ကြ်န္ေတာ့္ဆီခေလးေရာက္လာတုန္းက
၁၀နွစ္သမီးပဲရွိေသးတယ္။
ေဆြမ်ိဳးေတြမဟုတ္ေပမယ့္လဲေဆြမ်ိဳးရင္းခ်ာလိုေနခဲ့ၾကတဲ့ကြ်န္ေတာ္တို႕မိသားစုနဲ႕သူတို႕မိသားစု။ကြ်န္ေတာ့္ ေဖေဖနဲ႕ေမေမက
အေမရိကားမွာေနၾကတယ္။ခေလးရဲ႕မိဘေတြကေတာ့ဒီနိုင္ငံမွာပဲေနတာေပါ့။ခေလးမိဘေတြတရုတ္ကိုအလုပ္ကိစၥနဲ႕သြားရေတာ့ကြ်န္ေတာ္နဲ႕အပ္ထားခဲ့တယ္။
ခဏပဲေပါ့။ဒါေပမဲ့ကံမေကာင္းစြာခေလးမိဘေတြအသက္ဆံုးရံႈးခဲ့ရတယ္။ကြ်န္ေတာ့္မိဘေတြလဲကိုရီးယားကိုမၾကာမၾကာျပန္လာရတယ္။ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ခေလးကိုျပန္လာပီးလာလာေတြ႕ေပးတယ္။အဓိက ကေတာ့ခေလးေပါ့။
ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ခေလးက ၁၀ နွစ္ကြာတယ္။
ခေလးမိဘေတြဆံုးသြားေတာ့ခေလးေဆးရံုကိုတစ္လေလာက္တက္လိုက္ရတယ္။
ခေလးေဆးရံုကဆင္းပီးေနာက္ပိုင္းကြ်န္ေတာ့္
အေပၚအရမ္းခင္တြယ္လာခဲ့တယ္။ကြ်န္ေတာ္ကလဲခေလးကိုညီမေလးတေယာက္လိုေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တယ္။
ဒီလိုနဲ႕ခုသူမေလး
အသက္ ၁၈ နွစ္ျဖစ္လာပီ။ကြ်န္ေတာ္အသက္လဲ ၂၈ ျဖစ္ခဲ့ပီ။
ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ေတြလဲအျဖဴေရာင္ကေန
ပန္းနုေရာင္ေျပာင္းလာခဲ့ပီ။
ဒါေပမဲ့ကြ်န္ေတာ္ခေလးမရိပ္မိေအာင္ပဲေနခဲ့ပါတယ္။သူမေလးစိတ္ခုသြားမွာကြ်န္ေတာ္မလိုလားဘူး။သူမေလးလဲအရြယ္ေရာက္လာတဲ့အတြက္သဘာဝအရစိတ္ကစားတက္လာတယ္။အရင္လို
ပူးပူးကပ္ကပ္ေနေပးလို႕လဲမျဖစ္ေတာ့ဘူးေလ။ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕အျမင္ကရွိေသးတာကို။
ကြ်န္ေတာ္ကခပ္ခြာခြာေနေပမဲ့လဲ
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ခေလးေလးကစိတ္အားငယ္တက္ေတာ့ကြ်န္ေတာ့္မွာသိပ္လဲမခြာရဲဘူး။
ကုမၸဏီကဝန္ထမ္းေလးေတြနဲ႕ကြ်န္ေတာ္စကားေျပာမိရင္လဲခေလးကမၾကိဳက္တက္ဖူး။
မိန္းခေလးေတြဆိုပိုဆိုးေပါ့ဗ်ာ။
အလုပ္ကိစၥဆိုေပမယ့္လဲကြ်န္ေတာ္ခေလးေရွ႕ဆိုအတက္နိုင္ဆံုးဖုန္းမေျပာျဖစ္ေအာင္ေနရတယ္။ခေလးအိပ္သြားေတာ့မွပို႕ထားတဲ့
Message ေတြ E-mail ေတြကိုျပန္စစ္ရတယ္။ဒါကေတာ့ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕တေန႕တာလို႕ေျပာရမလား။မကုန္ေသးဘူးေနာ္ရွိေသးတယ္။အဲ့ဆိုးေပေလးအေၾကာင္းကြ်န္ေတာ္ေနာက္ေန႕မွဆက္ေျပာျပပါ့မယ္။
ခေလး-ကိုၾကီးမီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာဘာလုပ္ေနတာလဲ
ကိုၾကီး-လန္႕တာခေလးရာ
ကိုၾကီးေရေသာက္မို႕ပါ။
ခေလး-ဟုတ္လို႕လားဘယ္ေကာင္မေလးအေၾကာင္းေတြးေနတာလဲ။
တကယ္ပဲ။ေတာ္ေသးတာေပါ့။နိုင္ငံျခားကိုအလုပ္အလုပ္ဆိုပီးေတာ့ဘယ္အေၾကာင္းေတြးေနမွန္းမသိဖူး။ခေလးလိုက္လာမိလို႕ေပါ့။မဟုတ္ရင္အဲ့အေတြးေတြပဲေတြးေန ဟြန္႕
အလုပ္ေတာင္လုပ္ပါ့မလားမသိဖူး။
ကိုၾကီး-ခေလးေရာ့ ေရ ေသာက္လိုက္ဦး
ေမာေနမယ္
ခေလး-ကိုၾကီးးးးးးးးးခေလးကိုရဲြ႕တာလားေျပာ
ကိုၾကီး-ကဲအာ့ပဲၾကည့္ေတာ့ဗ်ာ။တျခားသူေတြေၾကာက္ရတဲ့ကြ်န္ေတာ့္ကိုသူမေလးကပဲေအာ္ရဲတာဗ်။ဂ်ီလဲၾကတာေပါ့ဗ်ာ။
အဆိုးအဆာေလး။
စပ္စလူးေလး။
