Kidnapped & broken

>> Hoofdstuk 34 <<

"Luister goed en onderbreek me niet." zegt hij dicterend. Ik knik traag. "Je ziet toch wel dat ze beter luistert dan eerst." lacht Brad. Iedereen begint mee te lachen. Ergerend kijk ik hem aan. Jake gaat verder met spreken. "Er komen een paar meisjes hier in huis werken." begint hij. Meteen begint mijn bloed te koken. Ik bijt op mijn lip en probeer me in te houden. "Jij praat niet met ze, en je bemoeit je nergens mee, tenzij één van ons dat zegt. Is dat duidelijk mevrouwtje eigenwijs?" zegt hij met een dreigende ondertoon. Bij het horen van zijn toon, kijk ik naar de muur en tel tot tien om te kalmeren. Ik heb geen zin om opnieuw gestraft te worden, nu ik nog aan het herstellen ben van de vorige.. Ik zucht diep en knik. "Ik wil het horen." zegt hij strak. "Ja.." mompel ik. "Duidelijker!" hoor ik hem zeggen. De jongens lachen vrolijk. Ik word bang van zijn manier van praten.. "Ja, het is duidelijk." zeg ik. "Mooi. Gaan jullie ze halen?" vraagt hij aan Nick en Brad. "Yes." lacht Brad. Ik kan dit niet eens aanzien. Ik sta op, maar meteen word ik teruggetrokken. "Blijf." zegt Jake.

~

Ik sta opnieuw op, zijn beveel negerend. Na een paar stappen word ik hard tegen de muur aangedrukt. "Ik ga jouw ongehoorzame gedrag niet meer accepteren, heb je dat begrepen?" sist hij in mijn oor. Ik negeer zijn vraag en doe mijn best om niet te gaan janken hier. "Ik vroeg je wat!" schreeuwt hij dan opeens. "J-ja." mompel ik. "Nu, wat heb ik je gezegd over duidelijk praten?" zegt hij. Ik staar naar mijn voeten en voel me opeens heel klein. "Ja." zeg ik duidelijk. "Good girl. Nu ga je weer op de bank zitten." zegt hij streng. Ik knik en wil naar de bank lopen maar mijn pols word opníeuw vast gegrepen. "Vanaf nu wil ik alleen ja horen, geen geknik meer." zegt hij intimiderend. Ik wil net weer knikken maar besef dan dat dat niet meer mag. "Ja." zeg ik. Ik loop naar de bank terwijl ik naar mijn schoenen kijk. David trekt me naast zich neer. "Wees niet zo streng voor d'r dude." lacht hij duidelijk dronken. "Ze moet gewoon leren luisteren." grijnst Jake.

Op dat moment komen de jongens terug met drie meisjes. "Aha, daar zijn ze." grijnst Micheal. De meisjes huilen alle drie en je ziet de angst in hun ogen. "Kap met dat gejank en ga aan het werk! Jullie weten wat je moet doen." zegt Nick geïrriteerd. De meisjes knikken angstig en lopen naar de keuken. Mijn woede is niet te beschrijven. Jake ziet het en lacht spottend. Waarom zijn de jongens zo wreed opeens? Jake trekt me naar zich toe en slaat een arm om me heen. Dennis, Alex en Brad steken een sigaretje op, terwijl de rest gewoon drinkt. "Vera, je mag gewoon zelf iets te eten pakken. Je hoeft niet te wachten tot wij het zeggen." zegt Adam. "Weet ik." bloos ik. Ik sta op en loop naar de keuken. "Geen contact!" roept Jake nog. Ik loop de keuken in en zie de meisjes huilend schrobben.

Ze kijken me allemaal hoopvol aan en ik voel de tranen al prikken. Dit klinkt misschien cliché, maar als er iets is wat mij pijn doet is dat iemand anders niet kunnen helpen. Hun blikken negerend loop ik naar de koelkast en pak ik een blikje cola en een donut. Ik heb niet echt zin in iets zwaars nu, gewoon een tussendoortje is prima. Ik ga aan de tafel zitten en eet het op. De meisjes blijven me heel de tijd aanstaren, en god ik kan dit niet. Ze hebben duidelijk te zien honger en ik zit hier gewoon in m'n eentje te vreten. Ik kijk de keuken rond en zie ook hier één camera. Ik eet snel de donut op en neem mijn blikje mee naar de woonkamer. Als ik weer naast Jake ga zitten geeft hij me een kus op mijn voorhoofd. "Good job." mompelt hij in mijn oor. Ze hebben me vast in de gaten gehouden via de camera.. "Ze hebben honger." fluister ik. "Als ze klaar zijn, krijgen ze te eten." antwoordt hij zonder enige emotie. Ik zucht en open mijn blikje. Ik staar naar het zwarte televisie scherm. Dat de jongens lol hebben met elkaar, betekent niet dat ik dat ook heb. Ik scan de woonkamer opzoek naar de afstandsbediening. Guess what? Hij ligt wéér naast Micheal. Micheal zit naast Alex en Dennis op de bank tegenover mij. Argh. Ik staar naar het ding en probeer een manier te bedenken om het te pakken. Als ik het gewoon ga pakken is dat zo awkward. Als ik het vraag, moet ik tegen die eikel praten.. En dat is niet echt een optie. Weet je wat, ik ga hem gewoon zelf pakken. Twijfelend sta ik op en loop erheen. Met een trillend hand pak ik het en loop daarna weer naar mijn plek toe.

Iedereen staart me ontzettend awkward aan. Ik staar naar de grond en probeer mijn rode gezicht te verbergen. Opeens beginnen ze te lachen. Waarom? Geen idee. Maar het boeit me ook niet zoveel. Ik zet de televisie aan en zap een beetje, tot ik bij TLC kom. Ik kijk aandachtig naar het scherm en vergeet voor eventjes dat ik bij mijn ontvoerders zit..

~

"Jake, ik ben moe." zeur ik, als we om 01:05 nog steeds in de woonkamer zijn. "Dan ga je slapen." zegt Micheal spottend. "Ik heb het niet tegen jou." sis ik boos. Micheal wilt opstaan maar Dennis trekt hem terug. Ik kijk Jake weer aan. Hij staat op. "Ik ga even met haar mee, ben zo terug." zegt Jake voordat ik zijn hand vastpak en hem meetrek naar de slaapkamer. "Jake, laat die meisjes slapen." zeg ik twijfelend. "Ja, ja." zucht hij geërgerd.

We lopen de slaapkamer in en ik pak mijn pyjama uit de kast. Ik ga naar de badkamer en doe de deur op slot. Snel poets ik mijn tanden en doe mijn pyjama aan. Het is een kort broekje die matcht met het roze shirtje van de Victoria Secret. Als ik de badkamer weer uitloop zit Jake op het bed. Verveeld staart hij naar zijn telefoonscherm. "Daar ben je." mompelt hij. Ik knik en spring in het bed, onder de dekens. "Truste." zegt hij. En dan doet hij iets wat ik niet zag aankomen. Hij geeft me een kus op mijn mond. Damn.. Wat. Was. Dat?! Hij loopt de kamer uit en draait de deur op slot. Welterusten.

~

Ik open mijn ogen razendsnel. Wat was dat? Ik werp een blik op de wekker naast me en zie dat het bijna 04:00 is. Jullie vragen je vast af waar ik het over heb. Ik hoorde net dus gerommel en gekraak in de kamer naast me. Ik weet niet wat het is maar het klinkt angstaanjagend. Ik draai me om en zie dat Jake er niet ligt. Godverdomme, waarom is hij er nooit als ik hem nodig heb? Opnieuw herhaalt het geluid zich. Ik sta zachtjes op en loop op mijn tenen naar de deur. Op mijn allerzachtst open ik de deur, maar natuurlijk moet het weer kraken. Ik ren zo snel ik kan naar de woonkamer. Godzijdank zitten de jongens er nog steeds. Voor de woonkamerdeur stop ik en besef ik dat ik in mijn pyjama rondloop.. Ik ga nu echt niet terug. Ik open zachtjes de deur en loop naar binnen.
Ik kijk de kamer rond en zie Dennis, Alex en Adam shirtless, god damn it, deze sixpacks.. Jake is nergens te bekennen. Ze lachen luid en drinken nog steeds. Weten ze wel hoe laat het is?! Ik loop verder de kamer in en word dan opgemerkt door Dennis. "Hé, wat is er prinses?" vraagt hij terwijl hij me aankijkt. "Ik uhm.. Ik hoorde iets in de.. Die kamer van eh..Laat maar." mompel ik. De jongens lachen hardop. Dennis wenkt me dus ik loop traag naar de bank. Eenmaal daar trekt hij me op de bank naast zich. Ik kruip dichter tegen hem aan en ik weet dat ik dit niet hoor te doen maar ik voel me ontzettend duizelig en slaperig. Meteen voel ik zijn arm om me heen. Ik sluit mijn ogen en niet veel later val ik weer inslaap.
~

Hellooo :)) Sorry voor dit slechte hoofdstuk😫. Ik beloof jullie dat de volgende beter word! De Q&A ga ik waarschijnlijk morgen plaatsen dus vandaag is jullie laatste kans om een vraag achter te laten. En nu.. DE vraag van vandaag! Wie is jullie celebrity crush?! De mijne is Harry Styles😍 Damn, hij is zó perfect! Laat het me weten en vind je twin in de reacties😉 Wat was het trouwens warm vandaag! Ik ben heel de dag lekker op het strand geweest, waar het btw superdruk was :( Love you all x -S