IŞIĞIM OLURMUSUN?(ASKIDA)

ÇAĞLA

Sabahın ilk ışıkları yüzüme çarparken uyandım.Etrafıma baktığımda herkes yavaş yavaş aşağı iniyordu.Bende kendime gelip bavullarımı aldım ve uçaktan indim.Hava hafif rüzgarlıydı ve güneş parlıyordu.Güzel bir bahar havası olabilirdi ama ben sonbaharı severim.Hemde bütün hüzünüyle.Bir köpeğin bana doğru havlamasından sonra yine gerçek dünyaya döndüm.Arkamı döndüğümde köpek bana deli gibi koşmaya başlamıştı.Köpeklerden korkmam ama bir anlık panikle bende elimdeki herşeyi bırakıp koşmaya başladım.Köpeğin sahibi olduğunu düşündüğüm çocuk ıslık çalıp,"Kral"diye bağarınca adının Kral olduğunu öğrendiğim köpek çocuğa doğru koşmaya başladı.Nefes nefese kalınca neden olduğunu bilmediğim bir sebepten dizlerimin üstüne düştüm.Köpeğin sahibi olan çocuk koşarak yanıma geldi ve beni ayağa kaldırdı."iyimisiniz?"diye sorduğunda bir an afallasamda cevap verdim "iyiyim teşekkürler" dedim nefes nefese."kendim ve Kral adına özür dilerim umarım affetmişsinizdir'' Gerçekten çok kibar biriydi.'çok ta yakışıklı ve tatlı bir çocuk' sanırım iç sesime ilk defa katılıyordum.''bu arada ben Anıl tanıştığımıza memnun oldum'' dedi ve elini uzattı.''bende Çağla memnun oldum'' derken elimi uzattım.Elimi o kadar yumuşak tutuyorduki.O sırada Anıl'ı inceledim keskin yüz hatları vardı ve kumraldı.Büyük ihtimalle spor yapıyordu çünkü kolları kaslıydı.''kızım sen ne şanslı bir varlıksın öyle,çocuk taş çıktı'' sen kapa çeneni iç ses!Düştüğüm için dizlerim soyulmuştu ve daha yeni acımaya başlıyordu bu yüzden ağzımdan ufak bir inilti çıktı.''Hastaneye gitmek istermisin Çağla?'' dedi sakin bir ses tonuyla.''gerek yok o kadar önemli birşey değil.'' dedim ama acıyordu.''peki o zaman görüşürüz''dedi ve son bir kez özür dileyerek yanımdan gitti.