IŞIĞIM OLURMUSUN?(ASKIDA)

3.BÖLÜM

Onu gördüğümde neden bu kadar heyecanlandım bilmiyorum. Belkide bir daha karşılaşmayı ummadığımdandı. Bir an kalbim ve mantığım arasında verilen savaşta bu sefer kalbimi dinledim. ''Git ve konuş onunla''.Ayağa kalktım ve ona doğru ilerlemeye başladım. Biraz daha ilerledim tam yanına yaklaştım bam... Gözlerim kararmaya başladığında ağzımdan sadece o isim döküldü Anıl...

**********************

Gözlerimi açtığımda bir hastane odasında olduğumu fark ettim. Lanet olasıca hastaneler ve onların bembeyaz odaları sanki başka renk yokmuş gibi hep beyazlar. Buradan kurtulmak için doğrulduğumda başıma inanılmaz bir ağrı saplandı. Birkaç denememden sonra nihayet ayağa kalkabildim. Kapıya geldiğimde tam açıyordumki biri kapıyı açtı ve suratımın ortasına kapıdan bir iz bıraktı. O anki nefretle ağzıma ne geldiyse saydırdım. ''Seni önünü göremeyen bok beyinli maymun suratlı ibne''. Tüm sinirimi küfürlerle çıkarıp rahatlamıştım. ''Çağla sen iyimisin?'' tebrikler Çağla bravo çocuğa neler dedin öyle böyle devam.'' İyiyim ben iyiyim,birde sana söylediğim şeylerden dolayı kusura bakma bir anlık sinirle söyledim yani hiçbiri isteyerek ağzımdan çıkmadı'' diye tek nefeste söylediğimde '' Tamam sorun yok'' demekle yetinmişti.'' Çok birşeyin yokmuş sadece düştüğün için biraz kollarında çizik var ben çıkış işlemlerini hallettim zaten birazdan çıkarız'' diye de eklemişti hemen ardından. ''tamam'' diye cevaplayıp lavaboya girdim. Kendimi aynada biraz incelediğimde sadece başımın sağ kısmında ufak bir bant vardı,büyük ihtimal kesilmişti. Soğuk suyu açıp yüzümü birkaç defa yıkadım. Odaya geri döndüğümde Anıl beni bekliyordu. ''Hazırsan çıkalım'' dediğinde onaylar mırıltılar çıkardım. Hastanenin önüne geldiğimizde ''arabam biraz ileride bir yere ayrılma hemen geliyorum'' dedi ama bunu kabul edeceğimi sanıyorsa yanılıyordu ''gerek yok ben kendim giderim,herşey için teşekkürler kendine iyi bak'' dedim ve orada bulunan bir taksiye binip oradan uzaklaştım. Taksiyle biraz ilerledikten sonra yanlış yolda olduğumuzu fark ettim. Taksici başka bir yola saptığında onu uyarmama rağmen beni dinlemiyordu. Korku tüm vücudumu ele geçirmişken tüm çırpınışlarım yetersiz kalıyordu.

Bir bölümün daha sonuna geldik öncelikle yeni bölüm yazıyorum ama internet olmadığı için yayınlayamıyorum yani boşuna yb falan diye yazmayın kendinize iyi bakın hoşçakalın