Mind Games Of Magic [on hold]

Herinneringen [Hoofdstuk 2]

Ik was nadat ik mijn oude juf bezocht had rechtstreeks naar huis gegaan.

Toen ik thuiskwam stond mijn moeder met 1 van mijn schooltassen in de woonkamer.

Ze had mijn dagboek gevonden en alles gelezen wat ik erin gezet had.

Vanaf die dag was alles anders thuis.

Ik vond het altijd al vreemd dat wij nooit bepaalde kruiden aten.

Ook mocht ik toen ik klein niet altijd naar buiten met felle zon. 

Mijn moeder vond de winter het fijnste seizoen omdat het dan voor het grootste gedeelte donker is. 

Ik dacht dat ze van de sneeuw en de gezelligheid hield.

Mijn moeder was vroeger nooit echt aardig voor me geweest.

Ik moest vaak heel veel klusjes doen en als die niet goed gedaan werden, kon ik beter zorgen dat ik uit haar buurt was.

Tegenwoordig is dat anders, ik ben nu 14 en mijn moeder is veel aardiger voor me.

Zou dat komen doordat we allebei een geheim hebben?

Mijn geheim weet ze nu ook, alleen ik mag dat van haar nog niet weten.

Daarvoor moet ik wachten tot ik 15 ben.

Ik heb nog steeds dezelfde vriendengroep, we zitten altijd samen en soms worden we er met zn vijven uitgestuurd omdat we niet opletten.

De conrector wordt nogal gek van ons, want we lachen nog harder dan we in de les deden. 

De conrector was in een goede bui dus onze straf was het lokaal schoonmaken. 

Wanneer de conrector in een slechte bui was moesten we de meisjestoiletten schoonmaken.

-2 weken voor mijn verjaardag-

 Ik word steeds nieuwsgieriger naar het geheim van m'n moeder.

Ze wil het me niet vertellen, daarvoor moet ik nog 2 weken wachten.

Ik vroeg haar laatst waarom ik haar geheim pas mag  weten als ik 15 ben.

Het antwoord was dat ze vond dat ik dan verstandig genoeg was om het niet aan anderen te vertellen. Alsof ik dat zou doen? Ik heb mijn geheim ook nooit aan anderen verteld, nouja, mijn vriendinnen dan, maar die hadden hetzelfde geheim.

De volgende dag kwam ik de klas binnen, half rennend.

Ik riep naar mijn vriendinnen: ' Vanmiddag een wandeling door het bos?' 

Ik was door het dolle heen, maar waarom weet ik niet.

Normaal was ik altijd moe en chagrijnig. 

Die middag wist ik eindelijk waarom ik 's ochtends zo vrolijk was geweest. 

Toen we met z'n allen in het bos liepen, kwamen we een heel lief hondje tegen.

Tot  onze verbazing kon het hondje praten.

Ze gaf ons allerlei tips over hoe we het beste met onze krachten om kunnen gaan.

Dat hielp ons enorm om mensen in de klas niet te laten weten dat we allemaal magische krachten hebben.

- 1 week voor mijn verjaardag - 

Ik word nu steeds vrolijker en waarom weet ik niet.

Het liefst zou ik de hele dag dansen en zingen.

Mijn vriendinnen worden soms gek van me.

Opeens kwam er een stuk voor een zelfgeschreven lied in me op