Λιγο πριν το τελος

Το Φιλί.

6.

Όταν άνοιξε τα μάτιατης ο ήλιος είχε κάνει δειλά-δειλά τηνεμφάνιση του βάφοντας την ατμόσφαιρα με ενα χλωμό κίτρινο. Η μυρωδία καμμένου ξύλου της γαργάλισε την μύτη και ο καπνός γέμισε με υγρασία τα μάτια της. Τεντώθηκεκαι άφησε μια μικρή κραυγή να δραπετέυσει απο το στόμα της όταν αντιλήφθηκε πωςσήμερα ήταν η μέρα της αναχώρησης και εκείνη δεν είχε ιδέα τι ώρα ήταν. Τορολόι στον τοίχο απεναντί της είχε αποκαιρό σταματήσει και το ηλεκτρονικόρολόι της κουζίνας ήταν πολυ μακρία. Τα μυωπικά της μάτια σμίξανε με δυσκολίαγια μία ακόμα προσπάθεια, αλλά η ώραπαρέμενε άγνωστη προς αυτήν. Σηκώθηκεή μάλλον πρόσπαθησε αλλά δεν τα κατάφερε.Ο ύπνος στην πολυθρόνα της είχε κάνει τις αρθρώσεις τσιμεντένιες. Έσφιξε τα δόντια, πάτησε γερά τα πόδια της στοπάτωμα και με μία σπρωξία βρέθηκε όρθια.Προχωρώντας σα ζόμπι, άγαρμπα και χωρίςκέφι, έφτασε μπροστά στην κούζινα. Έσκυψε βάζοντας το χέρι στην μέση για ενίσχυση,τα τριανταπέντε ήταν στα αλήθεια η απαρχή του τέλους, και πλησίασε το ρολόι,Οι αριθμοί έλεγαν πως ήταν 6.53. Είχε μπροστά της αρκετό χρόνο να ετοιμαστεί.

Απο μικρή ήταν έυκολη στο ξύπνημα. Η μητέρα της το μόνο που είχε να κάνει για να την ξυπνήσει ήταν να της πεί οτι θα αργήσει. Δεν άντεχε στην ιδέα ότι θα αργοπορήσει στο σχολείο,στην δουλειά ή σε κάποιο ραντεβού. Καιο μεγαλύτερος της εφτιάλτης ήταν πωςδεν θα ακούσει το ξυπνητήρι και θασυνεχίσει να κοιμάται μέχρι να ανοίξουντα μάτια της χορτασμένα απο τον ύπνο.Σήμερα την γλύτωσε, ξύπνησε αρκετάνωρίτερα.

Αποφάσισε πως χρειαζότανενα καλό πρωινό. Μιας και το στομάχι τηςπηγαίνει χέρι-χέρι με την διαθεσή τηςη πιθανότητα το ταξίδι να της κόψει τηνόρεξη ήταν μεγάλη.Έβαλε μερικές φέτεςψωμί στην φρυγανιέρα και έβαλε νεροστον βραστήρα. Ένα καυτό τσάι ήταν ότιέπρεπε. Πάνω απο τον νιπτήρα βρισκότανενα μικρό παράθυρο και την θέα τουέκρυβαν δυο πολύ ρόζ κουρτίνες. Σπρώχνονταςτες ανακάλυψε έναν υπέροχο γκριζοκίτρινοουρανό και μια ήρεμη θάλασσα. Θα μπορούσενα ζήσει μόνο δίπλα σε νερό. Μόνο καιμόνο η θέα της αλμύρας την ηρεμούσε. Ηφρυγανιέρα πέταξε ψηλά το τραγανό πλέονψωμι, και ο βραστήρας γέμισε τον τόπομε ατμούς.

Όπως έτρωγε το σκέτοψωμί σκεφτόταν τον Πέτρο. Ήταν πραγματικάάδικη η συμπεριφορά της, αλλά με το πουτον είδε στο καφενείο κατάλαβε πως οτύπος ήταν πρόβλημα. Δεν μπορούσε νααρνηθεί πως την έλκυε ο κραυγαλέοςαντρισμός του, και αυτό την φόβιζε. Δενάντεχε να μπλέξει σε μία κατάσταση οπούη πιθανότητα να πάνε όλα στραβά ήτανπολύ μεγάλη. Εδω ήταν το σπίτι της, τομέρος όπου ένιωθε ασφαλής δεν είχε τοπεριθώριο να το χάσει, να γεμίσει αυτητην ηρεμία που πάσχισε τόσο να αποκτήσειμε την πικρία μιας αποτυχημένης σχέσης.Επίσης είχε πολύ καιρό να βρεθεί με ένανάντρα. Όχι μόνο σωματικά, αλλα καισυναισθηματικά. Μετά τον Δημήτρη δενείχε νίωσει την ανάγκη για συντροφιά.Εκείνος την είχε γεμίσει με τόσα πράγματαπου δεν υπήρχε ποτέ χώρος για κάποιονάλλον. Αλλά το σώμα της την πρόδωσε. Ταπρώτα σημάδια ερωτικής αγρύπνησηςέκαναν την εμφανισή τους, όσο πιο κοντάτου βρισκόταν τόσο πιο ευάλωτη ένιωθε.