Kidnapped & broken

>> hoofdstuk 37 <<

"Jake, ze ziet er ziekjes uit." zegt hij tegen Jake. "Nee.. Nee, ik ben uhm.. Oké." mompel ik traag terwijl ik verder probeer te lopen. Dennis trekt me weer terug en kijkt me bezorgd aan. Jake staat op en tilt me naar zijn slaapkamer. "Dennis, kun je even een paracetamol aangeven? Ze liggen in de eerste la." zegt hij terwijl hij mij in bed legt. "Hiero." hoor ik hem zeggen. Nog geen seconde later vliegt er een doosje paracetemols door de lucht. Jake vangt het op en pakt een flesje water.

Ik pak het langzaam aan en slik het met veel moeite door. Altijd al moeite gehad met pillen slikken, om eerlijk te zijn. Ik ga weer liggen en sluit mijn ogen. Nog geen minuut later beland ik in dromenland.

~

Zuchtend draai ik me weer om. Het is ondertussen s'nachts en ik kan niet slapen. "Jake?" fluister ik. "Jake." herhaal ik iets harder. "Hmm?" mompelt hij slaperig. 'Ik kan niet slapen." zeg ik zacht. Hij opent zijn ogen en kijkt me even aan. "Kom hier." zegt hij, zijn arm klaar houdend om mij te knuffelen. Ik rol een beetje naar hem toe en ga tegen zijn blote bovenlichaam aanliggen. Hij slaat zijn arm om me heen en kust mijn haar. "Truste schoonheid." mompelt hij half slapend. "Truste." fluister ik terug. En op dat moment, besef ik dat ik me zó goed en veilig voel bij hem.

~

Wanneer ik bijna inslaap val, hoor ik een vaag, hard gezoem. Ik voel Jake bewegen naast me. Ik open mijn ogen en zie dat Jake's telefoon afgaat. "Jake, je word gebeldt." zeg ik. Hij kreunt vermoeid en pakt zijn telefoon op. "Joey? Wat is er aan de hand?" hoor ik Jake zeggen met een ochtend stem. Ik ken die naam, maar ik kan even niet plaatsen waarvan. "Fuck, fuck, fuck en nog eens fuck." zegt Jake terwijl hij uit het bed stapt. Ik begin in paniek te raken. Wat is aan de hand? Ik ga rechtop zetten en kijk hem bang aan. "Vera, ga maar naar Dennis toe." zegt hij. "M-maar w-" probeer ik maar ik word onderbroken door Jake. "Niet bang zijn, er is niks aan de hand." zegt hij. Ik knik verward en moe. Traag sta ik op en loop de kamer uit. Het is fucking donker en het bevalt me niet.

Wat zou er toch aan de hand zijn?

Ik loop naar Dennis' kamer en klop voorzichtig op de deur. "Binnen." hoor ik vrijwel meteen. Die is duidelijk nog wakker. Ik loop naar binnen en zie hem in alleen een joggingbroek op zijn bureaustoel zitten. "Holy shit, Vera, waarom ben je nog wakker?" vraagt hij terwijl hij zijn telefoon weglegt en opstaat. "Ik.. Ik moest hierheen van Jake. H-hij kreeg opeens een telefoontje en ik moest weg en i-ik weet niet wat er aan de hand is." krijg ik er met veel moeite uit. "Ah prinses, kom maar hier liggen." zegt hij, zijn bed klaarmakend. Ik strompel erheen en ga liggen. Hij slaat de deken over me heen en gaat naast me zitten op het bed. Hij zit geconcentreerd te typen op zijn telefoon.

Mijn hersens kraken ondertussen van het nadenken over wat er aan de hand is. Het zou letterlijk van alles kunnen zijn. Opeens staat Dennis op. "Ik ga even kijken wat er aan de hand is prinses, ben zo terug." zegt hij de kamer uitlopend.

Ik kan mijn ogen amper openhouden, toch val ik niet meer inslaap. Ik zie de lichten op de gang aangaan en hoor meerdere mensen praten. God, ik kan hier zo niet tegen! Ik wil gewoon fucking weten wat er aan de hand is. Ik sta met trillende benen op en sluip naar de deur. "We kunnen het beter niet riskeren, als we gepakt worden is het klaar, voor altijd." hoor ik Jake zeggen. Wacht eens even? Zijn ze in gevaar? Weet de politie waar we zijn? Dan.. Word ik dus bevrijd? Een glimlach siert mijn gezicht. Ik ben hier waarschijnlijk sneller weg dan ik denk. Tenzij, we gaan vluchten. Dan is er geen kans meer dat ik hier ooit weg ga komen. Ik ga weer op het bed liggen en probeer in slaap te vallen, wat al snel genoeg gebeurd.