တညေနလံုးေဆာ့ကစားေလ်ွာက္လည္ပီးေတာ့
ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ခေလး
ဟန္ျမစ္ေဘးနားကိုလာခဲ့ၾကတယ္
ခေလးထိုင္ခ်င္တဲ့ေနရာေလးမွာထိုင္ပီးေလညွင္းခံခဲ့ၾကတယ္။
ေကာ္ဖီခြက္ေသးေသးေလးတေယာက္တခြက္နဲ႕ေပါ့။
ဟန္ျမစ္နားမွာအပန္းလာေျဖတဲ့သူေတြလဲမ်ားသား။
မီးရႈးမီးပန္းေတြလဲေဖာက္ေတာ့မယ္တဲ့။
ခေလးကေတာ့အရမ္းေပ်ာ္ေနတယ္ေလ။
မီးရႈးမီးပန္းေတြစလႊတ္ကတည္းကေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႕ခုန္ေပါက္ေနတဲ့ခေလးေလး။
ညရဲ႕ရႈခင္းကလွပါတယ္။
ဒါမဲ့ကြ်န္ေတာ့္မ်က္လံုးထဲမွာေတာ့
အေမွာင္ကိုခြင္းတဲ့အလင္းနတ္သမီးေလးလိုပါပဲ။လွလိုက္တာခေလးရယ္။
ခေလးမတ္တပ္ရပ္ပီး ေကာင္းကင္ကညရဲ႕အလွကိုၾကည့္ေနတုန္း
ခေလးရဲ႕ခါးေသးေသးကိုဖက္လိုက္ပီး
ခေလးရဲ႕ပုခံုးေပၚေခါင္းေလးတင္ထားလိုက္မိတယ္။
ခေလးကေတာ့တခ္ခ္နဲ႕ေပ်ာ္ေနရွာပါတယ္။
ခေလးနားနားကပ္ပီးေမးလိုက္မိတယ္။
ခေလး
ရွင္
လွလား
လွတယ္
ခေလးကပိုလွတယ္
ဟင္ဘာေျပာလိုက္တာလဲကိုၾကီး
ဟင္ေအာ္ လွတယ္လို႕
ကိုၾကီး
ဟင္
ခေလးေလ
ကိုၾကီးကိုေလ
ေျပာစရာရွိတယ္
ညရႈခင္းရဲ႕အလွမွာခေလးကကြ်န္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲကေနမွကြ်န္ေတာ္နဲ႕မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္လိုက္ပီးေတာ့
ေျပာစရာရွိတယ္လို႕ေျပာေနတဲ့ခေလးေလး
မ်က္လံုးဝိုင္းဝိုင္းေလးနဲ႕
နႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးနဲ႕
စကားေျပာဖို႕ျပင္ေနတဲ့ခေလးရဲ႕နႈတ္ခမ္းကို
ကြ်န္ေတာ့္လက္နဲ႕ကာလိုက္ပီး
ဒီခ်ိန္မွာဘာမွမေျပာပါနဲ႕ခေလးရယ္။
အလွတရားကိုသာအျပည့္အဝခံစားပါ။
"ကိုၾကီးလဲခေလးရဲ႕အလွတရားကိုျမတ္နိုးတန္ဖိုးထားပီးၾကည့္မွာမို႕"
စိတ္ထဲမွေျပာတာပါ။
ဆိုပီး ခေလးရဲ႕မ်က္နွာကို
ခ်စ္ရည္ရႊမ္းတဲ့မ်က္ဝန္းတစံုနဲ႕စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။
မ်က္ေတာင္မခတ္ပဲနဲ႕ေပါ့။
