Aşk-ı Yasak |Öğretmenime Aşığım|

Part-2 Bölüm 13 ✴

Belki bir kitabın aynı sayfasında ağlamışızdır işte bu dünyanın en güzel rastlantısı olabilir.

                     İ Y İ  O K U M A L A R

Ona bakıp gülümsedim. "Evet." kahve irisleri gülümseyen dudaklarıma baktı. Bende onun bakışlarına bakıp kendi dudaklarıma baktım bu yaptığı çok büyük birşeydi.

Dudağım,resmen açık seçik bir halde dudaklarıma baktı. Nefesimi verip önüme döndüm. Hızla testleri ve kalemimi elime alıp çantama yerleştirdim. Buğra hocanın da sert ve derin sayılabilir nefesini hissediyor dün ensemde.

"Azra," deyip kulağıma fısıldadı,kısık bir sesle. "Daha ne kadar kaçacaksın?"

Sınıftan çıkar çıkmaz kendimi soğuk duvara yasladım. Gözlerim kapanmış sağ elim kalbimin üzerinde duruyordu. Çokmu çarpıyor yoksa ritimleri azaldımı bilmiyorum. Fakat İçimdeki onlarca prangaları teker teker toplayıp siyah
Belki bir kitabın aynı sayfasında ağlamışızdır,işte bu; dünyanın en güzel rastlantısı.

"Ona bakıp gülümsedim. "Evet." kahve irisleri gülümseyen dudaklarıma baktı. Bende onun bakışlarına bakıp kendi dudaklarıma baktım bu yaptığı çok büyük birşeydi.

Dudağım,resmen açık seçik bir halde dudaklarıma baktı. Nefesimi verip önüme döndüm. Hızla testleri ve kalemimi elime alıp çantama yerleştirdim. Buğra hocanın da sert ve derin sayılabilir nefesini hissediyordum ensemde.

"Azra," deyip kulağıma fısıldadı,kısık bir sesle. "Daha ne kadar kaçacaksın?"
 
Sınıftan çıkar çıkmaz kendimi soğuk duvara yasladım. Gözlerim kapanmış sağ elim kalbimin üzerinde duruyordu. Çokmu çarpıyor yoksa ritimleri azaldımı bilmiyorum. Fakat, saatlerdir spor yapmış gibi nefesim soluk borumda tıkanıp çırpınıyordu. Duvarın soğuk ve ürpertici tarafı sırtımda yerini almıştı. Bunu düşünecek aklım yoktu şuan. Kafam.allak bullaktı. İliklerime kadar doluydum neyle dolu olduğunu bilmesemde kirli düşüncelerim birçok şeylerin önüne geçiyordu.

Kabul. Evet,kirli düşünceler. Bir öğrencinin düşünmemesi gereken kirli düşünceler bedenimi,aklımı esir almış bırakmıyordu. Gözlerimi her kapattığımda bunun bir son olması için bekliyordum. Bir adım kadar yakınımda iken,kilometrelerce uzaktı bana.

Şu soğuk duvarın arkasında idi. Ona ulaşabilirdim,yapamıyordum bunu. Yanlış olduğunu biliyorum. İçerde hâlâ çıkmamıştı.

Çıkmaması şuanlık benim için daha iyiydi. Nasıl bakardım ona? Bazı şeylerden kaçtığımı nasıl bilebilirdi ki? Anlıyor muydu acaba? Bütün soru işaretlerimi ondan tarafa yönlendirmiştim. Bu iyi değildi onu bu kadar düşünmem,hapsolmam bu farklı ve acı birşeydi. Onu ne ile istiyordum bilmiyorum. Kalbimle mi? Yoksa sadece istediğim, düşlediğim bir karakter diye mi? Yada sadece Buğra öğretmen diye mi?

Adını zihnimde söylerken bile karıncalanan bedenim,dudaklarımdan her çıktığında terleyen avuç içlerim... Böyle yapmayın. O imkansızın ötesinde iken o yasağı çığnemeye çalışmayın. Ben böylede iyiyim. Yalnızken,sessizken,geceleri kitabımı okurken iyiyim. Güveneceğim biri olmadığı zaman,sevgilim diyeceğim biri yokken,onun sesine muhtaç değilken de iyiyim. Dokunmayın düşüncelerime,kalbime.