Düşler Sokağı

SÎLBAŞTAN

Cemreden:

Sabah uyandığım da üzerimde aşırı derece de bir ağırlık vardı,göz kapaklarımı kaldırmak ta zorluk çekiyordum. Güçlükle de olsa kalkıp banyo ya gittim ve elimi yüzümü yıkadım,tekrar odama gidip kıyafetlerimi değiştirdim,saçlarımı düzeltim ve aşağı indim. Sabahları erkenden kalkıp kahvaltı hazırlayan adam yoktu bu sefer,korkmaya başlamıştım hemen koşarak odasına çıktım kapıyı bile çalmadan odaya daldım ve Aras yatağında da yoktu elim ayağım titeemeye başlamıştı,git gide korkuyordum. Bilmiyorum o nun gitmesi beni çok etkilemişti,gözlerim doldu bir an kendimi zor tutuyordum ağlamamak için. Hemen babam'ın yanına koştum.

- Baba Aras'ı gördün mü ?

- Bu sabah hiç görmedim,ne oldu ?
- Aras gitti.

- Nereye ?

- Bilmiyorum biz- biz dün konuştuk biraz ve bana gitmek istediğini söyledi o na beni bırakmamasını söyledim fakat o- o beni bıraktı.

- Bak Cemrecim Aras bu eve geleli bir kaç gün olmasına rağmen onu çok iyi tanıyorum ve şunu söylemeliyim ki o mükemmel bir insan o na ihtiyacı olan birini asla yalnız bırakmaz eğer ona gerçekten ihtiyacın varsa o hala gitmemiştir.

- Ama odasın da yok,heryere baktım baba yok işte yok gitti !

Evet ben yine kendimi tutamamıştım,yine göz yaşlarıma hakim olamamış ağlamaya başlamıştım. Tam babama sarılmış ağlıyordum ki aşağıda biri kapıyı sert bir şekilde kapattı. Hemen babam ile aşağıya koştuk öyle bir manzara ile karşılaştım ki kalbimin ritmi bile değişmişti kapının önünde Aras duruyordu.

- Şey yine tutamadım kapıyı kusura bakmayın ya herseferinde böyle oluyor.

- Araaasss

Hemen koşup boynuna atladım Aras'ın. O nun gözlerindeki şaşkınlık bile beni mutlu ediyordu. Bir insan bukadar mı masum olur ?

Arasdan:

Sabah 07:00 da kalkıp hemen duş aldım ve otobüsü kaçırmamak için koşarak evden çıktım. Bugün bir iş görüşmesine gidecektim ilk kez sağlam bir iş bulmuştum ve bu şansı kaçıramazdım. Neyseki bir sonraki otobüs'ün gelmesine iki dakika kala yetiştim durağa. Otobüs gelir gelmez hemen atladım arkaya geçip bir koltuğa oturdum ve dizlerimi öndeki koltuğa doğru biraz kaldırdım ve yasladım,kulaklığımı taktım, bir müzik açtım ve başımı cama yasladım.

Şansım varmış ki tam zamanında yetiştim,hemen koşarak iş yerine girdim ve patronun yanına çıktım,payı çalıp içeri girdim.

- Kolay gelsin ben iş görüşmesi için gelmiştim de yani dün ben aslınds biri ile görüş tüm ama siz değildiniz sanırım.

- Adın neydi delikanlı ?

- Aras efendim

- Demek o sensin

- Pardon anlayamadım ?

- Valla tüm elemanlar seni konuşuyor herkes seni çok merak ediyor çok acayip biri olduğunu söylüyorlar. Öyleki müdür bile sana kefil oldu.

- Ben- yani anlamadım,neden peki ?

- Valla bende anlamadım görücez yakında. Neyse benim acilen çıkmam gerek yarın gel ve başla işe alındın. Muhasebe ye gerekli evrakları ver sigortanı başlatsınlar,bakalım müdür beyin kefil olduğu kadar varmısın delikanlı.

- Şey çok sağolun yani ben ne diyceğimi bilemiyorum gerçekten çok teşekkür ederim.

Okadar sevinmiştim ki aklım başıma sığmıyor du,sokağîn ortasında garip haraketler yaparken insanların bana baktığını farkettiğimde hemen kendimi toparlayıp tekrar eve gitmrk için otobüse bindim.
Otobüste bile yerimde duramıyor dum içim içime sığmıyordu neyseki yarım saat kadar sonra eve geldim ve hemen içeri girdim Cemre ye bu haberi vermek için sabırsızlanıyordum birden kapıyı açıp içeri girdiğimde istekeden kapaıyı sert kapattım.