Gitmeliyim   Kamer   bey"

"Kal.Bu  iş  için  buraya  geldin.Benim  için  diyil.Onun  için  gitme"

Bilmiyordum  ne  düşünüyordu  ama  doğru  söylüyordu.Ben  buraya  onun  için  diyil  iş   için  gelmişdim.Onun  için  gitmemeliydim.Ona  ne  kadar  güçlü  olduğumu  göstermeliydim.

"Peki  hiç  bir  yere  gitmiyorum"

Şirkete  döndük.Benim  odamı  deyişdirmişler  ve   ben  artık  Kamer  beyin  diyil,başka  birinin  asistanıyım.Odama  geldiyimde  Pamir  de  ordaydı.Onun  burda  ne  işi  vardı ?

"Senin  burda  ne  işin  var ? "

"Ben  avukatım  ve  bundan  sonra  burda  işlicem.Sen  de  benim asistanım  olucaksın"

Duyduklarımla  şok  oldum.Kamer  bilerek  beni  Pamirin  asistanı  yapmışdı.Aklı  sıra  beni  kırıcakdı.Beni  kıra  bildi  ama  bu  her  şeyi  bırakïb  gidiceyim  anlamına  gelmiyor.

"Peki"

"Bu  kadar  çabuk  kabul  etdiyine   şaşırdım"

"Kaderde  varsa  düzülmek  neye  gerek  üzülmek"

Hiç  bir  şey  olmamış  gibi  işime  devam  edicekdim.Eminim  Kamer  beni  kırmak  için  elinden  geleni   yapıcakdı.

Bir  gün  Pamirin  beni   aldatdığını   bilicek.Benim  suçsuz  olduğumu   öyrenecek  elbet   bir  gün.O  zamam  geç  olucak.
Belki  onu  aff  ederim  belki  aff  edemem...