Jules POV
I'm here at Jewelry Shop, with Honey.
"I love that!" She said while pointing the Necklace.
"What do you want ma'am and sir?" Tanong ng Saleslady.
"I want this!" Sabi ni Honey.
"Try it on Ma'am" The saleslady said.
"I love it!" She said, pagkatapos niyang isuot ng Necklace.
"Please buy this for me? Please?" Pagmamakaawa ni Honey, ito talagang si Honey, napaka childish.
"Okay, Okay." I said.
"Really? Thank you." Then she kissed me on my both chicks.
"How much?" I ask the saleslady.
"It's 40,000 Pesos Sir." She said.
"Okay, I'll take it." I said.
"Thank you sir Come back again." Sabi ng saleslady.
"Are you happy?" Tanong ko kay Honey.
Joyce POV
"They are here." I said with a low voice.
"Who?" Ask Ethil.
"Si Jules." I said.
"Nakahanap agad? Ang bilis naman ata, at dito pa." Sabi ni Ethil, habang nakatingin kami ni Jules, kasama ang babae. Hinalikan pa nga si Jules sa pisngi pagkatapos bilhan ng kwentas.
Ano yun, girlfriend ba talaga niya yun? Hay, umasa ako sa wala.
Bigla naman siyang tumingin.
"He looks at me! Let's go." Saka ko hinila si Ethil.
"I guess I need to go home." I said.
"I'm really sorry, Hindi ko alam na nandito pala sila.
"I know, nawalan lang ako ng gana." Sabi ko saka ngumiti pero yung walang kabuhay-buhay na ngiti.
"Gusto mo ihatid nalang kita sa inyo best?" Tanong ni Ethil.
"No need, I have my Driver." Sabi ko, dahil may driver rin si Ethil kaya wala kaming problema sa pag-uwi.
"Bye Best." Sabi niya.
"Bye see you tomorrow." I said saka sumakay sa kotse.
Habang sumasakay ako sa kotse nakita ko si Jules na humahabol sa kotse na sinasakyan ko.
"Yes?" Tanong ko pagkabukas sa side window.
"I want to explain." He said.
"You dont need to explain." I said.
"Please." He beg, pero sorry hindi ako naniniwala sa second chances.
"Sorry, but I cant." I said, tapos sinabihan si manong na paandarin ang kotse.
Hanggang sa narating namin ang bahay, wala akong ibang sinabi sa mga katulong ang ginawa ko ay pumasok kaagad sa kwarto ko.
Jules POV
Hinabol ko ang kotse ni Joyce pero hindi ito tumigil, hanggang sa naisipan kung tumigil sa pagtakbo.
*Booooooggggggssssssshhhhh*
Is this the end, If this is it, god please tell me!
Joyce POV
-----------------------
I woke up with a super bad mood, because of what happened yesterday, I wish that was only a dream so that its not gonna be hurt this much. Sa araw nato hindi na ako iiyak, tatatagan ko ang sarili ko.
Papunta sa ako sa school, kailangan ko kasing pumunta ng maaga kasi inutusan ako ng guro namin about my paper works.
Nang biglang lumapit ang "Honey" na tinawag ni Jules. "Hi. Are you Joyce?" Pormal na sabi nito.
"Uhm, Yes?" Tanong ko.
"I'm Honey Reyes, I'm the younger sister of Jules." Sabi nito.
Natigilan ako sa sinabi niya. "What?" Tanong ko.
"I just want to give this to you, he wrote this." She said, habang inaabot niya ang maiit na box saakin.
Ang mukha niya ay biglang nawalan ng buhay. "What happened, bakit hindi siya ang nagbigay nito?" Tanong ko.
Her expression did not change. "His now dead, nasagasaan siya kahapon ng malaking sasakyan the doctor said he is now dead because of his brain damage after the accident." She said.
"What!? This is my fault, if I listen to him maybe his still alive." Sabi ko saka kusa nalamang tumulo ang hula ko.
"It's not your fault, he actually said to me once, (That once a person died because of his/her love, that's true love.) Alam mo ba kung gaano kasaya ang kapatid ko nung nakilala ka niya." Sabi niya.
"I wan't to see him." I said.
"His in the Velez Hospital, I will show you the way." She said, saka kami sumakay sa kotse niya.
Ilang minuto ang lumipas ay dumating na kami doon, tumakbo ako upang yakapin si Jules habang nakahiga sa kama ng hospital.
Si Honey, nandun sa labas, alam niya talaga na kailangan kung mapag-isa.
"Jules, please wake up! I love you, ba't moko iniwan agad? Hindi ko man lang nasabi sayo na Mahal na Mahal kita." Sabi ko habang humahagulhol sa pag-iyak.
Hanggang dito lang ba ang pag-iibigan naminh dalawa?
