Yine asık suratla dolaştım bugün heryerde. Herkes bana bakıyordu. Ruh gibi dolaşıyordum etrafta. Neden bu kadar kötü oldum bilmiyom. Doktora gittim bugün. Sigaradan dolayı rahatsızlamışım, güldüm. Ama hala devam ediyorum içmeye bundan sonra sağlıklı yaşasamda önemi yokki. Herşey gün geçtikçe daha çok boş geliyor. Yolda çiftleri görürken çıkdırıyorum kıskanıyorum. Parkalara gidiyorum çocukları seviyorum. Oğlumu çok özledim. Kendime yeni bir hayat kurabilirim ama bunu size yapamam. Benim yüzümden yoksunuz şuan o yüzden kendimş mutlu edemem. Yürüyorum yolda tek başıma. Hep beraber gezdiğimiz yerlere bakıyorum. Kitap yazmayı düşünüyorum. Şuanki gibi mektup değil. Yararım olsun istiyorum artık. Belki ünlü olurum bilinmezki. Ama istemiyorum ünlü olmak. sadece yazmak içimi dökmek, tek isteğim bu. Mektuplarım kısa kısa oluyor. Ve öyle olacak. Hergün üzüntüm azalacakmı yada artacakmı bilmiyorum. Kafayı yemekten korkuyorum. Özlüyorum. Çok hayallerim vardı sizle. Daha ben oğluma futbol öğretecektim. Olmadı yapamayacağız bunları. O kadar pişmanımki. Paltomun iç cebinde resminiz var. Her zaman ona bakıyorum. Odamın heryerinde sizin izleriniz var. Kıyafetleriniz kokluyorum. Çok özlüyorum. özlemek bu kadar fazla olamamıştır herhalde bir insanda. Pişmanlık duygusu insanı intihara bile kalkıştırıyor. Ama yapamıyorum. Sevmeyi özledim artık. İnsanlara gülmeyi özledim. Ruh gibi dolaşmak istemiyorum ama elimde değil. Arkadaşım kalmadı daha. Bu halimden korktu herkes. Gittiler. Sizin gibi. Ben sebep oldum yine. Yalnız kalmamın sebebi benim yine. Suçluluk hissi tek hissettiğim. Ne yapacağımu bilemiyorum korkuyorum...
