Tom Davies-Człowiek który stał się potworem [ZAKOŃCZONE]

Część 5 Łowca

-Angela czas do spania-powiedziała mama

-Jeszcze chwilkę-odparła Angela   

Po dzisiejszym spotkaniu z Tomem nie mogła przestać myśleć dlaczego on odszedł.Rozmawiała z siostrą Charlotte, która miała tyle samo lat co Davies.

-Wiesz ten chłopak musiał być bardzo dziwny jeżeli mówił o sobie imieniem i nazwiskiem zmarłego-powiedziała Charlotte z powstrzymanym śmiechem.

-To nie jest śmieszne siostrzyczko, on na prawdę ma na imię Tom Davies!-odparła ze zdenerwowaniem

-Dobrze siostrzyczko... dobrze! Czas iść spać

-Tak

W nocy Charlotte i Angela nie mogły zasnąć czuły jakby ktoś je obserwował.

-Śpisz?-zapytała Angela

-Nie-odpowiedziała

Nagle zauważyły parę wielkich oczu, które patrzyły się na nie. Charlotte jako ta starsza i odważniejsza włączyła światło, a tam na fotelu siedział dziwna istota. Jego skóra była czerwona od krwi, wzrok przerażający i wielkie pazury na długich palcach. W tym momencie dziewczyny chciały krzyczeć, lecz potwór złapał Charlotte i wbił w jej dłoń pręt, a Angela nie mogła się ruszyć, ponieważ monstrum stało na jej stopie.

-Kim jesteś?-zapytała Charlotte

-Hmm jestem łowcą-odparł stwór

Następnie Angela i Charlotte zauważyły pierścionek na jego szalu. To był pierścionek ich matki.Angela zaczęła płakać, a potwora widać było że cieszyło go to. Nagle stwór przestał się śmiać i z jego brzucha wyszedł kawałek ostrza, a za jego plecami pojawił się Tom.

-Mam cię bydlaku-powiedział z uśmiechem-szkoda że nie ocaliłem tych ludzi, ale trudno

-Ty....-powiedział stwór-Kim jesteś że mnie śledzisz szczeniaku?

-Ja? Ja jestem łowcą-odpowiedział wyciągając miecz z pleców

Potwór zdechł, a Tom odszedł bez słowa. Charlotte chciała go dogonić, lecz chłopak się rozmył w powietrzu.

Pamiętajcie, że to czego nie widzimy to nie znaczy że tego nie ma.

                                                                                                                                Tom Davies