Kidnapped & broken

chapter 6

Herschreven op 01/06/2016

Ik loop langzaam naar hem toe. Hij kust me, zachtjes op mijn lippen. Het duurt maar 3 seconden maar toch walg ik ervan. Ik kijk hem boos aan. "Niet zo boos kijken prinses.". Wat wilt hij dan? Dat ik stom ga lopen lachen terwijl ik gekidnapped ben? Hij zet zijn hand op mijn heup maar ik sla hem meteen weg. "Ah, komop schoonheid." zegt hij nep-verdrietig. "Nee. Laat me met rust!" zeg ik boos. Ik wil net weglopen, maar hij pakt mijn pols vast en trekt me dicht tegen zich aan. "Je vind me wel leuk."' fluistert hij in mijn oor. Ik voel hem letterlijk grijzen tegen mijn gezicht aan. Boos loop ik weg van hem. Richting de andere mannen die nu bij de deur staan van het gebouw. Het is heel erg afgelegen hier. Ontsnappen is nu mogelijk, maar ik zal het morgen maar weer proberen...

~

We lopen het gebouw binnen. Het ruikt vreselijk hier, naar sigaretten en alcohol. Overal lopen mannen en hoerig uitziende vrouwen. Ook hoor ik meisjes geschreeuw uit een paar kamers komen. Jake heeft zijn hand op mijn rug gelegd. Mijn handen zijn nog steeds geboeid. We lopen door de gangen. Dit gebouw lijkt heel erg op een oude verlaten fabriek ofzo. Opeens merk ik dat de andere meiden weg zijn. Ik raak in paniek. Waar is iedereen? Wat gebeurt er hier? worden ze.. verkocht? Waarom ben ik zo dom geweest?

Ik besef nu pas dat de meiden verkocht gaan worden. Ik... Ik ga ze nooit meer terug zien en ik heb geen eens afscheid kunnen nemen. Tranen prikken in mijn ogen. Ik voel me zo down. De brok in mijn keel verdwijnt, en er komt ruimte voor heel veel woede. Hoe durven ze? Stelletje klootzakken, ze denken dat ze alles kunnen maken. Maar nee, geloof me, dat kunnen ze niet. Ik keer me om en zie Jake, naast en achter hem lopen de andere jongens. ''Hoe durf je klootzak? Je kunt ze niet zomaar verkopen!'' roep ik kwaad. Iedereen kijkt ons aan, maar dat kan me niks schelen op dit moment. Hij trekt me naar zich toe. ''Maak er geen scene van Vera, niet nu.'' sist hij in mijn oor. ''Jawel Jake! Je mag ze niet verkopen! Ze hebben nog een heel leven voor zich en jullie verpesten alles, stelletje klootzakken! Jullie moeten je scha-!". Midden in mijn zin word ik van de grond getild door Jake. Hij loopt flink door en David, die ook niet zo blij kijkt, volgt ons. Ik duw mijn nagels in Jake's vel. "Stop daarmee!" schreeuwt hij. Eigen schuld, dikke bult. Hij loopt een kamer binnen en zet me neer. David doet de deur dicht en net als ik wil weer beginnen met schreeuwen, begint Jake te praten. ''Ik had je gezegd om geen scène te schoppen, en dan doe je het godverdomme toch! je gaat je vanaf nu gedragen. Begrepen?'' zegt hij streng. "Het is toch niet eerlijk! Verkoop mij dan lekker ook!" antwoord ik boos. "Vera alsjeblieft, luister nou voor één keer." zegt hij bijna wanhopig. Ik trek m'n mond open om iets terug te zeggen maar op dat moment gaat de deur gaat open en een boze Mike komt de kamer binnen. Ik mag hem het minst van iedereen. Idioot. "Als Jake het niet doet,'leer ik je wel om te luisteren" sist Mike die deur achter zich dicht doet. "Oh nu word ik echt bang hoor." zeg ik terwijl ik met mijn ogen rol. Jahoor, ik voel meteen een klap. Mijn woede word alsmaar groter en groter en deze jongens weten niet van ophouden. Die kwam hard aan. "Volgende keer zijn het er meer Vera, als je nog eens de ballen hebt om zo iets te flikken, schiet ik een kogel door je hoofd." sist hij terwijl hij een geweer uit zijn broek haalt. Ik kijk hem bang aan. Heeft hij een pistool bij zich? Ik kijk hopeloos naar Jake, maar hij negeert me volkomen. Bedankt hé, jake? Wat een klootzak. Mike loopt de kamer uit en smijt de deur achter zich dicht. Ik slik even. "We gaan en als jij je niet gaat gedragen, Vera, gaan er heel wat nare dingen met jou gebeuren." dreigt hij.

Ik slik opnieuw en kijk naar de muur. We lopen de gang weer op en David loopt naast ons. "Jake.." zeg ik schor. "Ja schoonheid." Heb jij ook een geweer bij je?" vraag ik zacht. "Wij allemaal schoonheid". Oh.. fijn joh. We komen in een grote ruimte terecht. Het ziet eruit als een soort van lounge, mooie tafels en banken, drank en meiden in korte, blote pakjes die de mannen bedienen. Walgelijk gewoon, hoe die meiden zich kleden en gedragen. Ik zie Dennis, Mike, Adam en Brad met nog wat jongens bij één van de tafels met nog wat mannen. Daar wil ik dus echt niet heen.. We lopen naar de bank toe. Jake groet een paar jongens, van, ik schat rond de eenentwintig. de jongens wenken hem. Dennis leunt tegen de bank leuning aan terwijl hij op zijn telefoon zit en soms meepraat met de rest. Jake duwt mij naar Dennis. "Let even op haar.'' zegt hij nog voordat hij naar de jongens toeloopt. Dennis vervangt Jake's hand op mijn rug. Ik kijk hem boos aan.

Zijn ogen staan geamuseerd. "Wie is deze prachtige dame, Dennis?" vraagt één van de mannen. Hij heeft een fles whiskey vast en neemt af en toe een slokje. "Één van de meisjes van Oxford Academy, ze is van Jake." lacht hij. "Aha, alles goed schoonheid?" vraagt hij terwijl hij mijn lichaam scant. De kleren die ik van Adam moest aantrekken zijn kort. Het is een zwart, strak jurkje dat tot de helft van mijn dijbeen komt. Daaronder nog een zwarte panty en wat rode lippenstift. Mike kijkt me waarschuwend aan, dus ik knik maar gewoon. "Niet echt een prater ha?" grinnikt de man. Ik trek mijn mond open maar Mike neemt 't woord. "Normaal praat ze te veel." zegt hij geérgerd. Kan hij dan ook nooit gewoon iets aardigs zeggen? "Sukkel." fluister ik. De onbekende man hoort het en grinnikt, maar Mike vind het volgens mij niet zó grappig. "Als ik wil, kan ik jou nu ook laten verkopen, bijdehandje." zegt hij arrogant. "Dat laat Jake toch niet toe." bijt ik hem toe. Iedereen moet lachen. "Let jij maar eens op." is het enige wat hij zegt. Ik loop boos naar Dennis toe en ga bij hem staan aangezien ik me ontzettend bang en onzeker voel door al die mannen, die me aangapen. Hij aait even over mijn hoofd en grinnikt. "Alles goed?" vraagt hij nog. "Ja.." antwoord ik zacht.

Ze praten nog wat maar mijn gedachtes zijn ver weg van hier. Ik wens dat ik nu thuis in bed lig, lekker warm in mijn eigen, knusse kamer. Hmm.. Opeens word ik opgetild. Ik slaak een klein gilletje. "Hoi schoonheid." fluistert iemand zwoel in mijn oor. Er is maar één iemand die me zo noemt, Jake. Om eerlijk te zijn heb ik hem een klein beetje gemist. Hij is het beste van al die klootzakken hier en bovendien ben ik het meest gehecht aan hem. Langzaamaan staat iedereen op en loopt weg. Waar gaan ze heen? Ook Jake loopt, met mij nog steeds opgetild, achter de mensen aan. Ik zie Dennis en de rest al voor ons lopen. Ik probeer los te komen uit zijn greep. "Na-ah, niet zo snel schoonheid." grijnst hij. "Laat me gewoon los " zeg ik boos. Hij negeert mijn opmerking. We komen in een hele grote zaal, met een podium. Mijn hemel, gaan ze nu verkocht worden? Nee.. dit kan niet. Dit is nog erger dan wat ik in boeken heb gelezen. "Jake je kan ze ni-" probeer ik nog, maar hij zet een hand op mijn mond. "Stil schoonheid." zegt hij. Ik probeer zijn hand weg te duwen maar het lukt niet, zoals altijd.. "David, regel wat tape." zegt hij tegen David. Tape? Waarvoor? David knikt kort en loopt weg. Dennis en de rest gaan zitten op de stoelen die rond de tafel staan. Hij zet mij neer. Er zijn veel tafels en veel stoelen. Het lijkt eigenlijk gewoon op een restaurant, maar dan met een podium. Opzicht, is het hier heel mooi ingericht. Alleen ga ik dat niet toegeven. Jake gaat ook zitten aan die tafel en wenkt mij. Ik loop naar hem toe. "Mogen ze af?" Vraag ik zacht, naar de handboeien kijkend. "Zometeen".

Ik durf hier toch niks meer te proberen. Jake trekt mij op schoot. David komt aangelopen met een rol tape. "Thanks man." zegt Jake. "No problem bro." antwoordt hij terwijl hij plaats neemt op een stoel.

Holaaa! Sorry voor het korte hoofdstuk. Maar, we hebben de 100 lezers bereikt! En ik sta op #43 in avontuur!
En daarom is het volgende hoofdstuk extra lang ;) Heel erg bedankt iedereen! *lucht knuffel* :))) Op naar de 200 lezers! xoxoxo