Kidnapped & broken

>> Hoofdstuk 39 <<

Een paar dagen later..

Vera's p.o.v.

"OH, kill 'em with kindness! Go ahead, go ahead, go ahead now.. Tututuuuu.." schreeuw ik zingend mee. Ik dweil het laatste stukje grond en kijk dan tevreden om me heen. Ik werp een blik op de klok en zie dat het al twee uur later is. Geloof het of niet, ik heb net het hele huis schoongemaakt, in mijn eentje! Mijn ouders zijn naar het ziekenhuis, het gaat weer niet goed met mijn moeder. Voor we het zich niet meer herinnerd, mijn moeder heeft borstkanker gehad. Drie jaar geleden is het geconstateerd. In het begin ging het echt bergafwaarts, maar in de tijd dat ik weg was, is het blijkbaar weer beter gegaan. Helaas voelt mijn moeder zich al een tijdje weer niet goed.. Ik vrees dat de kanker terug is. Ik slik de brok in mijn keel weg en loop naar mijn kamer. Zuchtend ga ik op mijn bed liggen. Ik kan haar niet kwijtraken. Ik heb haar meer nodig dan wat dan ook. Sinds ik terug ben, wat alweer drie jaar geleden is, zijn we hechter dan ooit geworden. Zij en ik.. Teamwork. Ik hoor de voordeur open gaan beneden en mijn adem stokt. Met grote ogen luister ik of iets hoor. "Yo, ik ben weer thuis!" schreeuwt mijn broertje vanuit de woonkamer. Opgelucht adem ik uit. Ja.. Ik heb een broer van achttien. Volgens mij heb ik dat wel eens eerder verteld, maar ik kan het me zo snel niet herinneren. "Okée!" roep ik terug terwijl ik de trap naar beneden weer afloop. Ik zie Jace een envelop op de eettafel gooien, terwijl hij ondertussen zijn jas uittrekt. "Wat's dat?" vraag ik. "Een envelop." plaagt hij. "Je weet wat ik bedoel." antwoord ik geïrriteerd. "Wat er ook in mag zitten, het is voor jou." vertelt hij terwijl hij de envelop voor mijn ogen houdt. Ik pak hem aan en bekijk het. Vera Burghten staat er met sierlijke letters op.

Vreemd.. Ik ontvang bijna nooit brieven. Ik leg de brief alvast op de trap en loop naar de keuken. "Kun je even een pizza bestellen, Jace?" vraag ik terwijl ik twee glazen uit de kast pak. "Yes sir." lacht hij. Glimlachend schenk ik de cola in. Hij maakt me altijd blij. Net zoals Ja-.. Nee. Die maakt je helemaal niet blij, Vera. Hij doet je pijn en niks meer. Ik ga naast hem op de bank zitten en leg de glazen op tafel. Ik leg mijn hoofd op Jace' schouder en kijk mee op zijn telefoon. "Oeh.. Wie is dat?" grijns ik als hij een hartje's emoji verstuurd. "Helemaal niemand." antwoord hij beschaamd. Ik begin keihard te lachen. "Wat schattig! Vertel me alles over haar!" ratel ik enthousiast. "Vera!" roept hij blozend. Ik doe met mijn hand zijn haar in de war en knuffel hem dan stevig. Wij zijn niet zoals andere broers en zussen. Wij zijn gewoon echt close. Een sterke, heerlijke geur dringt mijn neus binnen. Het is Jake's parfum.. Godverdomme. Het is al fucking drie jaar en nog steeds, nog steeds denk je aan hem! En het kilt me dat hij zo dichtbij is.. Ik weet dat hij verandert is. Ik zag het in zijn ogen, op Centraal. Schuldgevoel. Ik mis hem. "Eh, Vera? Gaat het wel?" hoor ik vaag. Ik schrik wakker en laat hem los. "Sorry, ik had even een.. " mompel ik terwijl ik opsta. Ik graas de brief van de trap af en ren ermee naar boven. Ik doe mijn kamerdeur dicht en plof neer op het bed. Ik bekijk de envelop en één ding trekt mijn aandacht. De hartjes sticker. Ik hou van hartjes, ze staan symbool voor iets prachtigs. Liefde. Traag open ik de envelop en pak de brief eruit. Dat handschrift.. Waarom komt het me zo bekend voor? Ik begin vol spanning en nieuwsgierigheid te lezen.

Liefste Vera,

Ik weet niet hoe ik moet beginnen dus laat ik maar starten met, Ik mis je. God, ik mis je zo verschrikkelijk erg. Ik mis de manier hoe je praat, ik mis de manier hoe je altijd bloosde als ik iets tegen je zei, en ik mis de manier waarop je wegliep als je boos was. Je hebt geen idee hoe moeilijk het was om de dagen af te tellen, tot ik je weer kon zien.
Drie jaar, tien maanden en zes dagen. Schuldgevoel knaagt nog steeds elke dag aan me en ik ben bang dat het me gaat overnemen als ik het niet onder controle houdt. Het spijt me zo erg, Vera, voor alles. En ik weet dat woorden nooit kunnen goedmaken wat ik jou en je familie en vrienden heb aangedaan, maar ik weet niet wat ik anders kan doen. Vertel me, alsjeblieft vertel me wat ik kan doen om jou weer gelukkig te maken. Wat op dit moment is dat alles wat ik wil. Jou gelukkig zien. En ook al wil jij nooit meer iets met mij te maken hebben. Ik zal op je wachten. Hier. En ik zal elke dag aan je blijven denken als dat nodig is. Ik houd van je.

Vera, ik smeek het je, laat me toe. Ik zal alles doen om je vertrouwen terug te winnen. Alles.

Morgen om 12:00, zal ik op je wachten op het picknick plein. Geef me een kans om alles uit te leggen, er zit meer achter het verleden dan je weet. - J

-

Huilend vouw ik de brief weer op. Ik besef het niet. Waarom doet hij me dit aan? Hij weet beter dan wie dan ook dat er tussen ons niks kan gebeuren. Er is al te veel gebeurd in het verleden.. Ik kan niet gaan. Veels te gevaarlijk. Misschien staat hij me daar wel op te wachten met z'n clubje. Nemen ze me weer mee.. Maar hij is veranderd en het bewijs ligt voor me. Ik schreeuw het uit in mijn kussen. "Wat moet ik doen.." mompel ik een paar keer fluisterend. "Veer, de pizza is er!" schreeuwt Jace naar boven. Ik droog mijn tranen en was mijn gezicht in de badkamer voor ik naar beneden loop. "Gaat het? Ik heb je maar even alleen gelaten, dat wil je altijd." zegt hij als ik naast hem ga zitten. "Ja, dankjewel." glimlach ik zwakjes. Hij opent de doos en begint wild te eten. Ik in tegendeel, kauw twintig minuten op een punt. Ben ik misschien aan het dromen? Ja, dat zal het wel zijn. Ik knijp keihard in mijn arm en slaak een gilletje van pijn. "Wat te fuck doe je?" roept Jace. Ik knipper een paar keer maar niks veranderd. "Oh, ehm, niks hoor." antwoord ik. Oké, geen droom dus. Jace ratelt van alles en nog wat, maar ik versta er niks van. Het enige waar ik aan kan denken is Jake.. Jake, Jake, Jake en nog eens Jake. Wat moet ik doen?

-

Mijn ogen openen zich onmiddelijk bij het horen van mijn ringtone. Wie belt er nou om.. Wacht, hoelaat is het eigenlijk? Ik werp een blik om mijn trillende telefoon en zie dat het al 10:48 is. Ik pak het toestel en neem op. "Hallo?" - Hey veer!". Aria.. Mijn beste vriendin. "Heb je zin om vandaag af te spreken?" vraagt ze hoopvol. Shit.. Vandaag heb ik die afspraak met Jake. Ik weet nog steeds niet wat ik moet doen. Moet ik gaan of niet? "Oh, sorry Aria, maar ik moet vandaag naar de tandarts om twee uur." antwoord ik onschuldig. "Oh oke.." antwoordt ze verdrietig. "Ehm Aria?" begin ik voorzichtig. "Ja?" hoor ik aan de andere kant van de lijn. "Als ik om vijf uur nog steeds niet terug ben, wil je dan mijn moeder inlichten, alsjeblieft?" vraag ik. "Wat? Hoezo? Wat ga je doen, Vera?! En waag het niet om tegen me te liegen!" ratelt ze bezorgd. Dit was een slecht plan. "Nee, niks! Echt geloof me." zeg ik. "Vera, ik kom nu naar je toe." zegt ze. Nog voor ik kan tegen sputteren hangt ze al op. Fucked up.. Wat nu? Ik sta op en kleed me om. Daarna loop ik naar beneden om ontbijt te maken. Druk probeer ik wat te bedenken om tegen Aria te zeggen. Domme actie, Vera. Super dom. Rustig eet ik mijn boterham op en wacht op Aria. Als snel genoeg gaat de bel.

~

Heey lezerss💗 School is weer volop bezig.. Volgende week heb ik zes toetsen :( Dus volgende update komt over twee weekjes pas, sorry😅. Oké, de vraag van vandaag is... Moet Vera wel of niet verschijnen op de afspraak met Jake? En waarom wel of niet?😊 En verder vergeet me vooral niet te volgens op Twitter, ik ben een professionele Fangirl haha😝 @xshewax is de naam! Nou, dat was het wel.. Goodbyee my loveeerss😘 XOXO