Mind Games Of Magic [on hold]

Een nieuw begin [Hoofdstuk 3]

EIndelijk wist ik waarom mijn moeder anders was dan alle moeders op school.

Ik voelde een diepe band met mijn moeder ontstaan.  

We konden nu eindelijk zonder ruzie naast en met elkaar leven.

Het is nu veel leuker thuis. Ik hoef niet meer alles geheim te houden.

Natuurlijk heb ik nog steeds geheimen, maar niet over mijn elf-zijn. 

Ja, dit is zeker een nieuw begin.

Toen ik thuiskwam, zat er een vreemde man op de bank.

Een man die ik niet kende.

'Crystal, nu je 15 bent, wil ik dat je iemand leert kennen.'

' Wie dan mam?'

'Je vader.'

'Mijn vader, maar die is toch gevlucht omdat hij niet tegen al het mensenbloed om hem heen kon?'

'Ja, dat is waar, maar de Hogere Vampieren hebben hier een oplossing voor gevonden.'

' De Hogere Vampieren?'  vroeg ik aan mijn moeder. 

'De Hogere Vampieren zijn de heersers over de andere vampieren.'

'Oke dan.'

'Mam, is die man op de bank mijn vader?'

'Ja lieverd, die man op de bank is jouw vader.'

' Wat komt hij hier doen?'

'Hij komt je ophalen om je beter te leren kennen.'

'Maar mam, ik heb nog hartstikke veel huiswerk wat morgen af moet!' 

'Schat, voor deze keer is het niet erg als je het niet afhebt, ik schrijf wel een briefje.'

' Wie zegt dat ik mee wil met mijn vader? Na 15 jaar komt hij opdagen..!

IK BLIJF THUIS EN GA MIJN HUISWERK MAKEN!'

'Crystal, je vader is niet voor niks gekomen.'

'Ja, dat is hij wel, hij komt een andere keer maar terug!!'

' Wanneer dan?'

'Als ik vakantie heb, dan vind ik het goed!'

Opeens hoorde ik een mannenstem.

De man op de bank, die blijkbaar mijn vader was, praatte tegen me.

'Oke, Crystal, dan kom ik wel wanneer je vakantie hebt.' 

'Mooizo! Kan ik dan nu aan mijn huiswerk?'

'Ja, maar maak het wel op je kamer.' antwoordde mijn moeder.

'Ik ga al naar boven.'

Toen ik al mijn huiswerk af had gemaakt ging ik naar beneden.

Ik kwam precies op tijd voor het eten.

We aten lasagne, voor de 2e keer deze week.

Nouja, het maakt niet zoveel uit, ik vind lasagne lekker.

Nadat ik gegeten had, ging ik samen met m'n vriendinnen naar onze hangplek.

'Crystal, waar ga je heen?'

'Ik heb met mij vriendinnen afgesproken.'

'Oke, maar maak het niet te laat, je moet morgen een half uur eerder opstaan.'

' Huh, maar ik heb het eerste uur vrij, dus ik hoef pas om half 10 op school te zijn.

Waarom moet ik dan eerder opstaan?'

' Omdat we ergens heen moeten. '

' Waarheen?'

' Dat is een verassing!'

' Je weet dat ik verassingen haat mam!'

' Deze verassing zul je leuk vinden, ik beloof het je!' 

' Ik snap je soms echt niet mam!'

~ De volgende dag~

Zoals gezegd stond ik om half 6 op.

Ik was natuurlijk kwaad en hartstikke moe, maar ik wou mijn moeder niet teleurstellen. 

Dus ik stond om half 6 op, kleedde me aan en ging naar beneden.

Toen ik gegeten had, ging ik naar de badkamer op mijn tanden te poetsen en mijn make-up en haar te doen.

Ik keek in de spiegel, wou mijn tandenborstel in m'n mond stoppen toen me opeens iets opviel.

Mijn hoektanden waren veel scherper dan ze eerst waren.

" WAT GEBEURT HIER??!!" schreeuwde ik.

Mijn moeder kwam de trap oprennen en zei: ' Lieverd, wat is er?'

' MAM!! IK HEB SCHERPE HOEKTANDEN GEKREGEN!! '

' Dat zat eraan te komen lieverd. Om eerlijk te zijn, je bent een Halfling, dat betekent dat je half elf en half vampier bent.'

'Had je me dat niet eerder kunnen zeggen?!'

' Lieverd, ik wist het ook niet, totdat je vader het gister zei dat hij een kwart elf was.' 

' Dan had je dat gister toch kunnen vertellen!?' 

' Nee, je moest het zelf ontdekken, net zoals je zelf moest ontdekken wat je magische krachten waren. Je hoektanden waren altijd al scherper dan die van anderen.'

' Waarom heb je dat nooit verteld?'  

' Omdat je er nooit naar vroeg.'

' Hoe komt het dat me nooit is opgevallen dat ik scherpe hoektanden heb?'

' Omdat dit verborgen werd door een spreuk.'

' GEEZ! Ik hoor niks anders dan spreuken om dingen te verbergen!! ' 

' Sorry lieverd, maar we wouden je een onbezorgd leven geven.'

' Daarom gebruikten jullie maar spreuken?' schreeuwde ik naar mijn moeder.

'Ja schat, sorry. Hadden we niet moeten doen.' 

' Hou eens op met sorry zeggen!'

' Schat, je hebt nog een halfuur en dan gaan we.' 

' Oke mam.'